Πάνε 7 χρόνια από τότε που η λέξη μνημόνιο μπήκε στη ζωή μας. Με πρόσχημα το χρέος το κεφάλαιο εξαπέλυσε την πιο μεγάλη επίθεση προς τον κόσμο της εργασίας που έχει γίνει ποτέ σε “καιρό ειρήνης”. Μειώσεις μισθών και συντάξεων, θεσμοθέτηση όλο και ελαστικότερων μορφών απασχόλησης, κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, επίθεση στα συνδικαλιστικά δικαιώματα έρχονται κατά κύματα εν μέσω καταστροφολογίας για τα δεινά που θα επέλθουν άμα δεν περάσουν τα νέα μέτρα.
Η κυβερνητική διαχείριση της κατάστασης έχει γίνει από πολιτικό προσωπικό κάθε πιθανής απόχρωσης. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς υποσχέθηκαν τα πάντα για να πάρουν την εξουσία και να φέρουν στο τέλος νέα πιο δυσβάσταχτα μέτρα που βαραίνουν τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα καθώς και πολιτικές που διευκολύνουν το ξεζούμισμα των εργατών προς όφελος των κεφαλαιοκρατών.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ φέρνει για ψήφιση αυτές τις μέρες στη βουλή και νέο 4ο μνημόνιο. Οι λαθρεπιβάτες των κινημάτων αφού υποσχέθηκαν ανώδυνες λύσεις και σκισίματα μνημονίων για να αναρριχηθούν στην εξουσία, ξεθυμαίνοντας το κίνημα αντίστασης του 2010-12 ώσπου να το οδηγήσουν στην ματαιότητα μετά το 2015, γίνονται η πρώτη κυβέρνηση που περνάει 2 απανωτά μνημόνια μέσα σε ενάμιση χρόνο.
Αυτό δε μπορεί παρά να φέρνει στη μνήμη μας πως το μόνο ανάχωμα ενάντια στις πολιτικές των μνημονίων υπήρξαν οι τεράστιες απεργιακές κινητοποιήσεις εργαζομένων που με την στήριξη ανέργων, επισφαλών εργαζομένων, φοιτητών την περίοδο 10-12 ξεπερνώντας συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες και κομματικά καπελώματα πλημμύρισαν μαχητικά τους δρόμους των πόλεων. Μόνο η δυναμική απάντηση των εκμεταλλευομένων μπορεί να βάλει φρένο στις πολιτικές υποτίμησης των ζωών μας.
Ως εργαζόμενοι στων χώρο της ψυχικής υγείας, της κοινωνικής πρόνοιας, της ειδικής εκπαίδευσης, της απεξάρτησης και της λογοθεραπείας/ εργοθεραπείας γνωρίζουμε πολύ καλά τις επιπτώσεις των εφαρμοζόμενων πολιτικών, όχι μόνο στις ζωές μας ως εργαζόμενοι αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο. Άνθρωποι σε συσσίτια, ψυχολογικά και υλικά σε κατάστασης απελπισίας, άστεγοι συνθέτουν το εργασιακό περιβάλλον το οποίο βιώνουμε καθημερινά. Σε αυτό έρχονται να προστεθούν οι απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης και κοινωνικής απομόνωσης στα προσφυγικά camp για να ολοκληρώσουν το σκηνικό καταρράκωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ερχόμενοι κάθε μέρα σε επαφή με τις επιπτώσεις των μνημονιακών πολιτικών μέσω της δουλειάς μας έχουμε έναν ακόμα λόγο να πούμε ΩΣ ΕΔΩ.
Η νέα επίθεση στην κοινωνία που επιχειρείται μέσω του νέου μνημονίου δε μπορεί να μείνει αναπάντητη. Η 24ωρη απεργία που κήρυξε η συνδικαλιστική γραφειοκρατεία της ΓΣΕΕ για τις 17/5 πρέπει να γίνει απαρχή της αναγέννησης του κινήματος αντίστασης. Ο αδιαμεσολάβητος αγώνας και η οριζόντια οργάνωση σε σωματεία βάσης από εμάς τους εργαζόμενους για εμάς τους εργαζόμενους μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ασπίδα για τα ταξικά μας συμφέροντα, ώστε να μην καταλήξουμε να δουλεύουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ, χωρίς δικαιώματα για ένα πιάτο φαΐ.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΕ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗΣ
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ:
ΤΕΤΑΡΤΗ 17/5 10:00 ΚΑΜΑΡΑ
Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον χώρο της ψυχικής υγείας και κοινωνικής πρόνοιας
698 9854224