Ο αγώνας στα χέρια των εργατριών/εργατών και όχι των γραφειοκρατών και των αφεντικών!!!

Την κήρυξη 24ωρης πανελλαδικής απεργίας για την Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2018 αποφάσισε η διοίκηση της ΓΣΕΕ, με αφορμή την επικείμενη ψήφιση του προϋπολογισμού. Η κήρυξη της απεργίας αυτής έρχεται μετά από αλλεπάλληλες αναβολές της κατά την διάρκεια του μήνα, κάτι που για μας αποτελεί προσπάθεια για αποδυνάμωση της. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο να σημειωθεί πως για δεύτερη φορά επιχειρήθηκε η απεργία αυτή να καλεί σε «κοινωνική συμμαχία» .

Μας ζητάνε να κατέβουμε σε μια «κοινωνική συμμαχία» μαζί με τους ταξικούς μας εχθρούς. Με όλους αυτούς όμως δεν μπορούμε να αγωνιστούμε μαζί, δεν μπορούμε να απεργήσουμε μαζί, δεν μπορούμε να πορευτούμε μαζί. Μαζί με τα αφεντικά μας, με μεγάλο-εργοδότες στο κλάδο του εμπορίου, με όλους αυτούς που μας ταΐζουν 2-3 ευρώ την ώρα ενώ οι ίδιοι γεμίζουν τις τσέπες τους. Με όλους αυτούς που πριν λίγο καιρό μιλώντας και πάλι για εθνική ενότητα έβγαιναν για να υπερασπιστούν το «μένουμε Ευρώπη». Με όλους αυτούς που βγήκαν πριν λίγο καιρό για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των μεγάλο-λογοθεραπευτηρίων τους αγνοώντας εργαζόμενους και φορείς των υπηρεσιών τους. Με όλους αυτούς που για να κερδίσουν ακόμη περισσότερα θέλουν να δουλεύουμε Κυριακές, υπερωρίες, μαύρα και ανασφάλιστα. Με όλους αυτούς που για να μας εκδικηθούν όταν απεργούμε μας απολύουν.

Εμείς πορευόμαστε μόνο μαζί με όσους και όσες αγωνίζονται για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Για εμάς είναι ξεκάθαρο πως η απεργία αποτελεί ένα βασικό μέσο διεκδίκησης απέναντι στα αφεντικά. Τη μέρα αυτή δε δουλεύουμε, δεν αφήνουμε τα αφεντικά να εκμεταλλευτούν την εργασιακή μας δύναμη, δείχνουμε το ποιοι είναι αυτοί και αυτές που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο. Σπάμε το φόβο, στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο και δεν ανεχόμαστε απειλές απόλυσης για αυτόν τον λόγο.

Τα σωματεία μας από την αρχή της δράσης τους είχαν να αντιμετωπίζουν εργοδοτικές οργανώσεις με κύριο μέλημά τους την προβολή του “ανθρωπιστικού”, “περιβαλλοντικού” ή όποιου άλλου έργου τους και η εκμετάλλευση εργατικού δυναμικού υπό το πρόσχημα της εθελοντικής προσφοράς και του ομαδικού πνεύματος των “συνεργατών/συνεργατριών” τους. Από την πρώτη στιγμή, σταθήκαμε κριτικά σε αυτή την αφήγηση, αναδείξαμε την υποκρισία της εργοδοσίας, εναντιωθήκαμε στην εργοδοτική αυθαιρεσία και δηλώσαμε πως “είμαστε εργάτες/εργάτριες και όχι συνεργάτες/συνεργάτριες”, πως “είμαστε εργαζόμενοι/εργαζόμενες και όχι εθελοντές/εθελόντριες”. Τα επόμενα χρόνια, με την καθ’ ολοκληρίαν εκχώρηση της διαχείρισης των αναγκών των προσφυγικών πληθυσμών στις ΜΚΟ, έγινε ακόμα πιο ξεκάθαρη η σαθρότητα του ανθρωπιστικού τους προσωπείου, αλλά και η απόσταση ανάμεσα σε εργαζόμενους/εργαζόμενες και διοικήσεις.

Στον κλάδο μας βλέπουμε ολοένα και συχνότερα συναδέλφους/ισσες να εργάζονται με μισθούς κατώτερους από τον βασικό, με το πρόσχημα της “εργασίας για απόκτηση προϋπηρεσίας”. Την ίδια στιγμή, τα αφεντικά στις ΜΚΟ και στα κέντρα παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας, όπως και σε πολλά κέντρα λογοθεραπείας πληρώνουν τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες με 2,5 ή 3  ευρώ την ώρα, τη στιγμή που αυτά αμείβονται με 10πλασια ποσά από τους λήπτες των υπηρεσιών.

Οι συνθήκες εργασίας είναι τόσο αβέβαιες -καθώς συχνά δουλεύουμε με δίμηνες συμβάσεις, με συμβάσεις έργου ή με μπλοκάκι- που δεν γνωρίζουμε καλά-καλά αν θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε την επόμενη μέρα. Προφανώς δεν λείπουν και οι υπερωρίες (συχνά απλήρωτες), τα σπαστά ωράρια και οι επισφαλείς συνθήκες εργασίας. Με λίγα λόγια, οι τύχες μας, εξαρτώνται καθαρά και μόνο από τα κέφια των αφεντικών μας.

Πρόσφατα χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι εκδικητικές απολύσεις και η προσπάθεια εγκαθίδρυσης κλίματος εργοδοτικής τρομοκρατίας, στη ΜΚΟ ΜΕΤΑδραση, η οποία έχει καταδικαστεί τελεσίδικα για την εκδικητική απόλυση εργαζομένης, που είχε εργαστεί ανασφάλιστη επί δύο χρόνια στη οργάνωση. Παρ’ ολ’ αυτά προχώρησε και στην εκδικητική απόλυση συναδέλφων από το δίκτυο επιτροπείας και είναι υπόδικη για την περίπτωση συναδέλφισσας που δούλευε ανασφάλιστη για πέντε χρόνια, ως συνοδός ασυνόδευτων ανηλίκων. Παράλληλα, αντίστοιχη τακτική αποτέλεσαν οι απολύσεις δύο εργαζόμενων στην ΜΚΟ Άρσις -μελών του υπό σύσταση σωματείου εργαζομένων Άρσις- καθώς και η εκδικητική απόλυση στην ΜΚΟ Praksis την ίδια περίοδο. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, όπως και σε άλλες τόσες, η εργασία μας καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες και κρίνουμε ΑΝΑΓΚΑΙΟ να καλύπτεται από συμβάσεις αορίστου χρόνου, να έχουμε σταθερό μισθό και ασφάλιση.

Αποκορύφωμα των απροκάλυπτων στοχοποιήσεων στην εργασιακή ζούγκλα των ΜΚΟ αποτελεί η επίθεση των διοικήσεων στο δικαίωμα στη μητρότητα για τις γυναίκες εργαζόμενες. Ενδεικτικά, τον Οκτώβριο του 2017, η εργοδοσία της ΜΚΟ PRAKSIS, προέβη σε παράνομη και καταχρηστική απόλυση εργαζόμενης νέας μητέρας, χωρίς να της έχουν αποδώσει τα νόμιμα·  ενέργεια για την οποία η οργάνωση καταδικάστηκε λίγους μήνες μετά. Ωστόσο, αντί οι ΜΚΟ να παραδειγματιστούν με την απόφαση του δικαστηρίου και να εφαρμόσουν όσα προβλέπει η εργατική νομοθεσία  σε περιπτώσεις εγκυμοσύνης, οι καταγγελίες παραβιάσεων εργασιακών δικαιωμάτων εγκύων και νέων μητέρων πληθαίνουν.

Ο αγώνας των συναδέλφων/συναδελφισσών ήταν από την αρχή κοινός αγώνας όλων μας. Όλων όσων αντιμετωπίζουμε την εργοδοτική αυθαιρεσία μεταμφιεσμένη σε επίκληση στο συναίσθημα, τις εκδικητικές απολύσεις που βαφτίζονται «μη ανανέωση σύμβασης», την κάθετη ιεραρχία που παρουσιάζεται ως «συνεργατικότητα» και «οικογένεια», όλων όσων ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι/αντιμέτωπες με την αβεβαιότητα της επόμενης μέρας. Απέναντι σε όλα αυτά, δεν μπορούμε να στεκόμαστε απαθείς.

Καλούμε λοιπόν, τους/ις εργαζόμενους/ες να μποϊκοτάρουν την απεργιακή συγκέντρωση του γραφειοκρατικοποιημένου συνδικαλισμού των εργατοπατέρων της ΓΣΣΕ που μας καλούν σε σύμπραξη με τους ταξικούς μας εχθρούς και να στηρίξουν την ανεξάρτητη ταξική διαδήλωση της καμάρας.

 Οι πραγματικές απεργίες είναι οι ακηδεμόνευτες, είναι αυτές που υπακούουν μόνο στα συμφέροντα και τις ανάγκες των ίδιων των εργαζομένων και δεν πορεύονται κάτω από την ομπρέλα της (όποιας) «κοινωνικής συμμαχίας» .

Παλεύουμε για:

-Συμβάσεις αορίστου χρόνου για όσους/όσες καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

-Αυξήσεις στους μισθούς σύμφωνα με τις ανάγκες μας.
–Κατάργηση της μισθολογικής διάκρισης σε βάρος των νέων σε ηλικία εργαζομένων (υποκατώτατος μισθός για κάτω των 25 ετών).
– Να καταργηθεί η νομοθετική ρύθμιση που επιτρέπει ορισμό του κατώτατου μισθού με κρατική παρέμβαση.
– Επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της ισχύος των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ).
– Επαναφορά των μισθών-ημερομισθίων-ωρομισθίων στα επίπεδα που προέβλεπαν οι ΣΣΕ (Εθνική Γενική, κλαδ διαπραγματεύσεις για μισθολογικές αυξήσεις.
– Κατάργηση των μνημονιακών νόμων που υπονόμευσαν την ελεύθερη προσφυγή των σωματείων στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ).

                                                    Οργάνωση και αγώνας στους χώρους της δουλειάς

                                                 Απεργιακό κάλεσμα  Τετάρτη  28 Νοεμβρίου 2018

                                    10.00 στη Γκαρμπολά   (Ρωμαική Αγορά)   κ’    10.30 Καμάρα

Αφήστε μια απάντηση

Η διεύθυνση του email σας δεν θα δημοσιευθεί.