Τα τελευταία εικοσιτετράωρα, μετά από την ανακοίνωση της τουρκικής κυβέρνησης για “άνοιγμα των συνόρων” χιλιάδες μετανάστες επιχειρούν να περάσουν τα ελληνοτουρκικά σύνορα, είτε από τον Έβρο είτε από το Αιγαίο. Οι προσπάθειες τους όμως για αναζήτηση αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης βρίσκονται αντιμέτωπες με την βία, την καταστολή και την τρομοκρατία.
Τις μέρες αυτές είδαμε τον ελληνικό στρατό και την αστυνομία να χτυπούν και να απωθούν τους μετανάστες στον Έβρο με όλα τα μέσα που διέθεταν (κάνοντας ασκήσεις ακόμη και με πραγματικά πυρά). Προφανώς η τακτική του ελληνικού κράτους δεν είναι κάτι που μας εκπλήσσει καθώς γνωρίζουμε πως όλοι και όλες εμείς, οι καταπιεσμένοι αυτού του κόσμου είμαστε αναλώσιμοι μπροστά στα κέρδη των κρατών και ανα πάσα στιγμή μπορεί να βρεθούμε νεκροί στα σύνορα ή στους χώρους εργασίας μας για να πλουτίσουν τα αφεντικά αυτού του κόσμου.
Στο πλευρό τους όμως στέκονται και αυτή τη φορά εθνικόφρονες, φασίστες και κάθε λογής πολεμόχαροι, οι οποίοι οπλίζονται στα σύνορα του Έβρου και αποκλέιουν την πρόσβαση στο λιμάνι της Λέσβου για να μην αποβιβαστούν οι μετανάστες. Επίσης, κάτοικοι της Λέσβου μαζί με την τοπική αυτοδιοίκηση στήνουν μπλόκα στους δρόμους του νησιού, εμποδίζουν την αποβίβαση σε διάφορα σημεία της Λέσβου ενώ εδώ και εβδομάδες επιχειρούν να τρομοκρατήσουν συναδέλφους/ισσες που εργάζονται σε ΜΚΟ και αλληλέγγυες/ους , ζητούν τις ταυτότητες τους προκειμένου να κυκλοφορήσουν, τραμπουκίζουν μετανάστες και καίνε δομή διανομής ρούχων και ένα σταθμό υποδοχής μεταναστών στην Σκάλα Σικαμιάς.
Όλοι εμείς όμως δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα μεταξύ μας, είτε μιλάμε Τουρκικα, είτε Ελληνικά, είτε Αλβανικά, είτε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα. Πουλάμε την εργατική μας δύναμη και ζούμε στη φτώχεια και αυτό μας αρκεί για να μιλάμε την ίδια παγκόσμια γλώσσα του προλεταριάτου και δεν πρόκειται να μισήσουμε ούτε να αλληλοσφαχτούμε με τους όμοιους μας από την -όποια- απέναντι πλευρά των συνόρων.
Ώντας εργαζόμενες/οι σε δομές “φιλοξενίας μεταναστών”, δεν παραγνωρίζουμε ποιος είναι ο ρόλος των διεθνών οργανισμών και κάποιων “καθόλου” ΜΚΟ όλα αυτά τα χρόνια, όπου μεγαλοστελέχη τους πλουτίζουν στις πλάτες των εργαζομένων και των μεταναστών. Οι τελευταίοι όμως είναι αυτοί που κατά βάση στοχοποιούνται και σηκώνουν όλο το βάρος της επίθεσης από τα ρατσιστικά και συντηρητικά κομμάτια της τοπικής κοινωνίας. Σαν σωματείο Βάσης στο χώρο της ψυχικής υγείας και κοινωνικής πρόνοιας καταγγέλουμε την ρατσιστική βία και την τρομοκρατία που επιβάλλεται στους συναδέλφους/ισσες μας τόσο στη Λέσβο όσο και σε κάθε περιοχή της Ελλάδας όπου εξελίσσονται τέτοια περιστατικά. Ο αγώνας που δίνουμε για την προάσπιση των εργασιακών μας δικαιωμάτων είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένος με τους αγώνες των ατόμων που χρησιμοποιούν τις δομές στις οποίες εργαζόμαστε. Την στιγμή όπου για να βρούμε μια δουλειά πρέπει να γεμίσουμε το βιογραφικό μας με απλήρωτη εθελοντική εργασία, τη στιγμή όπου οι μισθοί μας συνεχώς συρρικνώνονται, που η μαύρη εργασία συνεχώς αυξάνει και δουλεύουμε χωρίς συλλογικές συμβάσεις εργασίας, εντασσόμαστε σε κοινούς αγώνες με τους χρήστες των δομών που εργαζόμαστε, σε αγώνες που αφορούν πρώτα και κύρια την επιβίωσή τους.
Η πάλη ενάντια στον εθνικισμό, ενάντια στον πόλεμο, η πάλη για ειρήνη μεταξύ των εκμεταλλευόμενων είναι και αυτή εργατική υπόθεση και μονόδρομος για να σταματήσουν τα σφαγεία που στήνονται στον πλανήτη, για να σταματήσει η εκμετάλλευση και η φτώχεια.
ΧΑΡΤΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΣΕ ΟΛΕΣ/ΟΛΟΥΣ
*Το σωματείο Βάσης Εργαζομένων στο χώρο της ψυχικής υγείας και κοινωνικής πρόνοιας στηρίζει την αντιπολεμική-αντιρατσιστική πορεία της Καμάρας την Πέμπτη 5/3 στις 18:00