Επίσχεση εργασίας
Οι εργαζόμενες/οι στις Δομές Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων Προσφύγων της ΜΚΟ Άρσις παραμένουμε εδώ και 3 μήνες απλήρωτοι. Από τον Αύγουστο του 2017, οπότε οι δομές στις οποίες εργαζόμαστε εντάχθηκαν στο πρόγραμμα AMIF, αντιμετωπίζουμε συνεχείς καθυστερήσεις στην καταβολή της μισθοδοσίας και γενικότερα στην εκταμίευση της χρηματοδότησης.
Δουλεύοντας σε ένα πολύ ευαίσθητο πεδίο όπως αυτό της προστασίας ανηλίκων δηλώνουμε σε όλους τους τόνους πως αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Υπό αυτές τις συνθήκες προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας όσο καλύτερα μπορούμε, προσπαθώντας να μη διαταραχτεί η εύρυθμη λειτουργία των δομών και να μην επηρεαστούν αρνητικά οι ωφελούμενοι έφηβοι που διαμένουν στους ξενώνες. Οφείλουμε, όμως, να καταστήσουμε σαφές πως, το γεγονός ότι εργαζόμαστε σε ΜΚΟ, δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι ταυτιζόμαστε με την διεύθυνση. Εξάλλου η ρητορική ότι όλοι είμαστε το ίδιο, ότι είμαστε μια οικογένεια μέσα σε μια οργανωμένη οικονομική δραστηριότητα (όπως οι ΜΚΟ) συχνά αποτελεί κάλυψη για την χειρότερη εργασιακή επισφάλεια. Στις ΜΚΟ αυτή η ρητορική συμπληρώνεται με το επιχείρημα ότι ασκούμε λειτούργημα οπότε θα πρέπει να είμαστε υπομονετικοί κι ευέλικτοι σε κάθε πιθανή ή απίθανη απαίτηση της εργοδοσίας. Εμείς όμως είμαστε εργαζόμενοι/ες και όχι εθελοντές/ριες.
Σε συνάντησή μας με τον διευθύνοντα της Άρσις στη Θεσσαλονίκη στις 21/3/2018 δεν πήραμε σαφή απάντηση για το πότε θα καταβληθεί η μισθοδοσία παρά μόνο μια υπόσχεση για την καταβολή του δώρου Πάσχα (το αυτονόητο δηλαδή). Ως εκ τούτου αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε επίσχεση εργασίας από τις 28/3/2018 διεκδικώντας την άμεση καταβολή του συνόλου των δεδουλευμένων μας. Επίσης απαιτούμε την ομαλοποίηση της διαδικασίας καταβολής της μισθοδοσίας μας καθώς και της χρηματοδότησης εν γένει. Δεκάδες εργαζόμενοι/ες στη ΜΚΟ Άρσις και οι οικογένειές μας βρισκόμαστε στα όρια της απόλυτης ένδειας κι αυτό είναι κάτι που δε θα επιτρέψουμε να συνεχιστεί.
Θα θέλαμε επίσης να τονίσουμε ότι οι ανωμαλίες που έχουν επανειλημμένα προκύψει στη ροή της χρηματοδότησης των δομών, δυσχεραίνει καθημερινά την λειτουργία τους καθώς καθίσταται σχεδόν αδύνατη η κάλυψη πάγιων και βασικών αναγκών των ωφελούμενων εφήβων όπως, παραδείγματος χάρη, η σίτιση, η εξασφάλιση ειδών ένδυσης, φαρμάκων και καυσίμων για τα οχήματα που μεταφέρουν τους ωφελούμενους σε νοσοκομεία, σχολεία και φυσικά στην Υπηρεσία Ασύλου. Δεκάδες προμηθευτές παραμένουν απλήρωτοι, θύματα κι αυτοί της ίδιας ανελαστικής γραφειοκρατίας που ταλανίζει τις δομές και τους εργαζόμενους/ες σε αυτές.
Στους καιρούς της παρατεταμένης κρίσης που έχει τεράστιο αντίκτυπο σε όλους τους εργαζόμενους/ες, αρνούμαστε να συναινέσουμε στη συνεχιζόμενη επισφάλεια και στην επιδείνωση των όρων εργασίας μας που κατ’ επέκταση επηρεάζει την ποιότητα της ζωής μας. Θα επιδιώξουμε τον μέγιστο δυνατό συντονισμό με τους συναδέλφους που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με εμάς αλλά και με όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες σε ΜΚΟ. Ζητάμε τη συμπαράσταση σωματείων κι εργατικών συλλογικοτήτων από όλους τους κλάδους για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων μας. Η αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων είναι το μοναδικό όπλο που μας έχει απομείνει.
Οι εργαζόμενες/οι στις Δομές Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων Προσφύγων της ΜΚΟ Άρσις ζητάμε :
-
την άμεση και στο ακέραιο καταβολή των δεδουλευμένων μας
-
την ομαλή στο εξής εκταμίευση της χρηματοδότησης των δομών
προκειμένου να μπορούμε απρόσκοπτα και με αξιοπρέπεια να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας.
Υ.Γ. Παρότι λίγες μέρες μετά την έναρξη της επίσχεσης, μας καταβλήθηκε ο μισθός του Ιανουαρίου, καμία εγγύηση δε μας δόθηκε από την εργοδοσία ούτε για την άμεση καταβολή και των υπόλοιπων μισθών, αλλά ούτε και για την ομαλοποίηση της καταβολής της μισθοδοσίας μας αλλά και της χρηματοδότησης εν γένει (από την οποία, όπως προ είπαμε, εξαρτώνται άμεσα και οι συνθήκες διαβίωσης των ανήλικων ωφελούμενων στις δομές μας). Σημειωτέον ότι οι δικηγόροι των Δομών, οι οποίοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους με συμβάσεις παροχής ανεξάρτητων υπηρεσιών και όχι με συμβάσεις έμμισθης εντολής (όπως οι περισσότεροι συνάδελφοί τους εντός της Οργάνωσης) δεν έχουν πληρωθεί μέχρι σήμερα ούτε τον μισθό Ιανουαρίου. Ως εκ τούτου, για μας δε τίθεται θέμα επιστροφής στα καθήκοντα μας και εκλαμβάνουμε την κίνηση αυτή ως κίνηση αντιπερισπασμού που αποσκοπούσε κυρίως στο να ανακόψει τις κινητοποιήσεις μας.
-Δομή Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων Προσφύγων της ΜΚΟ Άρσις στους Ταγαράδες
-Δομή Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων Προσφύγων της ΜΚΟ Άρσις στο Ωραιόκαστρο
Επίσχεση εργασίας από 02/4
Ακολουθεί το κείμενο του σωματείου:
Αλληλεγγύη στον αγώνα των εργαζομένων στις Δομές Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ
Οι εργαζόμενοι/ες στις Δομές Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων της ΑΡΣΙΣ (Πυλαία, Ωραιόκαστρο, Ταγαράδες) έχουν κυριολεκτικά εξαναγκαστεί να προσφέρουν την εργασία τους «εθελοντικά», καθώς παρέμεναν για μήνες απλήρωτοι. Όλο αυτό το διάστημα, παρότι παρείχαν κανονικά τις υπηρεσίες τους όπως ακριβώς ορίζει η σύμβαση εργασίας τους και πραγματοποίησαν σειρά συναντήσεων με την εργοδοσία διεκδικώντας την αποπληρωμή των δεδουλευμένων τους, αλλά και την στο εξής ομαλή εκταμίευση της χρηματοδότησης των δομών στις οποίες εργάζονται, η μοναδική απάντηση ήταν πως δεν υπάρχουν χρήματα και μοναδικός υπαίτιος για τις καθυστερήσεις είναι το υπουργείο Οικονομικών. Σε παρόμοια συνθήκη βρίσκονται εργαζόμενοι/ες της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ και στις υπόλοιπες περιοχές της Ελλάδας , όπου υπάρχουν αντίστοιχες δομές φιλοξενίας (Αθήνα, Αλεξανδρούπολη, Βόλο).
Το συγκεκριμένο παράδειγμα, είναι χαρακτηριστικό των γενικότερων εργασιακών συνθηκών που επικρατούν στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις: απλήρωτες υπερωρίες, «μπλοκάκι» αντί για ασφάλιση, αναγκαστικός «εθελοντισμός», 3μηνες συμβάσεις και ηθικοί εκβιασμοί στο όνομα μιας αμφιλεγόμενης «φιλανθρωπίας». Στο όνομα της υποτιθέμενης «κοινωνικής προσφοράς» επιτελούνται συστηματικά σφοδρές καταπατήσεις της εργατικής νομοθεσίας (συνεχόμενες υπερωρίες, δουλειά τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες ή ακόμη και απλήρωτη εργασία για μεγάλα χρονικά διαστήματα), που κρύβονται πίσω από την ταμπέλα του εθελοντισμού. Αυτό που τείνει να «ξεχνάει» επιμελώς η εκάστοτε εργοδοσία είναι πως πρόκειται για εργαζόμενους/ες και όχι για εθελοντές. Εκμεταλλευόμενοι την ηθική δέσμευση των εργαζομένων απέναντι στους εξυπηρετούμενους, τα αφεντικά πατούν ακριβώς πάνω σε αυτή τη σχέση και χρησιμοποιούν τον εκάστοτε εξυπηρετούμενο (στην παρούσα περίπτωση τους ασυνόδευτους ανήλικους) ως μέσο πίεσης για να αποτρέψουν τον οποιοδήποτε διεκδικητικό αγώνα. Οι οργανώσεις «υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων» φαίνεται ότι σέβονται τα δικαιώματα όλων πέρα από αυτούς που δουλεύουν σε αυτές.
Ας επιστρέψουμε όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση, στη συγκεκριμένη ΜΚΟ. Βασικό επιχείρημα της εργοδοσίας για την σταθερή καθυστέρηση των δεδουλευμένων είναι η μη ρευστοποίηση των κονδυλίων για το συγκεκριμένο πρόγραμμα, η μη έγκαιρη καταβολή δηλαδή των χρηματοδοτήσεων από τον χρηματοδότη φορέα, που στην προκειμένη περίπτωση είναι το Υπουργείο Οικονομικών. Από τον Αύγουστο του 2017 οπότε οι ξενώνες εντάχθηκαν στο πρόγραμμα AMIF υπάρχουν συνεχείς καθυστερήσεις στην καταβολή των μισθών και γενικότερα στη χρηματοδότηση. Τι ισχύει όμως αναφορικά με την καθυστέρηση της χρηματοδότησης; Ο μόνος υπόχρεος έναντι των εργαζομένων είναι ο εργοδότης, δηλαδή η διοίκηση της ΜΚΟ, η οποία και οφείλει να καταβάλλει έγκαιρα τη μισθοδοσία τους, ανεξαρτήτως της ροής χρηματοδότησης. Το πώς θα ρυθμιστεί κάτι τέτοιο είναι ζήτημα της εργοδοσίας και όχι των εργαζόμενων, οι οποίοι παρέχουν κανονικά την εργασία τους και δικαιούται να αμείβεται κανονικά. Εξάλλου, είναι αστείο να θεωρείται πως δεν υπάρχουν χρήματα στις ΜΚΟ που ασχολούνται με «το μεταναστευτικό», με την περίσσια των χρημάτων που ρέουν σε αυτό το τεράστιο πλυντήριο συνειδήσεων (ευρωπαϊκά κονδύλια και κρατικές επιδοτήσεις). Σε κάθε περίπτωση όμως, το ότι δεν υπάρχουν τα χρήματα για να λειτουργήσει μια δομή δεν είναι ευθύνη των απλήρωτων εργαζομένων, αλλά της διοίκησης που έχει αναλάβει την υλοποίηση του εκάστοτε έργου. Και μπορεί σήμερα να συμβαίνει σε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, αλλά αυτή η πάγια τακτική των ΜΚΟ, αύριο θα αφορά όλο και μεγαλύτερες μερίδες εργαζομένων. Αν λοιπόν θέλουμε να υπερασπιστούν αποτελεσματικά τα κοινά μας συμφέροντα, πρέπει να ξεπεράσουμε διαχωρισμούς που προκύπτουν από τα διαφορετικά προγράμματα στα οποία ανήκουμε ή τις διαφορετικές ΜΚΟ στις οποίες εργαζόμαστε και να υπερασπιστούμε συλλογικά τα δικαιώματα μας, να προτάξουμε τα κοινά μας αιτήματα.
Ως Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στο χώρο της ψυχικής υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας, δε μπορούμε παρά να δηλώσουμε την αμέριστη και αδιαπραγμάτευτη αλληλεγγύη μας στον αγώνα των εργαζομένων της ΑΡΣΙΣ που έχουν ξεκινήσει επίσχεση εργασίας (από 28/3 η δομή των Ταγαράδων και από 2/4 η δομή του Ωραιοκάστρου) και να τους στηρίξουμε ενεργά στη δίκαιη διεκδίκησή τους. Αξίζει εδώ να σημειώσουμε πως η κίνηση τους αυτή δεν έχει σκοπό να ασκήσει πίεση στους ανήλικους χρήστες της δομής, αλλά στην εργοδοσία και γι’ αυτό το λόγο λειτουργούν με προσωπικό ασφαλείας.
Τασσόμαστε, λοιπόν, σε κοινό μέτωπο αγώνα για την αξιοπρέπεια όλων μας, υπερασπιζόμενοι/ες συλλογικά και αποφασιστικά τα εργατικά μας συμφέροντα απέναντι σε αυτά των αφεντικών, ξεκάθαρα ενάντια στις λογικές και πρακτικές της φιλανθρωπίας και του εθελοντισμού που προωθούν οι ΜΚΟ. Με όπλο μας την αλληλεγγύη οργανωνόμαστε αδιαμεσολάβητα και δεν αφήνουμε κανέναν/καμία μόνο/η απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΛΗΡΩΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΑΣΥΝΟΔΕΥΤΩΝ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΤΗΣ ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ
ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΚΕΡΑΙΟ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ ΤΟΥΣ
ΑΜΕΣΗ ΟΜΑΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΚΤΑΜΙΕΥΣΕΩΝ ΤΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΔΟΜΩΝ
Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας (psyxoswmateio@riseup.net)