Απεργιακή συγκέντρωση για το έγκλημα των Τεμπών
ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ/ΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟ
Δυστυχώς δεν μας εκπλήσσει το γεγονός ότι η ΓΣΕΕ «θυμήθηκε» τελικά να καλέσει σε γενική απεργία την Πέμπτη 16/3, μια εβδομάδα και μια μέρα (!) δηλαδή μετά των –ιστορικών διαστάσεων– απεργιακών κινητοποιήσεων και συλλαλητηρίων της 8ης Μάρτη. Είναι γνωστή και καταδεδειγμένη τόσο η πάγια ανικανότητά της να σταθεί στο εκάστοτε ύψος των περιστάσεων όσο και η σταθερά απο-συσπειρωτική και εκτονωτική λειτουργία της. Όμως είναι στα δικά μας χέρια, στα χέρια των εργαζομένων, να μετατρέψουμε αυτή την –για τα μάτια του κόσμου– κίνηση, σε μια πραγματική και δυναμική απεργιακή κινητοποίηση.
Η 8η Μάρτη και η μαζικότητα των κινητοποιήσεων έδειξε τον δρόμο. Και ο δρόμος είναι ένας, ο δρόμος του αγώνα. Οι κινητοποιήσεις, η οργάνωση στα σωματεία, οι απεργίες και η διεκδίκηση στην πράξη οι μόνες απαντήσεις στην καταπίεση, την κοινωνική ανισότητα, τη φτωχοποίηση, τον θάνατο, το έγκλημα.
Ο κρατικός μηχανισμός και το κεφάλαιο καθημερινά καταπατούν τα εργασιακά μας δικαιώματα, με τα εργατικά «ατυχήματα», τη μείωση των μισθών, τις απλήρωτες υπερωρίες, τη μείωση στο ελάχιστο της ποιότητας της ζωής μας, τον θάνατο μεταναστριών/ων στα σύνορα και με το έγκλημα στα Τέμπη που αποδεικνύεται ότι οι ζωές μας στον καπιταλισμό δεν μετράνε. Σε αυτό το σύστημα διαφθοράς και εκμετάλλευσης, σε βάρος της πλειοψηφίας της κοινωνίας μας προς κερδοφορία του κεφαλαίου, δεν χωρούν πια η υποταγή και η συμμόρφωση.
Σε μία χώρα που ο κρατικός μηχανισμός, τα μέσα καταστολής του, τα ΜΜΕ και το κεφάλαιο καθημερινά ξεπουλούν την υγεία, την παιδεία, τις τέχνες και τελικά την ίδια την αξιοπρέπεια και τη ζωή μας δεν γίνεται πια να μένουμε αμέτοχοι και αμέτοχες. Το πρόταγμα της εποχής μας σε παγκόσμιο επίπεδο αφορά τη διεκδίκηση και τον αγώνα σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας μας, με τους πολέμους, τις φυσικές καταστροφές και τα κρατικά εγκλήματα να μας κάνουν να αναρωτιόμαστε ακόμη και για το δικαίωμα στην ίδια τη ζωή και όχι μόνο για τους όρους αυτής.
Τον τελευταίο χρόνο, οι αυξήσεις τιμών σε ενέργεια, είδη πρώτης ανάγκης και καύσιμα, σε συνδυασμό με τα ήδη υψηλά ενοίκια και τα αυξημένα ποσοστά ανεργίας, έχουν οδηγήσει σε ένα μεγαλύτερο κύμα φτωχοποίησης και σε ασφυκτικές συνθήκες διαβίωσης για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες. Η καταπάτηση των εργατικών κεκτημένων και η νομιμοποίηση των εργοδοτικών αυθαιρεσιών, έχουν φέρει αντιμέτωπα τα εργαζόμενα άτομα με μετατροπές των συμβάσεων σε μερικής απασχόλησης, σε καθυστερήσεις στις πληρωμές, σε υπερωρίες με εκφοβισμούς και απολύσεις. Με τα αντεργατικά νομοσχέδια που έχουν περάσει και μετά από μία πολύχρονη κρίση και μία πανδημία που ακόμη οι συνέπειες της είναι εμφανείς, με το δημόσιο σύστημα υγείας υπό κατάρρευση και τον αποκλεισμό όλο και μεγαλύτερου κομματιού της κοινωνίας μας είναι σαφές ότι μόνος σκοπός τους η εξαθλίωση μας και η εξυπηρέτηση του κεφαλαίου.
Οι κρατικές αυθαιρεσίες και το έγκλημα στα Τέμπη δεν πρέπει να μείνουν ατιμώρητα, οι εγκληματικές ευθύνες αυτής, αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων δεν μπορούν να αποσιωπηθούν. Όσο και αν επιμένουν να διαμορφώσουν συνειδήσεις και να αποδώσουν ατομικές ευθύνες, όπως πάντοτε κάνει το κράτος και οι συνεργάτες του, το κυρίαρχο αφήγημα στον δημόσιο διάλογο περί ατομικών ευθυνών δεν θα περάσει. Η ανοχή της κατηγορίας στο πρόσωπο των εργαζομένων και των πολιτών, όπως και στην περίοδο της πανδημίας, θέλει απάντηση.
Την ώρα που μετράμε ακόμη τα θύματα της κρατικής δολοφονίας στα Τέμπη που οι προθέσεις του κρατικού μηχανισμού και του κεφαλαίου είναι ξεκάθαρες ως προς το πόσο αναλώσιμες είναι οι ζωές μας, με την αδιαφορία για ασφάλεια στον βωμό του κέρδους, η κυβέρνηση φέρνει νέα νομοσχέδια που αφορούν ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων αγαθών, ένα για το νερό και ένα άλλο για την Ογκολογική Μονάδα Παίδων. Οι πολιτικές εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποιήσεων των πάντων, όπως και των σιδηροδρόμων, οδήγησαν και οδηγούν στο να πληρώνουν οι φοιτητές και οι φοιτήτριες, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες την ίδια τη ζωή τους λόγω των ανύπαρκτων μέτρων ασφάλειας. Τα σωματεία είναι αυτά που αναδεικνύουν τα προβλήματα, είναι οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι που γνωρίζουν από μέσα τις παθογένειες και προειδοποιούν και φωνάζουν μήπως και προλάβουν. Μέσα από τα σωματεία μας μπορούμε να παρέμβουμε στα σχέδια τους και να τα ανατρέψουμε, με συμμετοχή, μαζικότητα και απεργίες.
Η επίθεσή τους δεν θα μείνει χωρίς απάντηση από εμάς. Ξέρουμε ότι μπορούμε να βασιστούμε μόνο στις δικές μας δυνάμεις, στη δικιά μας οργάνωση, κόντρα τόσο στα αφεντικά, όσο και στα τσιράκια τους. Θα συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε στους χώρους δουλειάς μας σε ακηδεμόνευτα και μαχητικά σωματεία, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για ασφάλεια, ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία και την παιδεία για όλους/ες, σταθερό ωράριο εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και συλλογικές συμβάσεις εργασίας, την καταπολέμηση των διακρίσεων βάσει φύλου και σε βάρος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.
Ενώ αυτοί μιλούν για κέρδη και εκλογές εμείς θα μιλήσουμε για ανθρώπινες ζωές.
Παλεύουμε για ασφαλή, δημόσια και φθηνά Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ενάντια στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων που θεωρεί τις ζωές μας κοστοβόρες.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΕΣ/ΟΥΣ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ/ΙΣΣΕΣ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ, 16 ΜΑΡΤΙΟΥ 2023, ΣΤΙΣ 10:30 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ.
(Θα ακολουθήσει απεργιακό φαγοπότι στα γραφεία των σωματείων βάσης – Μακρυγιάννη 7)
Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον Χώρο της Ψυχικής Υγείας & Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)