Δύο χρόνια μετά το κρατικό/καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών και τα ερωτήματα για το δικαίωμα στη ζωή και για τους όρους αυτής παραμένουν αναπάντητα και επίκαιρα. Οι ζωές μας παραμένουν αναλώσιμες στον βωμό του κέρδους και η κρατική αυθαιρεσία ατιμώρητη: στημένες εξεταστικές επιτροπές στην βουλή που καταλήγουν σε προαποφασισμένα πορίσματα, εξόφθαλμη και απροσχημάτιστη απόπειρα παραποίησης και συγκάλυψης αφενός των τραγικών ελλείψεων στα μέτρα ασφάλειας και αφετέρου όλων των στοιχείων που έχουν να κάνουν με την εμπορική αμαξοστοιχία και το πιθανό φορτίο της που φαίνεται να οδήγησε στον πολλαπλασιασμό των νεκρών μετά την σύγκρουση (μονταρισμένα ηχητικά, εσπευσμένο μπάζωμα του σημείου και αλλοίωση της σκηνής του δυστυχήματος, ελλιπής αυτοψία και έρευνα για τα ακριβή αίτια θανάτου των νεκρών κ.α.). Το θέατρο της απόδοσης «ατομικών» ευθυνών και της αποποίησης των πολιτικών ευθυνών καλά κρατεί ακόμα, με τον πρωθυπουργό -που στο παρελθόν έκανε λόγο για «θεωρίες συνομωσίας»- πλέον να επικαλείται άγνοια, ευπιστία και πλήρη ανικανότητα, σε μια απέλπιδα προσπάθειά να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, και όλα αυτά χωρίς ακόμα να έχουν γίνει καν στοιχειώδεις κινήσεις για να αναιρεθεί η χρόνια υποβάθμιση του σιδηροδρομικού συστήματος.

Μια υποβάθμιση στην οποία έχουν συνεισφέρει όλες οι κυβερνήσεις και έχει πάρει πολλαπλές μορφές όπως οι ελλείψεις χρηματοδότησης και προσωπικού στις συγκοινωνίες με αποτέλεσμα την εντατικοποίηση της εργασίας, η μείωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών και η υποσυντήρηση του δικτύου μεταφορών, αλλά και η απουσία στοιχειωδών όρων ασφαλείας για την αποφυγή ατυχημάτων (π.χ. σύστημα τηλε-διοίκησης). Όλα αυτά καθώς δεν καλύπτονταν από τον κρατικό προϋπολογισμό, πέρασαν σε ιδιωτικά χέρια με αποκορύφωμα την ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ.

Κρατικός μηχανισμός και κεφάλαιο καταπατούν αδιάκοπα και καθημερινά τα εργασιακά μας δικαιώματα αδιαφορώντας για την ίδια μας τη ζωή. Τα εργατικά ατυχήματα και η ακρίβεια αυξάνονται, ενώ οι μισθοί μειώνονται και οι απλήρωτες υπερωρίες παραμένουν. Συμβάσεις μετατρέπονται σε μερικής απασχόλησης, εκφοβισμοί και απολύσεις συνεχίζονται και οι συνθήκες διαβίωσης μας παρακμάζουν όσο η φορολογία διαρκώς ανεβαίνει και οι εξώσεις, οι πλειστηριασμοί και τα ενοίκια κατοικιών συνεχώς αυξάνονται. Ταυτόχρονα παιδεία και υγεία υποβαθμίζονται και ιδιωτικοποιούνται με νομοσχέδια για ιδιωτικά πανεπιστήμια και διάλυση της δημόσιας απεξάρτησης να έχουν ήδη ψηφιστεί, με αποτέλεσμα το κεφάλαιο να κερδοφορεί περισσότερο και τις κοινωνικές ανισότητες να οξύνονται.

Κόντρα στη συγκάλυψη και την υποβάθμιση του ζητήματος που ενορχηστρώνεται από τον κρατικό μηχανισμό και τα μέσα επιρροής του της κοινής γνώμης, οι συγγενείς των θυμάτων συνεχίζουν να δίνουν επίμονα και επίπονα τον δικό τους αξιοθαύμαστο και συγκινητικό αγώνα για να δικαιωθούν τα θύματα του εγκλήματος, να αποκαλυφθεί η αλήθεια και να αποδοθούν οι πραγματικές ευθύνες. Έφεραν στη δημοσιότητα νέα στοιχεία όπως ότι πολλά άτομα σκοτώθηκαν μετά την σύγκρουση των τρένων μετά από έκρηξη από την εμπορική αμαξοστοιχία. Νέα στοιχεία που ενεργοποίησαν την συσσωρευμένη κοινωνική οργή η οποία μετατράπηκε σε αυθόρμητες συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις σε όλη την χώρα (αλλά και σε αρκετές πόλεις του εξωτερικού) την Κυριακή 26 Ιανουαρίου δημιουργώντας ένα πραγματικό συλλογικό βίωμα εναντίωσης στο θάνατο που σπέρνει το κράτος και το κεφάλαιο στο όνομα του κέρδους. Η μαζική συμμετοχή απέδειξε ότι όταν η κοινωνία βγαίνει στο δρόμο έχει την δύναμη όχι μόνο να δημιουργεί ρωγμές στο «κυρίαρχο αφήγημα», αλλά και να θέσει τους δικούς της όρους στην κεντρική πολιτική σκηνή, κάτι που φαίνεται και από την αναδίπλωση από την πλευρά της κυβέρνησης.

Δυστυχώς δεν μας εκπλήσσει ότι η ΓΣΕΕ για ακόμα μία φορά δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, καθυστερώντας την κήρυξη απεργίας (η ΑΔΕΔΥ κήρυξε αρκετά νωρίτερα). Θυμίζουμε ότι η ΓΣΕΕ ‘’σφύριζε αδιάφορα’’ τόσο στην περσινή μαζικότατη απεργία στις 28/2, όσο και στα γιγαντιαία απεργιακά συλλαλητήρια της 8ης Μάρτη του ’23, όταν ακόμη μετρούσαμε τα θύματα της τραγωδίας. Μετά τις συνεχείς πιέσεις από την βάση των εργαζομένων και την γενικευμένη κοινωνική κατακραυγή, η ΓΣΕΕ υποχώρησε τελικά και ανακοίνωσε απεργία. Προφανώς αυτό είναι μια νίκη των εργαζομένων απέναντι στον κρατικοδίαιτο και πειθήνιο γραφειοκρατικό συνδικαλισμό, και ταυτόχρονα, γίνεται ακόμα πιο εξόφθαλμος ο γνωστός πλέον ρόλος της ΓΣΕΕ: στην καλύτερη περίπτωση διακοσμητικός, στην χειρότερη –και όλο και συχνότερα πλέον– ανασταλτικός και υπονομευτικός για τους αγώνες του εργατικού κινήματος.

Εμπνεόμενες/οι από το μαζικό ποτάμι κοινωνικής οργής που ξεχύθηκε στους δρόμους όλης της χώρας στις 26/1 το οποίο τρόμαξε τους ενορχηστρωτές της συγκάλυψης, και συνειδητοποιώντας ότι είναι στα δικά μας χέρια η δύναμη και η ευθύνη να παλέψουμε και να απαιτήσουμε δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών, καλούμαστε να μετατρέψουμε και αυτήν την 28/2 σε μια μαζική γενική απεργία, κόντρα στις μεθοδεύσεις των εργατοπατέρων.

Απέναντι στην καταπίεση, την εξαθλίωση και τον θάνατο, απέναντι στην ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση κάθε πτυχής της ζωής και δραστηριότητάς μας, θα συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε στους χώρους δουλειάς μας, σε σωματεία, να απεργούμε και να διεκδικούμε αξιοπρεπείς συνθήκες για τη ζωή και την εργασία μας. Διεκδικούμε μέσα από ισότιμες και συμμετοχικές διαδικασίες βάσης ασφαλείς και δημόσιες μεταφορές ώστε κανένας εργοδότης, κανένας επιχειρηματίας και καμιά κυβέρνηση να μην παίζει με τις ζωές μας. Αγωνιζόμαστε για ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία και την παιδεία, σταθερό ωράριο εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη, συλλογικές συμβάσεις εργασίας και καταπολέμηση των διακρίσεων βάσει φύλου, φυλής και σε βάρος της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.

ΟΛΟΙ/ΕΣ/Α ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024

Προσυγκέντρωση,  Καμάρα στις 10:00

Συγκέντρωση,  Άγαλμα Βενιζέλου στις 11:00

ΜΕ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗΣ & ΑΓΩΝΕΣ ΕΡΓΑΤ(ΡΙ)ΩΝ

ΓΚΡΕΜΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Στα μέσα του Νοέμβρη, η ΜΚΟ ΜΕΤΑδραση προχώρησε σε 9 εκδικητικές απολύσεις των εργαζομένων συνοδών ασυνόδευτων ανηλίκων όταν αυτές/οί δήλωσαν μη διαθέσιμες/οι για εργασία διεκδικώντας την καταβολή των δεδουλευμένων τους. Η ομάδα των εργαζομένων προχώρησε σε δημοσιοποίηση κειμένου καταγγελίας, στο οποίο η ΜΚΟ απάντησε προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Η ΜΕΤΑδραση στην ανακοίνωσή της προσπαθεί να μας πείσει ότι κατάφερε να ξεσκεπάσει τους εργαζόμενους συνοδούς ασυνόδευτων ανηλίκων, οι οποίοι υποτίθεται οργανώθηκαν στα πρότυπα της Κόζα Νόστρα και είχαν γίνει μια “οικογένεια” που λειτουργούσε με κώδικες, αποκτώντας εμπειρία στους εκβιασμούς. Όμως -μαθαίνουμε από την ανακοίνωση- επιτέλους μπήκε ένα τέλος στην δράση τους…

Στη συλλογή των επιχειρημάτων της περιλαμβάνονταν ο εκβιαστικός χαρακτήρας της διεκδίκησης των εργαζομένων, η μετάθεση της ευθύνης για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των ασυνόδευτων ανηλίκων προς τις/τους εργαζόμενες/ους και η ψευδής δήλωση ότι τα δεδουλευμένα καταβάλλονται με καθυστέρηση μερικών μόνο ημερών. Δεν είναι η πρώτη φορά που η συγκεκριμένη “ανθρωπιστική” ΜΚΟ προχωράει σε απολύσεις ατόμων που διεκδίκησαν τα εργασιακά δικαιώματά τους. Είναι πλέον πάγια η τακτική της οργάνωσης: καθυστερήσεις πληρωμών, αποποίηση ευθυνών, απολύσεις εγκύων, συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ‘μπλοκάκια’, μαζικές απολύσεις, ανασφάλιστη εργασία, δικαστικές καταδίκες, ανάληψη υπέρογκων καθηκόντων από λίγα άτομα λόγω απολύσεων και περικοπών, επισφάλεια, απλήρωτες υπερωρίες, επιθέσεις και μηνύσεις σε σωματεία εργαζομένων…

Οι “ανθρωπιστές” της ΜΕΤΑδραση με την περίσσεια ευαισθησία και με τη βοήθεια της κυβέρνησης κατάφεραν να επαναφέρουν και να παγιώσουν τον εργασιακό μεσαίωνα. Όπως αυτός επικρατεί στον ιδιωτικό τομέα, έχει υιοθετηθεί και εφαρμόζεται πλήρως σε πολλές ΜΚΟ. Άλλοτε ως “μπλοκάκι” και υποτιθέμενοι/ες “συνεργάτες/τριες”, και άλλοτε ως “εθελοντές/τριες” ή “μαθητευόμενοι/ες” με πρόσχημα την απόκτηση προϋπηρεσίας, οι εργοδότες δίνουν διάφορες “ταμπέλες” στην εργασίας μας ώστε να την καταστήσουν ακόμα πιο ευέλικτη, ακόμα πιο επισφαλή. Έτσι λοιπόν οι καλοί συνάδελφοι “μπήκαν εθελοντικά μπροστά” για να μην αφεθούν τα ασυνόδευτα παιδιά στην τύχη τους, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους να μη βρεθούν στη θέση των συναδέλφων τους που απολύθηκαν. Σε αυτή τη ρευστή και ευέλικτη κατάσταση, οι λέξεις αποκτούν νέο νόημα: η διεκδίκηση των εργασιακών δικαιωμάτων μετονομάζεται “εκβιασμός”, ο χρόνος συμπυκνώνεται και οι έως δύο μηνών καθυστερήσεις πληρωμών γίνονται καθυστερήσεις “μερικών ημερών” (αν η ΜΕΤΑδραση εξακολουθεί να έχει διαφωνίες για το χρόνο καθυστέρησης, την καλούμε να δημοσιεύσει τα αποδεικτικά μισθοδοσίας), το να προασπίζεσαι την αξιοπρέπειά σου γίνεται “έλλειψη ανθρωπισμού”. Καμία πρωτοτυπία η ΜΕΤΑδραση. Η ίδια ρητορική και τακτική ακολουθείται από το σύνολο των “ανθρωπιστικών” οργανώσεων όταν αυτές παραβιάζουν εργασιακά δικαιώματα και προσπαθούν να ανακόψουν τις διεκδικήσεις των εργαζομένων…

Η φύση της δουλειάς των εργαζόμενων στις ΜΚΟ δυστυχώς πολλές φορές περιορίζει τις επιλογές μας ώστε να ικανοποιούνται οι απαιτήσεις της εργοδοσίας προκειμένου τελικά να καλύπτονται οι ανάγκες των ευάλωτων ανθρώπων. Αυτό η ΜΕΤΑδραση το γνωρίζει και το εκμεταλλεύεται εκβιάζοντάς ηθικά τις/τους εργαζόμενες/ους επικαλούμενη τον ανθρωπισμό, την ευαισθησία και την υποχρέωσή τους απέναντι σε ειδικές και επείγουσες συνθήκες. Όλα αυτά ενώ οι καθυστερήσεις πληρωμών επαναλαμβάνονται εδώ και χρόνια, σε κάποιες οργανώσεις επί σειρά μηνών. Το αποτέλεσμα δεν είναι άλλο από να καλούνται τα εργαζόμενα άτομα να φροντίσουν τα ωφελούμενα άτομα, ενώ δεν μπορούν οι ίδιες/οι να φροντίσουν τις προσωπικές τους ανάγκες και να καλύψουν τις κοινωνικές και τις οικονομικές τους υποχρεώσεις.

Εντός αυτής της συνθήκης δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τον ρόλο που έχει το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου το οποίο πολύ έντεχνα παραμένει έξω από τον χορό και δεν έχει τοποθετηθεί ως τώρα αναλαμβάνοντας τις ευθύνες του απέναντι στις καθυστερήσεις υποβολής των κονδυλίων που προορίζονται για τις ΜΚΟ λόγω των γραφειοκρατικών (ή άλλων) κωλυμάτων. Αν η ΜΕΤΑδραση έχει πράγματι το ενδιαφέρον να προστατέψει τις/τους εργαζόμενές/ους της και να συνεχίσει το έργο της, θα όφειλε να ασκήσει πίεση στο υπουργείο σε μια διαδικασία ανοιχτή και διαφανή για την οποία θα είναι ενήμερα και τα εργαζόμενα άτομα, όπως επίσης και να δημιουργήσει ένα βιώσιμο πλάνο ανεξάρτητης και μακροπρόθεσμης χρηματοδότησης.

Δεν γίνεται παράλληλα να παραβλέψουμε ότι τα παραπάνω είναι κομμάτι μιας κρατικής θανατοπολιτικής έναντι των μεταναστ(ρι)ών και προσφύγων, που ξεκινάει από τα σύνορα με τα pushbacks, τις απαγωγές και τις δολοφονίες και φτάνει μέχρι την ψυχολογική και σωματική εξόντωση στα καμπς-στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου λόγω υποχρηματοδοτήσεων και περικοπών υποβαθμίζεται η ποιότητα των υπηρεσιών. Οι αντίξοες εργασιακές συνθήκες δυσχεραίνουν το έργο των εργαζομένων στις ΜΚΟ, οι οποίες/οι πολύ συχνά είναι αυτές/οί που καλούνται να λογοδοτήσουν απέναντι στον πληθυσμό τον οποίο εξυπηρετούν και να επωμιστούν την ευθύνη της αδιαφορίας που επιδεικνύουν ΜΚΟ και κράτος.

Ως Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στο χώρο της ψυχικής υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας, στεκόμαστε αταλάντευτα στο πλευρό των εργαζομένων της ΜΕΤΑδρασης που διεκδίκησαν τα αυτονόητα και τασσόμαστε στο κοινό μέτωπο αγώνα των δυνάμεων της εργασίας που παλεύουν για αξιοπρέπεια, υπερασπιζόμενοι/ες συλλογικά και αποφασιστικά τα εργατικά μας συμφέροντα. Με όπλο μας την αλληλεγγύη, οργανωνόμαστε αδιαμεσολάβητα και δεν αφήνουμε κανέναν και καμία μόνο/η απέναντι στην εργοδοτική και κρατική αυθαιρεσία και αναλγησία.

Διεκδικούμε:

• Έγκαιρη καταβολή δεδουλευμένων
• Συλλογικές συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου
• Καμία και κανένας εργαζόμενη/ος με “μπλοκάκι”
• Αυξήσεις στους μισθούς και μείωση των ωρών εργασίας
• Αύξηση των κοινωνικών παροχών για όλες τις μη προνομιούχες κοινωνικές ομάδες
• Αναβαθμισμένο, Πολυστελεχωμένο και Οργανωμένο Σύστημα Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας

Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον Χώρο της Ψυχικής Υγείας & Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)

Το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στην Ψυχική Υγεία και Κοινωνική Πρόνοια μαζί με την  Ταξική Πρωτοβουλία Βάσης εργαζομένων στις τηλεπικοινωνίες & την πληροφορική κάλεσαν σε συμμετοχή στην πανελλαδική απεργία της 20/11/2024.

Λίγο πριν την έναρξη της προσυγκέντρωσης στην Καμάρα, πληροφορηθήκαμε πως  μέλη της Ταξικής Πρωτοβουλίας Βάσης έχουν δεχθεί παρεμπόδιση της συμμετοχής τους στην προσυγκέντρωση από δυνάμεις της αστυνομίας. Πιο συγκεκριμένα υπέστησαν σωματικό έλεγχο και εξακρίβωση στοιχείων. Στη συνέχεια, όταν αυτά δεν έδειξαν κάτι “μεμπτό”, οι αστυνομικές δυνάμεις προχώρησαν σε προσαγωγή πέντε ατόμων με τη μία προσαγωγή να μετατρέπεται σε σύλληψη, καθώς ο απεργός κρατούσε τις σημαίες με τα διακριτικά των σωματείων μας, οι οποίες χαρακτηρίστηκαν  “επικίνδυνα όπλα”.

Μέλη του ΣΒΕΨΥΚΟΙ, της Ταξικής Πρωτοβουλίας Βάσης αλλά και υπόλοιποι εργαζόμενοι/νες, αφού πληροφορηθήκαμε το συμβάν κινηθήκαμε προς το σημείο που λάμβανε χώρο ο έλεγχος, ώστε να επιβεβαιώσουμε πως οι  συνάδελφοι μας είναι καλά. Η κίνηση μας προς το σημείο έγινε συλλογικά, κρατώντας πανό και δηλώνοντας την ιδιότητά μας ως σωματεία. Κατά την επιστροφή μας δεχθήκαμε χωρίς αφορμή επίθεση αστυνομικών δυνάμεων. Συγκεκριμένα μηχανές έκλεισαν τον δρόμο μας και αστυνομικοί μπήκαν ανάμεσα μας τραβώντας τις σημαίες μας και προσπαθώντας να σταματήσουν την πορεία μας. Όλα αυτά παρά το ότι εξαρχής αναφέραμε πως είμαστε μέλη σωματείων και πρωτοβουλιών βάσης. Παρά τις προσπάθειές τους να μας σταματήσουν, επιμείναμε στην πορεία μας και κινηθήκαμε μαζικά προς την προσυγκέντρωση της Καμάρας.

Είναι φανερό πως το κράτος εντείνει διαρκώς τον πόλεμο απέναντι στα αγωνιζόμενα άτομα, σε μία περίοδο που το κόστος ζωής αυξάνεται και οι μισθοί δεν ανταποκρίνονται σε αυτό, που εργατικά δικαιώματα βάλλονται, που τα ατυχήματα σε χώρους εργασίας πολλαπλασιάζονται, που εγκλήματα συγκαλύπτονται, που ζούμε στα όρια της εξαθλίωσης. Την ίδια στιγμή, αυτή η πραγματικότητα αυξάνει τη δική μας φωνή και την ένταση και την ανάγκη μας να κινούμαστε συλλογικά διεκδικώντας και παλεύοντας ενάντια στις υπάρχουσες πολιτικές.

Όσο και αν κράτος και κεφάλαιο με τα χέρια της αστυνομίας κινούνται απέναντι μας, απέναντι στον ταξικό αγώνα του συνδικαλισμού βάσης, εμείς δεν σταματάμε. Θα συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε σε σωματεία, να απεργούμε και να διαδηλώνουμε, μέχρι να παύσει η εξαθλίωση των ζωών μας.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗΣ

ΟΞΥΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΘΩΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ ΜΑΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ , ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

Το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον Χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας συμμετέχει στην Γενική Απεργία της 20ης Νοεμβρίου 2024 που προκήρυξαν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ ενάντια στο υψηλό κόστος ζωής και τις επισφαλείς συνθήκες εργασίας και καλεί όλες τις συναδέλφισσες & όλους τους συναδέλφους του κλάδου μας να απεργήσουν.

Σήμερα οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι βρισκόμαστε μπροστά στην έντονη και συνεχή επίθεση ενάντια στα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματά μας. Οι μισθοί μας δεν φτάνουν για να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες, δουλεύουμε απλήρωτοι/ες, πολλές φορές ανασφάλιστοι/ες, με υπερωρίες, εκφοβισμούς και με τον συνεχή φόβο της απόλυσης ή της μη ανανέωσης της σύμβασής μας. Ακόμα χειρότερα πολλοί/ές από εμάς χύνουν το αίμα τους τραυματιζόμενοι/ες ή δολοφονημένοι/ες εξαιτίας των πλημμελών μέτρων ασφαλείας που αποτελούν για τα αφεντικά απλά ένα ακόμα πρόσθετο κόστος.

Τα τελευταία αντεργατικά νομοσχέδια καταπατούν ότι μπορεί να είχε απομείνει και να αποκαλείται εργασιακό δικαίωμα, καθώς νομιμοποιούν με κρατική βούλα τις αυθαιρεσίες των εργοδοτών: κατάργηση του 8ωρου και των συλλογικών συμβάσεων, καθιέρωση των απλήρωτων υπερωριών, κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας σε επιπλέον κλάδους, μείωση της αποζημίωσης του σαββατοκύριακου, νομιμοποίηση της 13ωρης εργασίας την ημέρα και κατάργηση του διαλείμματος και μίας σειράς επιδομάτων. Όλα αυτά συνδυάζονται με την ευθεία επίθεση στο δικαίωμα στην απεργία και την ίδια την ύπαρξη των εργατικών σωματείων και των συλλογικών μας οργάνων, προφανώς για να μην υπάρχει αντίδραση σε όλα τα παραπάνω.

Τα τελευταία αντεργατικά νομοσχέδια που έχουν περάσει, λοιπόν, σε συνδυασμό με τις αυξήσεις τιμών σε ενέργεια, είδη πρώτης ανάγκης και καύσιμα, με τα ήδη υψηλά ενοίκια και τα αυξημένα ποσοστά ανεργίας, την αύξηση της φορολογίας, τις εξώσεις από σπίτια και τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας που συνεχώς αυξάνονται μας εξαθλιώνουν και υποβαθμίζουν όλο και περισσότερο τις συνθήκες διαβίωσης μας. Όλα αυτά έχουν οδηγήσει σε ένα νέο μεγάλο κύμα φτωχοποίησης και σε ασφυκτικές συνθήκες διαβίωσης για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, τους άνεργους και τις άνεργες, θέτοντας πραγματικό ζήτημα επιβίωσης για πάρα πολλούς και πολλές από εμάς.

Ταυτόχρονα παιδεία και υγεία ξεπουλιούνται, με νομοσχέδια που προβλέπουν ιδιωτικοποιήσεις, τη διάλυση της δημόσιας υγείας αλλά και της δημόσιας ψυχικής υγείας και απεξάρτησης, καθιερώνοντας τη διαχείριση της ανθρώπινης ζωής με όρους κόστους – οφέλους. Απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία σε δημόσιες δομές υγείας επιβεβαιώνουν την εμπορευματοποίηση της υγείας και την κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα της, με το κεφάλαιο να κερδοφορεί περεταίρω και τις κοινωνικές ανισότητες παρά μόνο να οξύνονται. Είναι προφανές λοιπόν ότι κυβέρνηση και κεφάλαιο καταπατούν αδιάκοπα και καθημερινά τα εργασιακά μας δικαιώματα αδιαφορώντας για την ίδια μας τη ζωή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι προθέσεις του κρατικού μηχανισμού και του κεφαλαίου είναι ξεκάθαρες ως προς το πόσο αναλώσιμες είναι οι ζωές μας, με αδιαφορία για την ασφάλεια μας στον βωμό του κέρδους (βλ.Τέμπη, πυρκαγιές, πλημμύρες).

Η ολομέτωπη αυτή επίθεση, που συνεπάγεται τόσο την περαιτέρω υποτίμηση της αξίας της εργασιακής μας δύναμης όσο και τη συνολική υποβάθμιση των όρων ζωής μας, δεν πρόκειται να μείνει αναπάντητη από εμάς. Γι’ αυτό θα συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε στους χώρους δουλειάς μας σε ακηδεμόνευτα και μαχητικά σωματεία, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία για όλους/ες και δημόσια δωρεάν παιδεία, σταθερό ωράριο εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και συλλογικές συμβάσεις εργασίας, καταπολέμηση των διακρίσεων βάσει εθνικότητας, θρησκείας, φύλου και σε βάρος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπάτηση των δικαιωμάτων μας σε όλα τα πεδία της ζωής μας.

Μέσα από τα σωματεία μας μπορούμε να μπλοκάρουμε τα σχέδια τους και να τα ανατρέψουμε με μαζική συμμετοχή, αγώνες και απεργίες. Με όπλο μας την αλληλεγγύη, οργανωνόμαστε αδιαμεσολάβητα και δεν αφήνουμε κανέναν και καμία μόνο ή μόνη απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και αναλγησία.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΣΣΕΣ & ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ ΣΤΙΣ 10:30

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ & ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ, ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ & ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗΣ

Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον Χώρο της Ψυχικής Υγείας & Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)

E-mail επικοινωνίας: psyxoswmateio@riseup.net

Ως εργαζόμενα άτομα βρισκόμαστε σήμερα μπροστά σε μια εντεινόμενη επί-
θεση στα (εναπομείναντα) εργασιακά μας δικαιώματα. Τα αντεργατικά νομο-
σχέδια των τελευταίων χρόνων έχουν ξηλώσει παντελώς κάθε προστατευτικό
εργασιακό πλαίσιο, και στην ουσία έχουν νομιμοποιήσει πλέον με κρατική
βούλα ό,τι μέχρι πρότινος αποτελούσε αυθαιρεσία/παρανομία των εργοδο-
τών. Τα προβλήματα που βιώνουμε δεν έχουν τελειωμό· από τον περιορισμό
του ελεύθερού μας χρόνου με την κατάργηση του 8ωρου και την καθιέρωση
των απλήρωτων υπερωριών (που θα δίνονται ως άδεια), μέχρι την κατάργη-
ση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, χωρίς να μπορούμε να θέσουμε
μίνιμουμ όρους εργασίας για όλες/ους/α, την κατάργηση επιδομάτων, μέχρι
και τη μείωση της αποζημίωσης του Σαββάτου και της Κυριακής. Κι όλα αυτά,
συνδυάζονται με την ευθεία επίθεση στο δικαίωμα της απεργίας και στην ίδια
την ύπαρξη των εργατικών σωματείων και των συλλογικών μας οργάνων,
ακριβώς για να διασφαλιστεί ότι δεν θα υπάρξουν αντιδράσεις.

Ταυτόχρονα ο δημόσιος χαρακτήρας της παιδείας και υγείας (σωματικής και
ψυχικής) διαλύεται μέσω των νομοσχεδίων που προβλέπουν ιδιωτικοποιή-
σεις, καθιερώνοντας τη διαχείριση της ανθρώπινης ζωής με όρους συσσώ-
ρευσης ιδιωτικού κέρδους και αδιαφορώντας πλήρως για την κάλυψη των κοι-
νωνικών αναγκών. Έτσι, βλέπουμε υποστελεχωμένα νοσοκομεία και κέντρα
υγείας, αλλά και απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία σε δημόσιες δομές,
με τον κόσμο να καταλήγει αναγκαστικά σε δομές υγείας του ιδιωτικού τομέα.
Όσο το κεφάλαιο κερδοφορεί από όλο και περισσότερες πτυχές της ανθρώ-
πινης ζωής (και ειδικά του ανθρώπινου πόνου) τόσο οι κοινωνικές ανισότητες
οξύνονται. Άλλωστε, αναλογιζόμενες το έγκλημα στα Τέμπη ή τις πυρκαγιές
και τις πλημμύρες που έχουν καθιερωθεί κάθε χρόνο χωρίς κανένα σχέδιο
προστασίας, δεν μπορούμε παρα να οδηγηθούμε στο συμπέρασμα οτι για τον
κρατικό μηχανισμό και το κεφαλαίο οι ζωές μας θεωρούνται αναλώσιμες και η
ασφάλειά μας θυσιάζεται στον βωμό του κέρδους.

Η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη για τις γυναίκες, τις μετανάστριες και τα
LGBTQI+ άτομα. Γυναίκες και LGBTQI+ άτομα βιώνουμε μεγαλύτερη ανεργία,
χαμηλότερους μισθούς και περισσότερες διακρίσεις και παραβιαστικές συ-
μπεριφορές στον χώρο εργασίας. Δεν είναι λίγες οι φορές που επιχειρήσεις
δεν προσλαμβάνουν LGBTQI+ άτομα λόγω «διαφορετικότητας» ή γυναίκες
που έχουμε ή θέλουμε να κάνουμε παιδιά με το πρόσχημα ότι δεν θα είμαστε
αφοσιωμένες στην εργασία μας. Δυστυχώς, μόνο σπάνιο δεν είναι αφεντικά
(αλλά και συνάδελφοι) να θεωρούν ότι έχουν εξουσία πάνω στα σώματα μας.
Ταυτόχρονα, ο συνδυασμός εργασίας και οικογένειας είναι στην καλύτερη πε-
ρίπτωση εξουθενωτικός και στη χειρότερη αδύνατος.

Στην περίπτωση των μεταναστ(ρι)ών και των προσφύγων, οι συνθήκες δια-
βίωσης είναι ακόμα σκληρότερες μιας και συνήθως κάνουν τις πιο δύσκολες
και επικίνδυνες εργασίες, δουλεύοντας μαύρα, παίρνοντας ελάχιστα χρήματα
και πολλές φορές σε ένα καθεστώς ρατσιστικής αντιμετώπισης, όπου οι ζωές
τους δεν μετράνε όσο των ντόπιων. «Κανονικότητα», δε, συχνά αποτελούν
τα φαινόμενα βίας απέναντί τους όπως και η μη πληρωμή των δεδουλευμέ-
νων τους. Όλα τα προηγούμενα έρχονται να προστεθούν στα πολλαπλά -και
συχνά θανατηφόρα- εμπόδια που ούτως ή άλλως αντιμετωπίζουν για την εί-
σοδο και παραμονή τους στη χώρα, όπως ο φράχτης στον Έβρο, οι βίαιες επα-
ναπροωθήσεις και οι δολοφονίες στα σύνορα (και όχι μόνο), τα στρατόπεδα
συγκέντρωσης, οι αυστηρές διαδικασίες ασύλου, η περιστολή των παροχών,
η απουσία ασφαλών περασμάτων προς την Ευρώπη, η απουσία ολοκληρωμέ-
νης και ισότιμης συμπερίληψης/ένταξης κ.α.

Η νέα αυτή εργασιακή και κοινωνική ζούγκλα που αντιμετωπίζουμε σε συν-
δυασμό με τον φόβο της ανεργίας, τις αυξήσεις τιμών σε ενέργεια, είδη πρώ-
της ανάγκης, τρόφιμα, καύσιμα, ενοίκια κλπ, έχει δημιουργήσει μια συνθήκη
κλιμακούμενης εξαθλίωσης μπροστά στην οποία έχουμε παγώσει αναρωτώ-
μενοι/ες/α πώς μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα, και πώς μπορούμε να αντι-
δράσουμε ώστε να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια μας. Μιας και γίνεται όλο
και πιο εμφανές πλέον οτι η οδός των «ατομικών λύσεων» δεν μπορεί να βγά-
λει κάπου, καλούμαστε να απαντήσουμε σε όλα αυτά μέσω της αλληλεγγύης
και της συλλογικής μας δύναμης ως εργαζόμενα άτομα.

Η Κατάσταση στον Κλάδο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας

Στον κλάδο μας είμαστε έκθετοι/ες/α όχι μόνο στις συχνά δύσκολες, ακόμη και
ψυχοφθόρες, συνθήκες που συνοδεύουν το ίδιο το αντικείμενο της εργασίας
μας, αλλά και στις επισφαλείς συνθήκες εργασίας που έχουν πια κανονικοποι-
ηθεί. Οι ολιγόμηνες συμβάσεις είναι συνήθως καθεστώς με συνέπεια την μό-
νιμη αγωνία για το αν θα ανανεωθούν ή όχι, ενώ το κλείσιμο προγραμμάτων
και οι συνεπακόλουθες απολύσεις πολλές φορές γνωστοποιούνται τελευταία
στιγμή. Στο ίδιο πλαίσιο κυβερνήσεις, εταιρείες και ΜΚΟ ρίχνουν το μπαλάκι
ο ένας στον άλλο, μη αναλαμβάνοντας την ευθύνη των -συχνών και πολύμη-
νων- καθυστερήσεων στην καταβολή των μισθών. Ενώ, όταν οι εργαζόμενοι/
ες/α πλέον διεκδικούμε τα αυτονόητα μέσω απεργιών, επισχέσεων κλπ, φο-
ρανε ξαφνικά το «ανθρωπιστικό» τους προσωπείο για να μας κατηγορήσουν
ότι με αυτόν τον τρόπο λειτουργούμε σε βάρος των ευάλωτων ομάδων που
εξυπηρετούμε.

Συχνά στο όνομα της υποτιθέμενης «κοινωνικής προσφοράς» επιτελούνται
συστηματικά σφοδρές καταπατήσεις της εργατικής νομοθεσίας (συμβάσεις
ορισμένου χρόνου για εργαζόμενους/ες/α που δουλεύουν στο ίδιο πόστο για
χρόνια, συνεχόμενες απλήρωτες υπερωρίες, δουλειά τα Σαββατοκύριακα και
τις αργίες ή ακόμη και απλήρωτη εργασία για μεγάλα χρονικά διαστήματα).
Άλλοτε ως «μπλοκάκι» και υποτιθέμενοι/ες «συνεργάτες/τριες», και άλλο-
τε ως «εθελοντές/τριες» ή «μαθητευόμενοι/ες» με πρόσχημα την απόκτη-
ση προϋπηρεσίας, οι εργοδότες δίνουν διάφορες «ταμπέλες» στην εργασία
μας ώστε να την καταστήσουν ακόμη πιο ευέλικτη, ακόμη πιο επισφαλή και
ακόμη πιο απλήρωτη. Ταυτόχρονα, οι θέσεις εργασίας δεν είναι επαρκείς με
αποτέλεσμα να μην αντιστοιχούν στις οξυμένες κοινωνικές ανάγκες. Γεγονός
που επηρεάζει τόσο την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχουμε στους αν-
θρώπους που υποστηρίζουμε, όσο και τον φόρτο εργασίας μας, που δεν μας
επιτρέπει να ανταπεξέλθουμε στην εργασιακή και ευρύτερή μας καθημερι-
νότητα, ενώ παράλληλα δημιουργεί και ανταγωνιστικές σχέσεις μεταξύ των
εργαζομένων.

Μια ιδιαίτερα επισφαλής συνθήκη είναι και το εργασιακό καθεστώς με
«μπλοκάκι» που συχνά συναντάμε στον δικό μας κλάδο, με τους εργαζομέ-
νους/ες/α να βαφτιζόμαστε – με την απροκάλυπτη, πλέον, υποστήριξη του
κράτους– «ελεύθεροι επαγγελματίες» και ως αποτέλεσμα να μην δικαιούμα-
στε άδειες και δώρα, να μην λαμβάνουμε προσαύξηση τα Σαββατοκύριακα
και τις αργίες, να μην έχουμε ασφάλιση, δυνατότητα απεργίας, κάλυψη για
εργατικά ατυχήματα, να μην έχουμε σταθερό μισθό και να μην μπορούμε να
προβλέψουμε πόσο και πότε θα εργαστούμε κάθε μήνα, ενώ επωμιζόμαστε
και το κόστος του ΦΠΑ. Παρόλο που ακόμα και σε αυτό το καθεστώς, υπάρ-
χει η δυνατότητα υπογραφής συμβολαίου που θα ρύθμιζε σε κάποιον βαθμό
τους όρους εργασίας (π.χ. θα διασφάλιζε έναν μίνιμουμ μισθό), κάτι τέτοιο,
για προφανείς λόγους, δεν επιλέγεται από τα αφεντικά.

Ένα επιπλέον πρόσφατο πρόβλημα αποτελεί και η υποχρέωση των εργαζο-
μένων σε ΜΚΟ να έχουν καθαρό ποινικό μητρώο ακόμη και για αδικήματα
άσχετα με τη φύση της εργασίας τους. Ένα τέτοιο μέτρο κάνει ακόμη πιο δύ-
σκολη την εργασία για πρόσφυγες συναδέλφους/φισσες/α όπου ακόμη και η
«παράνομη είσοδος στη χώρα» μπορεί να αποτελέσει λόγο μη πρόσληψης ή
για συναδέλφους/φισσες/α που συμμετέχουν σε κοινωνικούς αγώνες όπου
δεν είναι λίγες οι φορές που βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής και
καταδικάζονται με το παραμικρό. Η υποκρισία αυτού του μέτρου φαίνεται και
από το γεγονός ότι αυτό δεν μπορεί να συμβάλει σε μια διαδικασία ασφαλούς
επανένταξης συναδέλφων με ποινικό παρελθόν οδηγώντας τους σε ένα φαύλο
κύκλο όπου η παραβατικότητα μπορεί να αποτελεί και τη μόνη «επιλογή». Άλ-
λωστε η εξαναγκαστική προσκόμιση του ποινικού μητρώου αντιβαίνει και στη
διασφάλιση των προσωπικών δεδομένων. Το σωματείο μας έχει προσφύγει
για το συγκεκριμένο ζήτημα στο Συμβούλιο της Επικρατείας σε συνεργασία με
άλλα σωματεία πανελλαδικώς, την απόφαση του οποίου ακόμα αναμένουμε.
Είμαστε επομένως ενάντια στις επισφαλείς συνθήκες εργασίας -όπως τα ελα-
στικά/σπαστά ωράρια, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, η μαύρη εργασία, ο
εθελοντισμός-, στους χαμηλούς μισθούς, στην ανεργία, στην προσκόμιση του
ποινικού μητρώου για την εύρεση εργασίας, και στις απλήρωτες ώρες που
αδικαιολόγητα έχουν αφομοιωθεί ως αυτονόητο κομμάτι της «δουλειάς στα
χρόνια της κρίσης» και μας υποτάσσουν καθημερινά σε μια ατέρμονη υποτί-
μηση των εαυτών μας και της εργασιακής μας αξίας.

Εναντίωση στον Καθεστωτικό Συνδικαλισμό και Σύνδεση με άλλα Σωματεία

Ο συνδικαλισμός έχει διαβρωθεί ως έννοια και πράξη. Από τους βασικούς
υπεύθυνους γι’ αυτό είναι και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕ-
ΔΥ που συνδέονται με διάφορα κόμματα, χρηματίζονται και τα βρίσκουν με τα
αφεντικά και τις κυβερνήσεις, μη οργανώνοντας μια συστηματική παρέμβαση
και δράση ενάντια στην εργασιακή εξαθλίωση και εκμετάλλευση που ζούμε.
Μάλιστα, δεν είναι καθόλου λίγες οι φορές που επιλέγουν να συκοφαντίσουν
και να σαμποτάρουν ανεξάρτητους εργατικούς αγώνες επειδή αυτοί ξεφεύ-
γουν από τον έλεγχό τους. Για τον λόγο αυτό θεωρούμε σημαντικό να οργα-
νωθούμε σε επίπεδο βάσης (χωρίς αρχηγούς ή κομματικούς επιτελείς) και να
συντονίσουμε τις δυνάμεις μας σε όλους τους χώρους εργασίας, ώστε να μην
αφήσουμε το περιθώριο σε κανέναν να σαμποτάρει τους αγώνες μας, αλλά να
είναι η δική μας φωνή και ανάγκες που θα βγουν μπροστά.

Σε αυτό το πλαίσιο, αναγνωρίζουμε την αναγκαιότητα να βρεθούμε με όσα
σωματεία οργανώνονται για να αντιμετωπίσουν συλλογικά τα αφεντικά.
Όσο πιο πολύ δείχνουμε την υποστήριξη μας προς άλλα σωματεία και πρω-
τοβουλίες εργαζομένων, τόσο πιο πολύ δυναμώνουμε τις διεκδικήσεις μας.
Αντίστροφα, όσο πιο απομονωμένες είναι οι διεκδικήσεις μας τόσο πιο απο-
δυναμωμένες είναι μπροστά στο κράτος και στους επιχειρηματίες. Γι’ αυτό
επιζητούμε οι επιμέρους αγώνες που οργανώνονται από το κάθε σωματείο
ή πρωτοβουλία εργαζομένων να γνωστοποιούνται και να υπάρχει η προσπά-
θεια αλληλοϋποστήριξης σε μια διαρκή βάση. Θεωρούμε λοιπόν πως ο κάθε
επιμέρους αγώνας που διεξάγει ένα σωματείο ή μια πρωτοβουλία εργαζομέ-
νων είναι και δικός μας αγώνας.

Οργανωμένη Παρουσία στους Χώρους Εργασίας μέσω Σωματείων Βάσης

Απέναντι σε όλα αυτά, η συσπείρωση και η δραστηριοποίηση των εργαζομέ-
νων στον χώρο της ψυχικής υγείας, της απεξάρτησης, της ειδικής αγωγής και
της κοινωνικής πρόνοιας σε ένα σωματείο με διάρκεια και συνέπεια στη δράση
πιστεύουμε θα δώσει το δικό του αγωνιστικό στίγμα στους χώρους δουλειάς.
Σκοπός μας είναι η άσκηση πίεσης προς την εργοδοτική πλευρά προκειμένου
να αναβαθμιστούν οι όροι, οι συνθήκες εργασίας και αμοιβής σε όλους τους
εργασιακούς χώρους. Να συγκροτηθεί ένα μέτωπο που θα συμπεριλαμβάνει
όλους τους εργαζόμενους κάθε εθνικότητας, καταγωγής, ταυτότητας φύλου,
σεξουαλικού προσανατολισμού κλπ και που θα παλεύει ενάντια στην εργο-
δοτική αναλγησία και αυθαιρεσία. Κατα την γνώμη μας, φραγμό στις ανε-
ξέλεγκτες τακτικές των εργοδοτών μπορεί να αποτελέσει μόνο η άμεση και
συλλογική παρουσία μας στους χώρους εργασίας για την αλληλέγγυα υπε-
ράσπιση των εαυτών μας και των συναδέλφων μας και η χάραξη ενός κοινού
σχεδιασμού. Σε αυτήν την κατεύθυνση είναι σημαντική η ενημέρωση και όλων
των συναδέλφ(ισσ)ων σχετικά με τα εργασιακά μας δικαιώματα και άλλες ερ-
γατικές κινητοποιήσεις, καθώς και η ανάπτυξη ουσιαστικών συζητήσεων και
σχέσεων μεταξύ μας.

Διαλέγουμε τη μορφή του «σωματείου βάσης» επειδή είναι αυτή που βασίζε-
ται στη δική μας δύναμη ως εργαζόμενοι/ες/α, μακριά από την αυταπάτη ότι
κάποιος άλλος μπορεί να λύσει τα προβλήματά μας, είτε κάποια κυβέρνηση,
είτε κάποιος «καθοδηγητής» των εργαζομένων, είτε κάποιος εργοδότης. Ως
σωματείο βάσης, θεμέλιο μας είναι η ισότιμη συμμετοχή σε όλη τη δραστηρι-
ότητα του σωματείου και η αλληλοβοήθεια μεταξύ μας. Αποφάσεις παίρνου-
με μέσω τακτικών Γενικών Συνελεύσεων όπου όλα τα μέλη συμμετέχουμε,
συνδιαμορφώνουμε και υλοποιούμε τις αποφάσεις και τις δράσεις του σωμα-
τείου, με τη σύσταση του διοικητικού συμβουλίου να έχει μόνο τυπικό -και όχι
ουσιαστικό- χαρακτήρα λόγω νομοθετικού πλαισίου.

Ετσι, ως Πρωτοβάθμιο, Κλαδικό, Συνδικαλιστικό Σωματείο με την επωνυμία
«Σωματείο βάσης εργαζομένων στον χώρο της ψυχικής υγείας, απεξάρτησης,
κοινωνικής πρόνοιας και ειδικής αγωγής» με έδρα τη Θεσσαλονίκη και πανελ-
λαδική εμβέλεια, απευθυνόμαστε σε:

• πτυχιούχους/ες/α ειδικοτήτων των κλάδων της ψυχικής υγείας, της
κοινωνικής πρόνοιας, της ειδικής αγωγής και της απεξάρτησης
• εργαζόμενους/ες/α στους χώρους της ψυχικής υγείας, της κοινωνικής
πρόνοιας, της ειδικής αγωγής και της απεξάρτησης με σχέση μισθωτής
εργασίας ορισμένου ή αορίστου χρόνου ιδιωτικού δικαίου ή με σύμβα-
ση έργου (π.χ. ΣΟΧ, ΚΟΧ, “μπλοκάκι”)

Εξαιρούνται ανώτερα ή ανώτατα διευθυντικά στελέχη και εν γένει στελέχη
που έχουν την δύναμη να προσλαμβάνουν και να απολύουν ή να επηρεάζουν
ουσιωδώς τους όρους εργασίας και την άσκηση της εργοδοτικής πολιτικής.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

• Αυξήσεις στους Μισθούς
• Μείωση Ωρών Εργασίας
• Μόνιμη και Σταθερή Εργασία
• Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας
• Ενιαίο Μισθό σε Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα.
• Ασφάλιση για όλες/ους/α
• Απόλυτη Κατοχύρωση του Δικαιώματος στην Απεργία
• Ελεύθερη Πρόσβαση για όλους/ες/α στις Δομές Υγείας, Παιδείας, στη
Φαρμακευτική Περίθαλψη και συνολικά στις Κοινωνικές Παροχές
• Αναβαθμισμένο, Πολυστελεχωμένο και Οργανωμένο Σύστημα Ψυχι-
κής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας
• Αύξηση των Κοινωνικών Παροχών για όλες τις Μη Προνομιούχες Κοι-
νωνικές Ομάδες

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗΣ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΗΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗΣ

ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ στο ΣΒΕΨΥΚΟΙ 02/11/2024, στις
17:00 ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ

Διεύθυνση: Μακρυγιάννη 7 (περιοχή κέντρου, πίσω από την Αχεροποίητο)
Email Επικοινωνίας: psyxoswmateio@riseup.net
Τηλέφωνο Επικοινωνίας: 6976044591

Οι εκλογές του Σωματείου θα διεξαχθούν την Κυριακή 16 Ιουνίου από τις 16:00 ως τις 20:00 στα γραφεία του σωματείου (Μακρυγιάννη 7 – πίσω από την Αχεροποίητο).

Καλούμε όλα τα μέλη του σωματείου να συμμετάσχουν.

Οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι στις ΜΚΟ γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το αντικείμενο της εργασίας μας εκτός από δύσκολο είναι πολύ συχνά και ψυχοφθόρο, αφού όσοι/ες από μας εργαζόμαστε στο «πεδίο», υποστηρίζουμε ανθρώπους που έχουν βιώσει τραυματικές εμπειρίες,  οι οποίες επηρεάζουν τον ψυχισμό και πολλές πλευρές της ζωής τους έως και σήμερα που βρίσκονται υποτίθεται σε ασφαλέστερα πλαίσια διαβίωσης. Εμείς, ως επαγγελματίες και εργαζόμενες/οι, προσπαθούμε μέσα σε δύσκολες συχνά, συνθήκες, να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας στους ανθρώπους με φροντίδα, επαγγελματισμό, κατανόηση και ενσυναίσθηση σε καθημερινή βάση, όλον τον χρόνο.

Όμως όλα τα παραπάνω συνήθως συμβαίνουν υπό το καθεστώς ακραίας εργασιακής επισφάλειας. Οι υπερωρίες δεν πληρώνονταν ποτέ αλλά πάντα ανταλλάσσονταν με ρεπό, πολύ πριν αυτό καθιερωθεί ως νόμιμο με το αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη. Στο όνομα της υποτιθέμενης «κοινωνικής προσφοράς» επιτελούνται συστηματικά σφοδρές καταπατήσεις της εργατικής νομοθεσίας (συμβάσεις ορισμένου χρόνου για εργαζόμενους/ες που δουλεύουν στο ίδιο πόστο για χρόνια, συνεχόμενες υπερωρίες, δουλειά τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες ή ακόμη και απλήρωτη εργασία για μεγάλα χρονικά διαστήματα). Άλλοτε ως «μπλοκάκι» και υποτιθέμενοι/ες «συνεργάτες/τριες», και άλλοτε ως «εθελοντές/τριες» ή «μαθητευόμενοι/ες» με πρόσχημα την απόκτηση προϋπηρεσίας, οι εργοδότες δίνουν διάφορες «ταμπέλες» στην εργασίας μας ώστε να την καταστήσουν ακόμα πιο ευέλικτη, ακόμα πιο επισφαλή.

Τις προηγούμενες χρονιές, πέρα από τις επαναλαμβανόμενες καθυστερήσεις πληρωμών, οι εργαζόμενες/οι των ΚΦΑΑ (Κέντρων Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων) ήρθαμε αντιμέτωπες/οι και με περικοπές προσωπικού λόγω ελλιπούς χρηματοδότησης. Οι διοικήσεις των ΜΚΟ σε αγαστή συνεργασία με το κράτος, είχανε συμφωνήσει από το 2018 με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ η χρηματοδότηση των δομών να γίνεται με «μοναδιαίο κόστος». Για να το πούμε απλά, οι ΜΚΟ πληρώνονται «με το κεφάλι» και η βιωσιμότητα ή μη των δομών εξαρτάται από το αν θα πιάνουν σε εξαμηνιαία ή ετήσια βάση τους στόχους πληρότητας των δομών. Ακριβώς όπως σε μια οποιαδήποτε επιχείρηση, μόνο που σε αυτήν την περίπτωση, το «εμπόρευμα» είναι… οι ανήλικοι πρόσφυγες. Η αντιμεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ δεν διστάζει να προβαίνει σε μαζικά pushbacks ακόμη και ανήλικων προσφύγων.

Αυτήν την -ούτως ή άλλως- επισφαλή συνθήκη εργασίας για όσες/όσους δουλεύουμε στο πεδίο και την οριακή συνθήκη λειτουργίας των ΚΦΑΑ, ήρθε να επιδεινώσει η νέα ΚΥΑ, η οποία τροποποιεί νόμο που είχε ψηφιστεί περίπου έναν χρόνο πριν και ορίζει τις προϋποθέσεις για την λειτουργία τους (Πλαίσιο Κανόνων Λειτουργίας και Αδειοδότησης των ΚΦΑΑ). Η δυσμενής αυτή τροποποίηση έγινε χωρίς καν να προηγηθεί η τυπική -για τα μάτια του κόσμου δηλαδή- «διαβούλευση» των φορέων που υλοποιούν τα προγράμματα με το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου. Αυτό που προκύπτει ως συνέπια της νέας ΚΥΑ είναι ότι πλέον δεν τίθεται ως απαραίτητη η ύπαρξη των ειδικοτήτων του/της διοικητικού και του/της νοσηλευτή/τριας, ενώ καθορίζοντας τον αριθμό των ψυχολόγων αναλογικά με τον αριθμό των ανήλικων, προκύπτει ότι προβλέπεται μόνο ένας/μια ψυχολόγος σε κάθε δομή. Και μιας και η χρηματοδότηση κάθε φορέα προκύπτει με βάση αυτά που ορίζει ο νόμος, αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν δεν αναλάβουν την κάλυψη αυτών των θέσεων οι ίδιοι οι φορείς, τότε θα μειωθεί το προσωπικό και θα απολυθούν εργαζόμενες/οι.

Η νέα ΚΥΑ, κόβοντας ζωτικές και απαραίτητες ειδικότητες από τα ΚΦΑΑ, έρχεται να εντείνει  την υποβάθμισή τους αφενός μειώνοντας τις υπηρεσίες που δέχονται σε αυτά οι ανήλικοι πρόσφυγες και αφετέρου μετακυλώντας τον φόρτο εργασίας που θα προκύψει από τις μειώσεις προσωπικού στις/στους υπόλοιπες/ους εργαζόμενες/ους σε αυτά, ενώ παράλληλα πετάει  συναδέλφισσες/ους στον δρόμο (και μάλιστα χωρίς αυτές/οι να λαμβάνουν ούτε καν την αποζημίωση απόλυσης), τη στιγμή που η ανεργία καλπάζει και το κόστος ζωής έχει αυξηθεί κατακόρυφα.

Οι εργαζόμενες/οι των ΚΦΑΑ οφείλουμε με κάθε τρόπο να υψώσουμε αναχώματα τόσο απέναντι στην αναλγησία του κράτους, που διαχρονικά αδιαφορεί για την ποιότητα ζωής των ανήλικων προσφύγων και για τις συνθήκες εργασίας μας, όσο και απέναντι σε αυτήν των διοικήσεων των ΜΚΟ, που μονίμως αποποιούνται κάθε ευθύνη για τα παραπάνω επικαλούμενες τις αποφάσεις του Υπουργείου.

Ως Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στο χώρο της ψυχικής υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας, δε μπορούμε παρά να τασσόμαστε στο κοινό μέτωπο αγώνα των δυνάμεων της εργασίας που παλεύουν για αξιοπρέπεια, υπερασπιζόμενοι/ες συλλογικά και αποφασιστικά τα εργατικά μας συμφέροντα. Με όπλο μας την αλληλεγγύη, οργανωνόμαστε αδιαμεσολάβητα και δεν αφήνουμε κανέναν και καμία μόνο/η απέναντι στην εργοδοτική και κρατική αυθαιρεσία και αναλγησία.

 ΕΝΑΝΤΙΑ

• ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΠΟΥ ΠΑΡΕΧΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΣΥΝΟΔΕΥΤΟΥΣ ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
• ΣΤΙΣ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ
• ΣΤΗΝ ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΑΣ

ΚΑΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ/Η ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ & ΚΡΑΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ & ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ

Σωματείο Βάσης Εργαζόμενων στον χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6976044591

E-mail επικοινωνίας: psyxoswmateio@riseup.net

Το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον χώρο της Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ) καταγγέλλει την ίδρυση του εθνικού πανεργατικού & υπαλληλικού «σωματείου», «4Ε-Εθνική Εργατοϋπαλληλική Ένωση Ελλάδα», που ιδρύθηκε από το εθνικιστικό ακροδεξιό μόρφωμα «Ιερός Λόχος», το οποίο πέρα από παρεμβάσεις σε θεατρικές παραστάσεις που θεωρούσε «βλάσφημες», έχει διοργανώσει πλήθος εθνικιστικών, σκοταδιστικών, ομοφοβικών και ρατσιστικών εκδηλώσεων/συγκεντρώσεων τα τελευταία χρόνια, ενώ είναι υπεύθυνο και για επιθετικές ενέργειες εναντίον του Pride και εναντίον μεταναστ(ρι)ών. Εκτός αυτών, τόσο η συμπόρευση στον δρόμο όσο και η πολιτική/ιδεολογική συγγένεια του μορφώματος αυτού με τη νεοναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής, είναι γνωστή και ρητή.

Με ευθεία παραπομπή στη φασιστική, δωσιλογική και αντισημιτική οργάνωση «Ένωση Ελλήνων Εθνικιστών – 3Ε», που έδρασε την περίοδο του μεσοπολέμου και της κατοχής με πογκρόμ και επιθέσεις σε Εβραίους, συνδικαλιστές και κομμουνιστές, απροκάλυπτα και ξεδιάντροπα δηλώνουν ότι στοχεύουν στη στήριξη Ελλήνων εργαζομένων, στην  αντικομμουνιστική δράση και στην εξάλειψη της «αριστερής θολοκουλτούρας» στα εργασιακά και κοινωνικά ζητήματα και στρέφονται κατά εργατ(ρι)ών μεταναστ(ρι)ων και όσων τους/τις υποστηρίζουν. Όλα αυτά συμβαίνουν την ίδια ώρα που το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Λαμίας αποφασίζει προκλητικά την αποφυλάκιση του νεοναζί Μιχαλολιάκου, αρχηγού της συμμορίας της ΧΑ.

Ο εργαζόμενος κόσμος πλήττεται καθημερινά από τις αντεργατικές πολιτικές της κυβέρνησης και παλεύει να επιβιώσει μέσα στην ανέχεια, τη φτώχεια και την εκμετάλλευση που κράτος και κεφάλαιο επιβάλλουν. Οι εργαζόμενοι/ες δεν έχουμε καμιά αυταπάτη, οι φασίστες είναι το μακρύ τους χέρι και βρίσκουν πάντα έδαφος να αναλάβουν «δράση» σε περιόδους κρίσεων υπηρετώντας τα συμφέροντα μονάχα των αφεντικών, υποδεικνύοντας και στοχοποιώντας ως δήθεν υπαίτιους/ες των κοινωνικοπολιτικών συνθηκών όσους και όσες βρίσκονται στον πάτο της κοινωνικής πυραμίδας, όσους και όσες αποτελούν τα θύματα του συστήματος ή/και μάχονται και αγωνίζονται εναντίον του πραγματικού εχθρού, της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της κρατικής αυθαιρεσίας. Ο πραγματικός τους στόχος δεν είναι άλλος από τη διάσπαση και τον κατακερματισμό της πολυεθνικής εργατικής τάξης, ώστε να καμφθούν οι οργανωμένες αντιστάσεις της και άρα να καταστεί αυτή πιο εύκολα χειραγωγήσιμη και εκμεταλλεύσιμη από τα αφεντικά.

Γι’ αυτό και τώρα, όσο ποτέ άλλοτε, πρέπει να εντείνουμε την οργάνωσή μας σε ακηδεμόνευτα και μαχητικά σωματεία βάσης στους χώρους δουλειάς μας, να εντείνουμε τον αγώνα μας κατά του νεοφιλελευθερισμού και του φασισμού, να συνεχίσουμε να διεκδικούμε ανυποχώρητα τα εργασιακά μας δικαιώματα, να προφυλάξουμε τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της υγείας και παιδείας, να παλέψουμε μαζί ντόπιοι/ες και μετανάστ(ρι)ες για αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης για όλες και όλους, και για την καταπολέμηση των διακρίσεων βάσει χώρας καταγωγής, θρησκείας, φυλής, φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού. Μόνο με ενότητα και αγώνα, οργάνωση, διεκδίκηση και αντίσταση μπορούμε να απαντήσουμε σε κράτος, κεφάλαιο και φασίστες.

Με όπλο μας την αλληλεγγύη, ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπάτηση των δικαιωμάτων μας σε όλα τα πεδία της ζωής μας, οργανωνόμαστε οριζόντια και δεν αφήνουμε κανέναν και καμία μόνο/η απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και αναλγησία, απέναντι στη φασιστική απειλή και στη ρητορική μίσους.

Καμία ανοχή στην παρουσία φασιστών στα σωματεία και στους χώρους δουλειάς μας, στις σχολές και τις γειτονιές μας. Καλούμε όλους/όλες τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες να απομονώσουν και να ακυρώσουν στην πράξη την δημιουργία «σωματείου» από τους φασίστες που σπέρνουν το μίσος, επιτίθενται και δολοφονούν τον αδύναμο και τη διαφορετική, τον εκμεταλλευόμενο και την καταπιεσμένη, που διασπούν την πολυεθνική εργατική τάξη και υπονομεύουν τους αγώνες της.

ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΘΕΛΟΥΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

 Σωματείο Βάσης Εργαζόμενων στον χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)

E-mail επικοινωνίας: psyxoswmateio@riseup.net

Το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας καλεί όλους και όλες τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες του κλάδου μας να απεργήσουν την Τετάρτη, 1η Μάη 2024.

Κοντεύει σχεδόν ενάμισης αιώνας από τη στιγμή της εργατικής διεκδίκησης στο Σικάγο για την καθιέρωση του 8ωρου και καλύτερων εργασιακών συνθηκών. Το 1886 στο Σικάγο 400.000 εργάτες απήργησαν και βγήκαν στους δρόμους διεκδικώντας τα εργατικά τους δικαιώματα τα οποία κερδήθηκαν ύστερα από άγριες συγκρούσεις και δολοφονίες εργατών από την αστυνομία. Εκείνη η στιγμή χαράχθηκε στη μνήμη όλων των εργαζομένων παγκοσμίως ως μέρα τιμής και αγώνα και έρχεται να μας υπενθυμίζει την ανάγκη για αδιαπραγμάτευτους και συνεχείς αγώνες και διεκδικήσεις.

Σήμερα οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες βρισκόμαστε μπροστά στην έντονη και συνεχή επίθεση ενάντια στα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματά μας. Οι μισθοί μας δεν φτάνουν για να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες, δουλεύουμε απλήρωτοι/ες, πολλές φορές ανασφάλιστοι/ες, με υπερωρίες, εκφοβισμούς και με τον συνεχή φόβο της απόλυσης ή της μη ανανέωσης της σύμβασής μας. Ακόμα χειρότερα πολλοί/ές από εμάς χύνουν το αίμα τους τραυματιζόμενοι/ες ή δολοφονημένοι/ες εξαιτίας των πλημμελών μέτρων ασφαλείας που αποτελούν για τα αφεντικά απλά ένα ακόμα πρόσθετο κόστος.

Τα τελευταία αντεργατικά νομοσχέδια καταπατούν ότι μπορεί να είχε απομείνει και να αποκαλείται εργασιακό δικαίωμα, καθώς νομιμοποιούν  με κρατική βούλα τις αυθαιρεσίες των εργοδοτών. Όλα αυτά, με την κατάργηση του 8ωρου και των συλλογικών συμβάσεων, την καθιέρωση των απλήρωτων υπερωριών, την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας σε επιπλέον κλάδους και με την ευθεία επίθεση στο δικαίωμα στην απεργία και την ίδια την ύπαρξη των εργατικών σωματείων και των συλλογικών μας οργάνων, με μείωση της αποζημίωσης του σαββατοκύριακου, με το να επιτρέπεται η 13ωρη εργασία την ημέρα και με την κατάργηση του διαλείμματος και μίας σειράς επιδομάτων.

Τα τελευταία αντεργατικά νομοσχέδια που έχουν περάσει, λοιπόν, σε συνδυασμό με τις αυξήσεις τιμών σε ενέργεια, είδη πρώτης ανάγκης και καύσιμα, με τα ήδη υψηλά ενοίκια και τα αυξημένα ποσοστά ανεργίας, την αύξηση της φορολογίας, τις εξώσεις από σπίτια και τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας που συνεχώς αυξάνονται μας εξαθλιώνουν και υποβαθμίζουν όλο και περισσότερο τις συνθήκες διαβίωσης μας. Όλα αυτά έχουν οδηγήσει σε ένα νέο μεγάλο κύμα φτωχοποίησης και σε ασφυκτικές συνθήκες διαβίωσης για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, τους άνεργους και τις άνεργες, θέτοντας πραγματικό ζήτημα επιβίωσης για πάρα πολλούς και πολλές από εμάς.

Ταυτόχρονα παιδεία και υγεία ξεπουλιούνται, με νομοσχέδια που προβλέπουν ιδιωτικοποιήσεις, τη διάλυση της δημόσιας υγείας αλλά και της δημόσιας ψυχικής υγείας και απεξάρτησης, καθιερώνοντας τη διαχείριση της ανθρώπινης ζωής με όρους κόστους – οφέλους. Απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία σε δημόσιες δομές υγείας επιβεβαιώνουν την εμπορευματοποίηση της υγείας και την κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα της, με το κεφάλαιο να κερδοφορεί περεταίρω και  τις κοινωνικές ανισότητες παρά μόνο να οξύνονται. Είναι προφανές λοιπόν ότι κυβέρνηση και κεφάλαιο καταπατούν αδιάκοπα και καθημερινά τα εργασιακά μας δικαιώματα αδιαφορώντας για την ίδια μας τη ζωή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι προθέσεις του κρατικού μηχανισμού και του κεφαλαίου είναι ξεκάθαρες ως προς το πόσο αναλώσιμες είναι οι ζωές μας, με αδιαφορία για την ασφάλεια μας στον βωμό του κέρδους (βλ.Τέμπη, πυρκαγιές, πλημμύρες).

Η ολομέτωπη αυτή επίθεση, που συνεπάγεται τόσο την περαιτέρω υποτίμηση της αξίας της εργασιακής μας δύναμης όσο και τη συνολική υποβάθμιση των όρων ζωής μας, δεν πρόκειται να μείνει αναπάντητη από εμάς. Γι’ αυτό θα συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε στους χώρους δουλειάς μας σε ακηδεμόνευτα και μαχητικά σωματεία, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία για όλους/ες και δημόσια δωρεάν παιδεία, σταθερό ωράριο εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και συλλογικές συμβάσεις εργασίας, καταπολέμηση των διακρίσεων βάσει φύλου και σε βάρος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπάτηση των δικαιωμάτων μας σε όλα τα πεδία της ζωής μας.

Μέσα από τα σωματεία μας μπορούμε να παρέμβουμε στα σχέδια τους και να τα ανατρέψουμε, με συμμετοχή, μαζικότητα και απεργίες. Με όπλο μας την αλληλεγγύη, οργανωνόμαστε αδιαμεσολάβητα και δεν αφήνουμε κανέναν και καμία μόνο/η απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και αναλγησία.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ, ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ & ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ & ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ:

Τετάρτη  1η Μάη, 10.30, ΚΑΜΑΡΑ

(Θα ακολουθήσει απεργιακή κουζίνα στα γραφεία των σωματείων βάσης – Μακρυγιάννη 7)

Σωματείο Βάσης Εργαζόμενων στον χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6976044591

E-mail επικοινωνίας: psyxoswmateio@riseup.net