ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ – ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ

Μικροφωνική – Συγκέντρωση διαμαρτυρίας Τετάρτη 18/7 12:00 στο Δημαρχείο

Στις 27 Ιουνίου 2018 μία συμβασιούχος εργαζόμενη στην καθαριότητα του δήμου Θεσσαλονίκης τραυματίστηκε κατά την αποκομιδή απορριμμάτων. Πιο συγκεκριμένα, όταν η πρέσα συμπίεζε τα σκουπίδια από κάδο ανακυκλώσιμων υλικών στην οδό Γ’ Σεπτεμβρίου, υγρό εκτοξεύτηκε και προκάλεσε εγκαύματα στο πρόσωπο και στο θώρακα της εργαζόμενης. Αυτό είναι ένα από τα δεκάδες, αρκετά από τα οποία θανατηφόρα, ατυχήματα που έχουν συμβεί στην καθαριότητα του δήμου τα τελευταία χρόνια.

Το συγκεκριμένο εργατικό ατύχημα για εμάς δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο περιστατικό ή «η κακιά στιγμή» . Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια τα αφεντικά (είτε ιδιώτες είτε κρατικοί/δημόσιοι φορείς) προσπαθούν με το πρόσχημα της κρίσης να αυξήσουν τα κέρδη τους σε βάρος των εργαζομένων, «κόβοντας» από όπου μπορούν. Μαζί με την εντατικοποίηση, την επισφάλεια, την κατάρρευση εργατικών κεκτημένων αγώνων προηγούμενων δεκαετιών έχουμε να αντιμετωπίσουμε και το θράσος των αφεντικών να μας θεωρούν αναλώσιμους και να μη δίνουν δεκάρα για την ασφάλεια και τη ζωή μας. Με άλλα λόγια, δε θα διστάσουν να κόψουν κονδύλια από την εκπαίδευση, τα μέτρα προστασίας των εργαζομένων αλλά και να οξύνουν την εντατικοποίηση για να γεμίσουν την τσέπη τους και ας λερώνουν τα χέρια τους με αίμα. Συνέχεια ανάγνωσης

Θεσσαλονίκη : συγκέντρωση διαμαρτυρίας  στις 11.00 στα κεντρικά γραφεία της Άρσις ( Λέοντος Σοφού 26)

Στις 31/5/2018 ανακοινώνεται η μη ανανέωση σύμβασης (απόλυση) 3 συναδέλφων μας στην Άρσις, 2 από αυτούς εργάζονταν στο Safe zone Σχιστού και άλλος ένας στο Home Project. Την ίδια μέρα άλλοι 3 συνάδελφοι από τα Safe Ζone ενημερώνονται πως κατ’ εξαίρεση για εκείνους η ανανέωση της σύμβασης τους θα είναι μόνο για δύο μήνες προκειμένου να ‘’αξιολογηθεί’’ στην περίοδο αυτή το κατά πόσο έχουν συμμορφωθεί με τις υποδείξεις της διοίκησης.

Να σημειωθεί εδώ πως οι συνάδελφοι μας, εδώ και καιρό έχουν αποδείξει και καιρό πως μπορούν να ανταπεξέλθουν πλήρως και με το παραπάνω στα καθήκοντα τους σε ένα πραγματικά δύσκολο περιβάλλον όπως είναι τα Safe Zone και πως δεν υπάρχει τίποτα που να δικαιολογεί τις απολύσεις αυτές. Έτσι και αλλιώς το προηγούμενο διάστημα ουδέποτε υπήρξε κάποια παρατήρηση από πλευράς εργοδοσίας σχετικά με τον τρόπο που εργάζονται μέσα στα Safe Zone.

Για αυτόν ακριβώς το λόγο είναι εύκολο να συμπεράνει κάνεις πως αυτές οι 3 απολύσεις και η ειδική μεταχείριση στις συμβάσεις των υπολοίπων είναι ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΕΣ και σχετίζονται με την συνδικαλιστική τους δράση μέσα στην οργάνωση αφού οι συγκεκριμένοι είναι ιδρυτικά μέλη του υπό σύσταση Σωματείου εργαζομένων στη ΜΚΟ Άρσις. Συνέχεια ανάγνωσης

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΨΥΧΙΚΑ ΠΑΣΧΟΝΤΩΝ

Με πρόσχημα την μείωση της “ακούσιας νοσηλείας” η κυβέρνηση ψήφισε αυτή τη φορά ένα νομοσχέδιο που επικυρώνει επίσημα την μεταφορά των κατασταλτικών μεθόδων μέσα στα σπίτια των ψυχικά πασχόντων.

Συγκερκιμένα, όποιος/α είναι έγκλειστος/η σε ψυχιατρείο προσομοιάζει με έγκλειστο φυλακών: για να βγει θα πρέπει να δηλώσει υποχρεωτικά τον τόπο κατοικίας του και ως περιοριστικό όρο θα έχει την αναγκαστική λήψη ψυχοφαρμάκων. Η παραβίαση της λήψης της φαρακευτικής αγωγής θα ισοδυναμεί με τον επανεγκλεισμό του στο ψυχιατρείο.

Βλέπουμε και πάλι λοιπόν τiς φαρμακοβιομηχανίες να πλουτίζουν, εφοδιάζοντας με τα απαραίτητα μέσα για τη χημική καταστολή, τους δικαστές και τους ψυχιάτρους. Η ψυχιατρικοποίηση του ανθρώπινου πόνου αποτελεί πλέον το κύριο μέσο επιβολής, καθώς καμία άλλη επιλογή για θεραπεία δεν είναι εφικτή. Το άτομο εκμηδενίζεται καθώς οι ανάγκες και οι επιθυμίες του για ακόμη μια φορά γίνονται θυσία στο βωμό του κέρδους. Μόνο που τώρα δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο για εναλλακτική θεραπεία, καθώς η φαρμακευτική αγωγή θεωρείται ως  η πλέον κατάλληλη και νόμιμη λύση.

Συνέχεια ανάγνωσης

Σε μια «Πανεθνική Μέρα Δράσης» μας καλεί η ΓΣΕΕ στις 30 Μάη, στο πλαίσιο μιας «κοινωνικής συμμαχίας» που μορφοποιήθηκε πρόσφατα με διάφορους φορείς και «κοινωνικούς εταίρους». Έχει προηγηθεί η συμφωνία ΓΣΕΕ –ΑΔΕΔΥ με ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕ και την ΕΣΕΕ για «Εθνικό Αναπτυξιακό Σχέδιο» και το διαταξικό κάδρο έχει ολοκληρωθεί.

Μας ζητάνε να κατέβουμε σε μια “κοινωνική συμμαχία” μαζί με τους ταξικούς μας εχθρούς.  Με όλους αυτούς όμως δεν μπορούμε να αγωνιστούμε μαζί, δεν μπορούμε να απεργήσουμε μαζί, δεν μπορούμε να πορευτούμε μαζί.  Μαζί με τα αφεντικά μας, με  μεγαλο-εργοδότες στο κλάδο του εμπορίου, με όλους αυτούς που μας ταΐζουν 2-3 ευρώ την ώρα ενώ οι ίδιοι γεμίζουν τις τσέπες τους. Με όλους αυτούς που πριν λίγο καιρό μιλώντας και πάλι για εθνική ενότητα βγαίναν για να υπερασπιστούν το “μένουμε ευρώπη” Με όλους αυτούς που βγήκαν πριν λίγο καιρό για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των μεγαλο-λογοθεραπευτηρίων τους αγνοώντας εργαζόμενους και φορείς των υπηρεσιών τους. Με όλους αυτούς που για να κερδίσουν ακόμη περισσότερα θέλουν να δουλεύουμε Κυριακές, υπερωρίες, μαύρα και ανασφάλιστα. Με όλους αυτούς που για να μας εκδικηθούν όταν απεργούμε μας απολύουν.

Εμείς πορευόμαστε μόνο μαζί με όσους αγωνίζονται για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Για εμάς είναι ξεκάθαρο πως η απεργία αποτελεί ένα  βασικό μέσο διεκδίκησης απέναντι στα αφεντικά. Τη μέρα αυτή δε δουλεύουμε, δεν αφήνουμε τα αφεντικά να εκμεταλλευτούν την εργασιακή μας δύναμη, δείχνουμε το ποιοι είναι αυτοί που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο. Σπάμε το φόβο, στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο και δεν
ανεχόμαστε απειλές απόλυσης για αυτόν τον λόγο.

Όπως έγραψε και ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής, μόνο οι αγώνες, οι πραγματικές διεκδικήσεις, η συλλογική πάλη με κριτήριο τα εργατικά συμφέροντα μπορούν να καλυτερέψουν τη θέση μας, να ανατρέψουν τη βαρβαρότητα. Αφεντικά και «δούλοι» ποτέ δεν πάλεψαν μαζί, δεν κέρδισαν μαζί, δεν είχαν κοινά συμφέροντα.

– Για να συνεχίσουμε την προσπάθεια μας να μπαίνουν τα εργατικά συμφέροντα μπροστά!
– Για να συνεχίσουμε να φτιάχνουμε τη δική μας εργατική συμμαχία, τις δικές μας μέρες ταξικού αγώνα
-Για να βάλουμε φραγμό στους εκβιασμούς των αφεντικών
-Για να οργανώσουμε την ταξική αντεπίθεση

1Η ΜΑΗ:
δεν είναι αργία, είναι απεργία!

Τον Μάη του 1886 στο Σικάγο 400.000 εργάτες απήργησαν και βγήκαν στους δρόμους για να διεκδικήσουν το δικαίωμα της 8ωρης εργασίας, το οποίο κερδήθηκε ύστερα από άγριες συγκρούσεις και δολοφονίες εργατών από την αστυνομία. Έκτοτε η μέρα αυτή αποτελεί ορόσημο για το εργατικό κίνημα σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο γιατί μας θυμίζει τους αγώνες του παρελθόντος, αλλά γιατί είναι μια ακόμη αφορμή για να βγούμε στον δρόμο και να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα μας ως εργάτες.

Μετά από τόσα χρόνια δουλεύουμε ακόμη περισσότερες από 8 ώρες, συνεχίζουμε να ζούμε σε συνθήκες επισφάλειας, με τα αφεντικά να κερδίζουν περισσότερα πλασάροντας μας υποκατώτατους μισθούς,  σπαστά ωράρια, απλήρωτες υπερωρίες, ανασφάλιστη εργασία και αιφνιδιαστικές απολύσεις.

Μετά από τόσα χρόνια πολλά εργατικά κεκτημένα χάνονται ενώ και όσα απέμειναν τίθενται υπό αμφισβήτηση εκ νέου,όπως ο  εργασιακός νόμος που μέσα στα άλλα, ακυρώνει το δικαίωμα της απεργίας και της νομικής υπόστασης των συλλογικών οργάνων των εργατών. Συνέχεια ανάγνωσης

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΑΡΣΙΣ ΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 26/4

Όλοι εμείς, οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες σε ΜΚΟ βιώνουμε μία συνεχή συνθήκη επισφάλειας: συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ακόμα και μετά από χρόνια εργασίας στην ίδια θέση, συχνά ακόμα και τριμήνου, εργασία με «μπλοκάκι» αντί για ΙΚΑ, απλήρωτες υπερωρίες, δουλειά τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες, κατάσταση «επιφυλακής» κάθε μέρα και όλη μέρα, “εθελοντική” εργασία πέραν του ωραρίου μας, καθυστερήσεις στις πληρωμές μας και τεράστιος εργασιακός φόρτος. Και, φυσικά, όταν η προσφορά μας τελειώσει, απόλυση χωρίς αποζημίωση – καθώς η απόλυση βαφτίζεται “μη ανανέωση της σύμβασης”.

Στη ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ, συγκεκριμένα, οι συνάδελφοι και συναδέλφισσες των Δομών Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων Προσφύγων βιώνουν εδώ και μήνες ένα εξοντωτικό καθεστώς καθυστέρησης της καταβολής των μισθών τους.  Από τον Αύγουστο του 2017, οπότε οι δομές εντάχθηκαν στο πρόγραμμα AMIF, διαχειριστής του οποίου είναι το Υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης, οι συνάδελφοι/ισσες μας αντιμετωπίζουν συνεχείς καθυστερήσεις στην καταβολή της μισθοδοσίας τους και γενικότερα στην εκταμίευση της χρηματοδότησης. Υπό αυτές τις συνθήκες προσφέρουν τις υπηρεσίες τους όσο καλύτερα μπορούν, προσπαθώντας να μη διαταραχτεί η εύρυθμη λειτουργία των δομών και να μην επηρεαστούν αρνητικά οι ωφελούμενοι έφηβοι που διαμένουν στους ξενώνες. Να τονιστεί εδώ ότι η καθυστέρηση στην καταβολή της χρηματοδότησης έχει και άμεσο αντίκτυπο στην ίδια τη λειτουργία δομών, καθώς δεν μπορούν να αγοραστούν τα αναγκαία για τα παιδιά είδη (είδη ρουχισμού, σχολικά είδη, φάρμακα κα). Συνέχεια ανάγνωσης

ΕΠΙΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ:

ΠΕΜΠΤΗ 26/4 13.00, Λ. ΣΟΦΟΥ 26 & ΕΓΝΑΤΙΑ

Οι επισφαλείς συνθήκες εργασίας στις ΜΚΟ είναι εδώ και χρόνια γνωστές: συμβάσεις ορισμένου χρόνου (πολλές φορές τριμήνου) ακόμα και μετά από χρόνια εργασίας στην ίδια θέση, απλήρωτες υπερωρίες (ακόμα και τις αργίες ή τα σαββατοκύριακα) που βαφτίζονται εθελοντισμός, απολύσεις που βαφτίζονται “μη ανανέωση της σύμβασης”, εργαζόμενοι/ες οι οποίοι καλύπτουν σταθερές ανάγκες που βαφτίζονται ελεύθεροι επαγγελματίες και φυσικά καθυστερήσεις πολλών μηνών στις καταβολές των μισθών, με τις διοικήσεις να μετακυλούν τις ευθύνες τους στους εκάστοτε χρηματοδότες.

Όλα αυτά φυσικά έχουν γίνει εφικτά γιατί πολλοί/ες εργαζόμενοι/ες στις ΜΚΟ έχουν πειστεί από τα αφεντικά τους ότι δεν είναι μισθωτοί αλλά συνεργάτες, ότι δεν εργάζονται αλλά προσφέρουν κοινωνικό έργο. Με λίγα λόγια δηλαδή, ότι δεν έχουν εργατικά δικαιώματα. Συνέχεια ανάγνωσης

Τι συνέβη πέρυσι το καλοκαίρι στην Λεπτοκαρυά;;

Οι εργαζόμενες/οι στις κατασκηνώσεις της Λεπτοκαρυάς Πιερίας, συνοδοί/ες ατόμων με αναπηρία, έπειτα από ανακοίνωσή τους καταγγέλλουν το καθεστώς εργασιακής εκμετάλλευσης των ίδιων και επιβολής στα άτομα που συνόδευαν το καλοκαίρι που πέρασε (Ιούλιος και Αύγουστος 2017).

Πριν αναλύσουμε οτιδήποτε, έχει ιδιαίτερη σημασία να αναφέρουμε πως η οργάνωση και λειτουργία της κατασκήνωσης ανατέθηκε το 2017 στο Κέντρο Κοινωνικής Πρόνοιας Κεντρικής Μακεδονίας (κρατικό μέλημα). Η ανακοίνωση της λειτουργίας της έγινε μετά χαράς από την αναπληρώτρια υπουργό Κοινωνικής αλληλεγγύης Θεανώ Φωτίου, στα πλαίσια διαφήμισης του κράτους πρόνοιας που στοχεύει στην αποϊδρυματοποίηση και στήριξη των περιθαλπόμενων!! Πίσω από όλα αυτά όμως για άλλη μια φορά κρύβονται καταπατήσεις εργασιακών δικαιωμάτων, απλήρωτοι εργαζόμενοι, άθλιες συνθήκες διαβίωσης και εκμετάλλευσης των χρηστών των δομών ψυχικής υγείας.

Μειώσεις μισθών…

Πιο συγκεκριμένα, οι εργαζόμενοι αναφέρουν πως παρόλο που ενημερώθηκαν ότι η πληρωμή τους θα ήταν η ίδια με αυτή των κατασκηνώσεων της προηγούμενης χρονιάς (2016), που διοργάνωσε η Π.Ο.Σ.Γ.Κ.ΑμεΑ., εντούτοις ο μισθός που τους καταβλήθηκε απείχε πολύ από το αρχικό ποσό που είχε συμφωνηθεί, με αποτέλεσμα τόσους μήνες μετά να μην έχουν λάβει ακόμη εξολοκλήρου το προσυμφωνημένο ποσό.

Απαξίωση εργαζομένων… Συνέχεια ανάγνωσης

Καταγγελία για τα κατασκηνωτικά προγράμματα ΑμεΑ, Ιούλιος/Αυγουστος 2017, Λεπτοκαρυά Πιερίας, 4η & 5η περίοδος

Η παρούσα καταγγελία αποτελεί συλλογική προσπάθεια συνοδών ΑμεΑ, που εργάστηκαν την 4^η (28/07/2017-07/08/2017) και 5^η περίοδο (07/08/2017-17/08/2017) με στόχο την έκθεση προβλημάτων, που παρατηρήθηκαν στην κατασκήνωση της Λεπτοκαρυάς Πιερίας, η οποία μετά από 7 χρόνια επαναλειτούργησε πέρυσι, μέσω του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας, φιλοξενώντας ανάμεσα σε άλλες ευπαθείς ομάδες και άτομα με αναπηρία, σε δεκαήμερες περιόδους. Στις επόμενες παραγράφους θα αναφερθούμε σε περιστατικά και καταστάσεις, τα οποία θεωρούμε ότι είναι ενδεικτικά της μη αποδεκτής από εμάς συμπεριφοράς των ατόμων, που πλαισίωναν οργανωτικά τις κατασκηνωτικές περιόδους με στόχο τη διεκδίκηση ευνοϊκότερων συνθηκών εργασίας.

Στο χώρο της κατασκήνωσης βρίσκονταν διαρκώς ελεύθερα δύο σκυλιά, τα οποία το πρώτο βράδυ επιτέθηκαν, χωρίς δαγκώματα, σε συνοδό με το παιδί του. Στο σημείο αυτό, ο συνοδός εξέφρασε τη δυσαρέσκεια και την ανησυχία του στην αρχηγό, Αναστασία Γερακούδη, η οποία αντιμετώπισε την κατάσταση χωρίς ψυχραιμία. Φώναζε διαρκώς, υπενθυμίζοντας μας τη θέση της και ενημερώνοντας μας ότι είμαστε υπάλληλοί της, και απειλούσε ότι θα διώξει τον συνοδό, αλλά και όλους τους υπόλοιπους, που προσπάθησαν να τον υποστηρίξουν. Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν δίστασε να σπρώξει συνοδό, που ζητούσε επίμονα ευγένεια και ησυχία μιας και η ώρα ήταν 02:30 τη νύχτα. Συνέχεια ανάγνωσης