Στα μέσα του Νοέμβρη, η ΜΚΟ ΜΕΤΑδραση προχώρησε σε 9 εκδικητικές απολύσεις των εργαζομένων συνοδών ασυνόδευτων ανηλίκων όταν αυτές/οί δήλωσαν μη διαθέσιμες/οι για εργασία διεκδικώντας την καταβολή των δεδουλευμένων τους. Η ομάδα των εργαζομένων προχώρησε σε δημοσιοποίηση κειμένου καταγγελίας, στο οποίο η ΜΚΟ απάντησε προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Η ΜΕΤΑδραση στην ανακοίνωσή της προσπαθεί να μας πείσει ότι κατάφερε να ξεσκεπάσει τους εργαζόμενους συνοδούς ασυνόδευτων ανηλίκων, οι οποίοι υποτίθεται οργανώθηκαν στα πρότυπα της Κόζα Νόστρα και είχαν γίνει μια “οικογένεια” που λειτουργούσε με κώδικες, αποκτώντας εμπειρία στους εκβιασμούς. Όμως -μαθαίνουμε από την ανακοίνωση- επιτέλους μπήκε ένα τέλος στην δράση τους…
Στη συλλογή των επιχειρημάτων της περιλαμβάνονταν ο εκβιαστικός χαρακτήρας της διεκδίκησης των εργαζομένων, η μετάθεση της ευθύνης για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των ασυνόδευτων ανηλίκων προς τις/τους εργαζόμενες/ους και η ψευδής δήλωση ότι τα δεδουλευμένα καταβάλλονται με καθυστέρηση μερικών μόνο ημερών. Δεν είναι η πρώτη φορά που η συγκεκριμένη “ανθρωπιστική” ΜΚΟ προχωράει σε απολύσεις ατόμων που διεκδίκησαν τα εργασιακά δικαιώματά τους. Είναι πλέον πάγια η τακτική της οργάνωσης: καθυστερήσεις πληρωμών, αποποίηση ευθυνών, απολύσεις εγκύων, συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ‘μπλοκάκια’, μαζικές απολύσεις, ανασφάλιστη εργασία, δικαστικές καταδίκες, ανάληψη υπέρογκων καθηκόντων από λίγα άτομα λόγω απολύσεων και περικοπών, επισφάλεια, απλήρωτες υπερωρίες, επιθέσεις και μηνύσεις σε σωματεία εργαζομένων…
Οι “ανθρωπιστές” της ΜΕΤΑδραση με την περίσσεια ευαισθησία και με τη βοήθεια της κυβέρνησης κατάφεραν να επαναφέρουν και να παγιώσουν τον εργασιακό μεσαίωνα. Όπως αυτός επικρατεί στον ιδιωτικό τομέα, έχει υιοθετηθεί και εφαρμόζεται πλήρως σε πολλές ΜΚΟ. Άλλοτε ως “μπλοκάκι” και υποτιθέμενοι/ες “συνεργάτες/τριες”, και άλλοτε ως “εθελοντές/τριες” ή “μαθητευόμενοι/ες” με πρόσχημα την απόκτηση προϋπηρεσίας, οι εργοδότες δίνουν διάφορες “ταμπέλες” στην εργασίας μας ώστε να την καταστήσουν ακόμα πιο ευέλικτη, ακόμα πιο επισφαλή. Έτσι λοιπόν οι καλοί συνάδελφοι “μπήκαν εθελοντικά μπροστά” για να μην αφεθούν τα ασυνόδευτα παιδιά στην τύχη τους, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους να μη βρεθούν στη θέση των συναδέλφων τους που απολύθηκαν. Σε αυτή τη ρευστή και ευέλικτη κατάσταση, οι λέξεις αποκτούν νέο νόημα: η διεκδίκηση των εργασιακών δικαιωμάτων μετονομάζεται “εκβιασμός”, ο χρόνος συμπυκνώνεται και οι έως δύο μηνών καθυστερήσεις πληρωμών γίνονται καθυστερήσεις “μερικών ημερών” (αν η ΜΕΤΑδραση εξακολουθεί να έχει διαφωνίες για το χρόνο καθυστέρησης, την καλούμε να δημοσιεύσει τα αποδεικτικά μισθοδοσίας), το να προασπίζεσαι την αξιοπρέπειά σου γίνεται “έλλειψη ανθρωπισμού”. Καμία πρωτοτυπία η ΜΕΤΑδραση. Η ίδια ρητορική και τακτική ακολουθείται από το σύνολο των “ανθρωπιστικών” οργανώσεων όταν αυτές παραβιάζουν εργασιακά δικαιώματα και προσπαθούν να ανακόψουν τις διεκδικήσεις των εργαζομένων…
Η φύση της δουλειάς των εργαζόμενων στις ΜΚΟ δυστυχώς πολλές φορές περιορίζει τις επιλογές μας ώστε να ικανοποιούνται οι απαιτήσεις της εργοδοσίας προκειμένου τελικά να καλύπτονται οι ανάγκες των ευάλωτων ανθρώπων. Αυτό η ΜΕΤΑδραση το γνωρίζει και το εκμεταλλεύεται εκβιάζοντάς ηθικά τις/τους εργαζόμενες/ους επικαλούμενη τον ανθρωπισμό, την ευαισθησία και την υποχρέωσή τους απέναντι σε ειδικές και επείγουσες συνθήκες. Όλα αυτά ενώ οι καθυστερήσεις πληρωμών επαναλαμβάνονται εδώ και χρόνια, σε κάποιες οργανώσεις επί σειρά μηνών. Το αποτέλεσμα δεν είναι άλλο από να καλούνται τα εργαζόμενα άτομα να φροντίσουν τα ωφελούμενα άτομα, ενώ δεν μπορούν οι ίδιες/οι να φροντίσουν τις προσωπικές τους ανάγκες και να καλύψουν τις κοινωνικές και τις οικονομικές τους υποχρεώσεις.
Εντός αυτής της συνθήκης δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τον ρόλο που έχει το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου το οποίο πολύ έντεχνα παραμένει έξω από τον χορό και δεν έχει τοποθετηθεί ως τώρα αναλαμβάνοντας τις ευθύνες του απέναντι στις καθυστερήσεις υποβολής των κονδυλίων που προορίζονται για τις ΜΚΟ λόγω των γραφειοκρατικών (ή άλλων) κωλυμάτων. Αν η ΜΕΤΑδραση έχει πράγματι το ενδιαφέρον να προστατέψει τις/τους εργαζόμενές/ους της και να συνεχίσει το έργο της, θα όφειλε να ασκήσει πίεση στο υπουργείο σε μια διαδικασία ανοιχτή και διαφανή για την οποία θα είναι ενήμερα και τα εργαζόμενα άτομα, όπως επίσης και να δημιουργήσει ένα βιώσιμο πλάνο ανεξάρτητης και μακροπρόθεσμης χρηματοδότησης.
Δεν γίνεται παράλληλα να παραβλέψουμε ότι τα παραπάνω είναι κομμάτι μιας κρατικής θανατοπολιτικής έναντι των μεταναστ(ρι)ών και προσφύγων, που ξεκινάει από τα σύνορα με τα pushbacks, τις απαγωγές και τις δολοφονίες και φτάνει μέχρι την ψυχολογική και σωματική εξόντωση στα καμπς-στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου λόγω υποχρηματοδοτήσεων και περικοπών υποβαθμίζεται η ποιότητα των υπηρεσιών. Οι αντίξοες εργασιακές συνθήκες δυσχεραίνουν το έργο των εργαζομένων στις ΜΚΟ, οι οποίες/οι πολύ συχνά είναι αυτές/οί που καλούνται να λογοδοτήσουν απέναντι στον πληθυσμό τον οποίο εξυπηρετούν και να επωμιστούν την ευθύνη της αδιαφορίας που επιδεικνύουν ΜΚΟ και κράτος.
Ως Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στο χώρο της ψυχικής υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας, στεκόμαστε αταλάντευτα στο πλευρό των εργαζομένων της ΜΕΤΑδρασης που διεκδίκησαν τα αυτονόητα και τασσόμαστε στο κοινό μέτωπο αγώνα των δυνάμεων της εργασίας που παλεύουν για αξιοπρέπεια, υπερασπιζόμενοι/ες συλλογικά και αποφασιστικά τα εργατικά μας συμφέροντα. Με όπλο μας την αλληλεγγύη, οργανωνόμαστε αδιαμεσολάβητα και δεν αφήνουμε κανέναν και καμία μόνο/η απέναντι στην εργοδοτική και κρατική αυθαιρεσία και αναλγησία.
Διεκδικούμε:
- Έγκαιρη καταβολή δεδουλευμένων
- Συλλογικές συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου
- Καμία και κανένας εργαζόμενη/ος με “μπλοκάκι”
- Αυξήσεις στους μισθούς και μείωση των ωρών εργασίας
- Αύξηση των κοινωνικών παροχών για όλες τις μη προνομιούχες κοινωνικές ομάδες
- Αναβαθμισμένο, Πολυστελεχωμένο και Οργανωμένο Σύστημα Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας
Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον Χώρο της Ψυχικής Υγείας & Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)