Δύο χρόνια μετά το κρατικό/καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών και τα ερωτήματα για το δικαίωμα στη ζωή και για τους όρους αυτής παραμένουν αναπάντητα και επίκαιρα. Οι ζωές μας παραμένουν αναλώσιμες στον βωμό του κέρδους και η κρατική αυθαιρεσία ατιμώρητη: στημένες εξεταστικές επιτροπές στην βουλή που καταλήγουν σε προαποφασισμένα πορίσματα, εξόφθαλμη και απροσχημάτιστη απόπειρα παραποίησης και συγκάλυψης αφενός των τραγικών ελλείψεων στα μέτρα ασφάλειας και αφετέρου όλων των στοιχείων που έχουν να κάνουν με την εμπορική αμαξοστοιχία και το πιθανό φορτίο της που φαίνεται να οδήγησε στον πολλαπλασιασμό των νεκρών μετά την σύγκρουση (μονταρισμένα ηχητικά, εσπευσμένο μπάζωμα του σημείου και αλλοίωση της σκηνής του δυστυχήματος, ελλιπής αυτοψία και έρευνα για τα ακριβή αίτια θανάτου των νεκρών κ.α.). Το θέατρο της απόδοσης «ατομικών» ευθυνών και της αποποίησης των πολιτικών ευθυνών καλά κρατεί ακόμα, με τον πρωθυπουργό -που στο παρελθόν έκανε λόγο για «θεωρίες συνομωσίας»- πλέον να επικαλείται άγνοια, ευπιστία και πλήρη ανικανότητα, σε μια απέλπιδα προσπάθειά να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, και όλα αυτά χωρίς ακόμα να έχουν γίνει καν στοιχειώδεις κινήσεις για να αναιρεθεί η χρόνια υποβάθμιση του σιδηροδρομικού συστήματος.
Μια υποβάθμιση στην οποία έχουν συνεισφέρει όλες οι κυβερνήσεις και έχει πάρει πολλαπλές μορφές όπως οι ελλείψεις χρηματοδότησης και προσωπικού στις συγκοινωνίες με αποτέλεσμα την εντατικοποίηση της εργασίας, η μείωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών και η υποσυντήρηση του δικτύου μεταφορών, αλλά και η απουσία στοιχειωδών όρων ασφαλείας για την αποφυγή ατυχημάτων (π.χ. σύστημα τηλε-διοίκησης). Όλα αυτά καθώς δεν καλύπτονταν από τον κρατικό προϋπολογισμό, πέρασαν σε ιδιωτικά χέρια με αποκορύφωμα την ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ.
Κρατικός μηχανισμός και κεφάλαιο καταπατούν αδιάκοπα και καθημερινά τα εργασιακά μας δικαιώματα αδιαφορώντας για την ίδια μας τη ζωή. Τα εργατικά ατυχήματα και η ακρίβεια αυξάνονται, ενώ οι μισθοί μειώνονται και οι απλήρωτες υπερωρίες παραμένουν. Συμβάσεις μετατρέπονται σε μερικής απασχόλησης, εκφοβισμοί και απολύσεις συνεχίζονται και οι συνθήκες διαβίωσης μας παρακμάζουν όσο η φορολογία διαρκώς ανεβαίνει και οι εξώσεις, οι πλειστηριασμοί και τα ενοίκια κατοικιών συνεχώς αυξάνονται. Ταυτόχρονα παιδεία και υγεία υποβαθμίζονται και ιδιωτικοποιούνται με νομοσχέδια για ιδιωτικά πανεπιστήμια και διάλυση της δημόσιας απεξάρτησης να έχουν ήδη ψηφιστεί, με αποτέλεσμα το κεφάλαιο να κερδοφορεί περισσότερο και τις κοινωνικές ανισότητες να οξύνονται.
Κόντρα στη συγκάλυψη και την υποβάθμιση του ζητήματος που ενορχηστρώνεται από τον κρατικό μηχανισμό και τα μέσα επιρροής του της κοινής γνώμης, οι συγγενείς των θυμάτων συνεχίζουν να δίνουν επίμονα και επίπονα τον δικό τους αξιοθαύμαστο και συγκινητικό αγώνα για να δικαιωθούν τα θύματα του εγκλήματος, να αποκαλυφθεί η αλήθεια και να αποδοθούν οι πραγματικές ευθύνες. Έφεραν στη δημοσιότητα νέα στοιχεία όπως ότι πολλά άτομα σκοτώθηκαν μετά την σύγκρουση των τρένων μετά από έκρηξη από την εμπορική αμαξοστοιχία. Νέα στοιχεία που ενεργοποίησαν την συσσωρευμένη κοινωνική οργή η οποία μετατράπηκε σε αυθόρμητες συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις σε όλη την χώρα (αλλά και σε αρκετές πόλεις του εξωτερικού) την Κυριακή 26 Ιανουαρίου δημιουργώντας ένα πραγματικό συλλογικό βίωμα εναντίωσης στο θάνατο που σπέρνει το κράτος και το κεφάλαιο στο όνομα του κέρδους. Η μαζική συμμετοχή απέδειξε ότι όταν η κοινωνία βγαίνει στο δρόμο έχει την δύναμη όχι μόνο να δημιουργεί ρωγμές στο «κυρίαρχο αφήγημα», αλλά και να θέσει τους δικούς της όρους στην κεντρική πολιτική σκηνή, κάτι που φαίνεται και από την αναδίπλωση από την πλευρά της κυβέρνησης.
Δυστυχώς δεν μας εκπλήσσει ότι η ΓΣΕΕ για ακόμα μία φορά δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, καθυστερώντας την κήρυξη απεργίας (η ΑΔΕΔΥ κήρυξε αρκετά νωρίτερα). Θυμίζουμε ότι η ΓΣΕΕ ‘’σφύριζε αδιάφορα’’ τόσο στην περσινή μαζικότατη απεργία στις 28/2, όσο και στα γιγαντιαία απεργιακά συλλαλητήρια της 8ης Μάρτη του ’23, όταν ακόμη μετρούσαμε τα θύματα της τραγωδίας. Μετά τις συνεχείς πιέσεις από την βάση των εργαζομένων και την γενικευμένη κοινωνική κατακραυγή, η ΓΣΕΕ υποχώρησε τελικά και ανακοίνωσε απεργία. Προφανώς αυτό είναι μια νίκη των εργαζομένων απέναντι στον κρατικοδίαιτο και πειθήνιο γραφειοκρατικό συνδικαλισμό, και ταυτόχρονα, γίνεται ακόμα πιο εξόφθαλμος ο γνωστός πλέον ρόλος της ΓΣΕΕ: στην καλύτερη περίπτωση διακοσμητικός, στην χειρότερη –και όλο και συχνότερα πλέον– ανασταλτικός και υπονομευτικός για τους αγώνες του εργατικού κινήματος.
Εμπνεόμενες/οι από το μαζικό ποτάμι κοινωνικής οργής που ξεχύθηκε στους δρόμους όλης της χώρας στις 26/1 το οποίο τρόμαξε τους ενορχηστρωτές της συγκάλυψης, και συνειδητοποιώντας ότι είναι στα δικά μας χέρια η δύναμη και η ευθύνη να παλέψουμε και να απαιτήσουμε δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών, καλούμαστε να μετατρέψουμε και αυτήν την 28/2 σε μια μαζική γενική απεργία, κόντρα στις μεθοδεύσεις των εργατοπατέρων.
Απέναντι στην καταπίεση, την εξαθλίωση και τον θάνατο, απέναντι στην ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση κάθε πτυχής της ζωής και δραστηριότητάς μας, θα συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε στους χώρους δουλειάς μας, σε σωματεία, να απεργούμε και να διεκδικούμε αξιοπρεπείς συνθήκες για τη ζωή και την εργασία μας. Διεκδικούμε μέσα από ισότιμες και συμμετοχικές διαδικασίες βάσης ασφαλείς και δημόσιες μεταφορές ώστε κανένας εργοδότης, κανένας επιχειρηματίας και καμιά κυβέρνηση να μην παίζει με τις ζωές μας. Αγωνιζόμαστε για ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία και την παιδεία, σταθερό ωράριο εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη, συλλογικές συμβάσεις εργασίας και καταπολέμηση των διακρίσεων βάσει φύλου, φυλής και σε βάρος της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.
ΟΛΟΙ/ΕΣ/Α ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024
Προσυγκέντρωση, Καμάρα στις 10:00
Συγκέντρωση, Άγαλμα Βενιζέλου στις 11:00
ΜΕ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗΣ & ΑΓΩΝΕΣ ΕΡΓΑΤ(ΡΙ)ΩΝ
ΓΚΡΕΜΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ