Η PRAKSI(S) των απολύσεων

Στις 29 Νοεμβρίου η ΜΚΟ PRAKSIS ανακοίνωσε την αναστολή της λειτουργίας των ξενώνων φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων που μέχρι πρότινος διατηρούσε. Το διοικητικό συμβούλιο της οργάνωσης επικαλούμενο την προβληματική συνεργασία με τους κρατικούς φορείς που προκύπτει από την ασυνέπεια στη ροή των χρηματοδοτήσεων, ανακοίνωσε μέσω mail (!) στο προσωπικό την παύση της λειτουργίας των δομών της από την 1^η Ιανουαρίου, αφήνοντας εργαζόμενους/ες και ανήλικους ωφελούμενους στον αέρα!

Να επισημανθεί ότι οι συνάδελφοι και οι συναδέλφισσες είναι απλήρωτοι από τον Αύγουστο του 2018. Δηλαδή εδώ και 4 μήνες οι εργαζόμενοι/ες δεν έχουν λάβει τα δεδουλευμένα τους. Συγκεκριμένα, οι καθυστερήσεις στις πληρωμές, οι περικοπές μισθών, η υποστελέχωση στις δομές φιλοξενίας, οι εκδικητικές απολύσεις είναι για τη ΜΚΟ PRAKSIS καθεστώς. Επιπλέον, οι διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου διάρκειας ενός μήνα σε συνδυασμό με την υπερεργασία, την πολυαπασχόληση, τη μη καταβολή υπερωριών, συνθέτουν το παζλ μιας αφόρητης κατάστασης για τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες στους ξενώνες.

Η διοίκηση της PRAKSIS αναφέρει ότι δεν προβαίνει σε απολύσεις των 176 αυτών εργαζομένων αλλά σε μη ανανέωση των συμβάσεων τους. Και αναρωτιόμαστε με την σειρά μας, αν οι συνάδελφοι που δουλεύουν ένα και δυο χρόνια δεν καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, όταν εργάζονται με σταθερό και μόνιμο τρόπο, με συνεχές κυλιόμενο ωράριο βαρδιών, σταθερό μισθό, συνεχή εποπτεία και αξιολόγηση από την εργοδοσία ενώ η ίδια η σχέση εργοδότη-εργαζόμενου ορίζεται αυτοδίκαια ως σχέση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου. Συνέχεια ανάγνωσης

Την κήρυξη 24ωρης πανελλαδικής απεργίας για την Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2018 αποφάσισε η διοίκηση της ΓΣΕΕ, με αφορμή την επικείμενη ψήφιση του προϋπολογισμού. Η κήρυξη της απεργίας αυτής έρχεται μετά από αλλεπάλληλες αναβολές της κατά την διάρκεια του μήνα, κάτι που για μας αποτελεί προσπάθεια για αποδυνάμωση της. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο να σημειωθεί πως για δεύτερη φορά επιχειρήθηκε η απεργία αυτή να καλεί σε «κοινωνική συμμαχία» .

Μας ζητάνε να κατέβουμε σε μια «κοινωνική συμμαχία» μαζί με τους ταξικούς μας εχθρούς. Με όλους αυτούς όμως δεν μπορούμε να αγωνιστούμε μαζί, δεν μπορούμε να απεργήσουμε μαζί, δεν μπορούμε να πορευτούμε μαζί. Μαζί με τα αφεντικά μας, με μεγάλο-εργοδότες στο κλάδο του εμπορίου, με όλους αυτούς που μας ταΐζουν 2-3 ευρώ την ώρα ενώ οι ίδιοι γεμίζουν τις τσέπες τους. Με όλους αυτούς που πριν λίγο καιρό μιλώντας και πάλι για εθνική ενότητα έβγαιναν για να υπερασπιστούν το «μένουμε Ευρώπη». Με όλους αυτούς που βγήκαν πριν λίγο καιρό για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των μεγάλο-λογοθεραπευτηρίων τους αγνοώντας εργαζόμενους και φορείς των υπηρεσιών τους. Με όλους αυτούς που για να κερδίσουν ακόμη περισσότερα θέλουν να δουλεύουμε Κυριακές, υπερωρίες, μαύρα και ανασφάλιστα. Με όλους αυτούς που για να μας εκδικηθούν όταν απεργούμε μας απολύουν.

Εμείς πορευόμαστε μόνο μαζί με όσους και όσες αγωνίζονται για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Για εμάς είναι ξεκάθαρο πως η απεργία αποτελεί ένα βασικό μέσο διεκδίκησης απέναντι στα αφεντικά. Τη μέρα αυτή δε δουλεύουμε, δεν αφήνουμε τα αφεντικά να εκμεταλλευτούν την εργασιακή μας δύναμη, δείχνουμε το ποιοι είναι αυτοί και αυτές που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο. Σπάμε το φόβο, στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο και δεν ανεχόμαστε απειλές απόλυσης για αυτόν τον λόγο.

Τα σωματεία μας από την αρχή της δράσης τους είχαν να αντιμετωπίζουν εργοδοτικές οργανώσεις με κύριο μέλημά τους την προβολή του “ανθρωπιστικού”, “περιβαλλοντικού” ή όποιου άλλου έργου τους και η εκμετάλλευση εργατικού δυναμικού υπό το πρόσχημα της εθελοντικής προσφοράς και του ομαδικού πνεύματος των “συνεργατών/συνεργατριών” τους. Από την πρώτη στιγμή, σταθήκαμε κριτικά σε αυτή την αφήγηση, αναδείξαμε την υποκρισία της εργοδοσίας, εναντιωθήκαμε στην εργοδοτική αυθαιρεσία και δηλώσαμε πως “είμαστε εργάτες/εργάτριες και όχι συνεργάτες/συνεργάτριες”, πως “είμαστε εργαζόμενοι/εργαζόμενες και όχι εθελοντές/εθελόντριες”. Τα επόμενα χρόνια, με την καθ’ ολοκληρίαν εκχώρηση της διαχείρισης των αναγκών των προσφυγικών πληθυσμών στις ΜΚΟ, έγινε ακόμα πιο ξεκάθαρη η σαθρότητα του ανθρωπιστικού τους προσωπείου, αλλά και η απόσταση ανάμεσα σε εργαζόμενους/εργαζόμενες και διοικήσεις.

Στον κλάδο μας βλέπουμε ολοένα και συχνότερα συναδέλφους/ισσες να εργάζονται με μισθούς κατώτερους από τον βασικό, με το πρόσχημα της “εργασίας για απόκτηση προϋπηρεσίας”. Την ίδια στιγμή, τα αφεντικά στις ΜΚΟ και στα κέντρα παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας, όπως και σε πολλά κέντρα λογοθεραπείας πληρώνουν τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες με 2,5 ή 3  ευρώ την ώρα, τη στιγμή που αυτά αμείβονται με 10πλασια ποσά από τους λήπτες των υπηρεσιών.

Οι συνθήκες εργασίας είναι τόσο αβέβαιες -καθώς συχνά δουλεύουμε με δίμηνες συμβάσεις, με συμβάσεις έργου ή με μπλοκάκι- που δεν γνωρίζουμε καλά-καλά αν θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε την επόμενη μέρα. Προφανώς δεν λείπουν και οι υπερωρίες (συχνά απλήρωτες), τα σπαστά ωράρια και οι επισφαλείς συνθήκες εργασίας. Με λίγα λόγια, οι τύχες μας, εξαρτώνται καθαρά και μόνο από τα κέφια των αφεντικών μας.

Πρόσφατα χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι εκδικητικές απολύσεις και η προσπάθεια εγκαθίδρυσης κλίματος εργοδοτικής τρομοκρατίας, στη ΜΚΟ ΜΕΤΑδραση, η οποία έχει καταδικαστεί τελεσίδικα για την εκδικητική απόλυση εργαζομένης, που είχε εργαστεί ανασφάλιστη επί δύο χρόνια στη οργάνωση. Παρ’ ολ’ αυτά προχώρησε και στην εκδικητική απόλυση συναδέλφων από το δίκτυο επιτροπείας και είναι υπόδικη για την περίπτωση συναδέλφισσας που δούλευε ανασφάλιστη για πέντε χρόνια, ως συνοδός ασυνόδευτων ανηλίκων. Παράλληλα, αντίστοιχη τακτική αποτέλεσαν οι απολύσεις δύο εργαζόμενων στην ΜΚΟ Άρσις -μελών του υπό σύσταση σωματείου εργαζομένων Άρσις- καθώς και η εκδικητική απόλυση στην ΜΚΟ Praksis την ίδια περίοδο. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, όπως και σε άλλες τόσες, η εργασία μας καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες και κρίνουμε ΑΝΑΓΚΑΙΟ να καλύπτεται από συμβάσεις αορίστου χρόνου, να έχουμε σταθερό μισθό και ασφάλιση.

Αποκορύφωμα των απροκάλυπτων στοχοποιήσεων στην εργασιακή ζούγκλα των ΜΚΟ αποτελεί η επίθεση των διοικήσεων στο δικαίωμα στη μητρότητα για τις γυναίκες εργαζόμενες. Ενδεικτικά, τον Οκτώβριο του 2017, η εργοδοσία της ΜΚΟ PRAKSIS, προέβη σε παράνομη και καταχρηστική απόλυση εργαζόμενης νέας μητέρας, χωρίς να της έχουν αποδώσει τα νόμιμα·  ενέργεια για την οποία η οργάνωση καταδικάστηκε λίγους μήνες μετά. Ωστόσο, αντί οι ΜΚΟ να παραδειγματιστούν με την απόφαση του δικαστηρίου και να εφαρμόσουν όσα προβλέπει η εργατική νομοθεσία  σε περιπτώσεις εγκυμοσύνης, οι καταγγελίες παραβιάσεων εργασιακών δικαιωμάτων εγκύων και νέων μητέρων πληθαίνουν.

Ο αγώνας των συναδέλφων/συναδελφισσών ήταν από την αρχή κοινός αγώνας όλων μας. Όλων όσων αντιμετωπίζουμε την εργοδοτική αυθαιρεσία μεταμφιεσμένη σε επίκληση στο συναίσθημα, τις εκδικητικές απολύσεις που βαφτίζονται «μη ανανέωση σύμβασης», την κάθετη ιεραρχία που παρουσιάζεται ως «συνεργατικότητα» και «οικογένεια», όλων όσων ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι/αντιμέτωπες με την αβεβαιότητα της επόμενης μέρας. Απέναντι σε όλα αυτά, δεν μπορούμε να στεκόμαστε απαθείς.

Καλούμε λοιπόν, τους/ις εργαζόμενους/ες να μποϊκοτάρουν την απεργιακή συγκέντρωση του γραφειοκρατικοποιημένου συνδικαλισμού των εργατοπατέρων της ΓΣΣΕ που μας καλούν σε σύμπραξη με τους ταξικούς μας εχθρούς και να στηρίξουν την ανεξάρτητη ταξική διαδήλωση της καμάρας.

 Οι πραγματικές απεργίες είναι οι ακηδεμόνευτες, είναι αυτές που υπακούουν μόνο στα συμφέροντα και τις ανάγκες των ίδιων των εργαζομένων και δεν πορεύονται κάτω από την ομπρέλα της (όποιας) «κοινωνικής συμμαχίας» .

Παλεύουμε για:

-Συμβάσεις αορίστου χρόνου για όσους/όσες καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

-Αυξήσεις στους μισθούς σύμφωνα με τις ανάγκες μας.
–Κατάργηση της μισθολογικής διάκρισης σε βάρος των νέων σε ηλικία εργαζομένων (υποκατώτατος μισθός για κάτω των 25 ετών).
– Να καταργηθεί η νομοθετική ρύθμιση που επιτρέπει ορισμό του κατώτατου μισθού με κρατική παρέμβαση.
– Επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της ισχύος των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ).
– Επαναφορά των μισθών-ημερομισθίων-ωρομισθίων στα επίπεδα που προέβλεπαν οι ΣΣΕ (Εθνική Γενική, κλαδ διαπραγματεύσεις για μισθολογικές αυξήσεις.
– Κατάργηση των μνημονιακών νόμων που υπονόμευσαν την ελεύθερη προσφυγή των σωματείων στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ).

                                                    Οργάνωση και αγώνας στους χώρους της δουλειάς

                                                 Απεργιακό κάλεσμα  Τετάρτη  28 Νοεμβρίου 2018

                                    10.00 στη Γκαρμπολά   (Ρωμαική Αγορά)   κ’    10.30 Καμάρα

Το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στο Χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας καλεί τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στη συνέλευση  που θα πραγματοποιηθεί  την Τετάρτη 7/11  στον ελευθεριακό χώρο Sabot ( Γκαρμπολα 4, περιοχή μπιτ μπαζάρ) στις 18.00.

Το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων σε ΜΚΟ και το Σωματείο Βάσης εργαζομένων στο χώρο της ψυχικής υγείας και κοινωνικής πρόνοιας στηρίζουν το κάλεσμα των 7 σωματείων που αποφάσισαν την κήρυξη διακλαδικής απεργίας την 1 Νοέμβρη. Καλούμε τους εργαζόμενους/ες στον χώρο της ψυχικής υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας να απεργήσουν την μέρα εκείνη με κεντρική αιχμή την αναγνώριση του πραγματικού καθεστώτος εργασίας, την κατάργηση μαζικών απολύσεων και της εντατικοποίησης, τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και τις αυξήσεις στους μισθούς μας σύμφωνα με τις ανάγκες μας.

Τα σωματεία μας από την αρχή της δράσης τους είχαν να αντιμετωπίζουν εργοδοτικές οργανώσεις με κύριο μέλημά τους την προβολή του “ανθρωπιστικού”, “περιβαλλοντικού” ή όποιου άλλου έργου τους και η εκμετάλλευση εργατικού δυναμικού υπό το πρόσχημα της εθελοντικής προσφοράς και του ομαδικού πνεύματος των “συνεργατών/συνεργατριών” τους. Από την πρώτη στιγμή, στάθηκαμε κριτικά σε αυτή την αφήγηση, αναδείξαμε την υποκρισία της εργοδοσίας, εναντιώθηκαμε στην εργοδοτική αυθαιρεσία και δήλωσαμε πως “είμαστε εργάτες/εργάτριες και όχι συνεργάτες/συνεργάτριες”, πως “είμαστε εργαζόμενοι/εργαζόμενες και όχι εθελοντές/εθελόντριες”. Τα επόμενα χρόνια, με την καθ’ ολοκληρίαν εκχώρηση της διαχείρισης των αναγκών των προσφυγικών πληθυσμών στις ΜΚΟ, έγινε ακόμα πιο ξεκάθαρη η σαθρότητα του ανθρωπιστικού τους προσωπείου, αλλά και η απόσταση ανάμεσα σε εργαζόμενους/εργαζόμενες και διοικήσεις. Συνέχεια ανάγνωσης

ΣΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΠΟΥ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΩΜΕΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Οι επισφαλείς συνθήκες εργασίας στις ΜΚΟ είναι εδώ και χρόνια γνωστές: συμβάσεις ορισμένου χρόνου (πολλές φορές τριμήνου) ακόμα και μετά από χρόνια εργασίας στην ίδια θέση, απλήρωτες υπερωρίες (ακόμα και τις αργίες ή τα σαββατοκύριακα) που βαφτίζονται εθελοντισμός, απολύσεις που βαφτίζονται «μη ανανέωση της σύμβασης», εργαζόμενοι/ες οι οποίοι/ες καλύπτουν σταθερές ανάγκες που βαφτίζονται ελεύθεροι επαγγελματίες και φυσικά καθυστερήσεις πολλών μηνών στις καταβολές των μισθών, με τις διοικήσεις να μετακυλούν τις ευθύνες τους στους εκάστοτε χρηματοδότες. Όμως τους τελευταίους μήνες πληθαίνουν τα περιστατικά που αποδεικνύουν ότι  οι εργαζόμενοι/ες δεν αποδέχονται παθητικά την μοίρα που τους επιφυλάσσουν τα αφεντικά τους, αλλά οργανώνονται και αγωνίζονται για τα εργασιακά τους δικαιώματα.

Στην ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ στη Θεσσαλονίκη, περίπου 40 εργαζόμενοι και εργαζόμενες σε τρεις Δομές Ασυνόδευτων Ανήλικων Προσφύγων (Ωραιοκάστρου, Ταγαράδων, Πυλαίας) αρνούμενοι/ες να αποδεχτούν το εξοντωτικό καθεστώς καθυστέρησης της καταβολής των μισθών τους που βίωναν για μήνες, προχωρήσαν σε επίσχεση εργασίας στα τέλη Μαρτίου, απαιτώντας την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων τους και την ομαλοποίηση της ροής της χρηματοδότησης (κάτι που αφορούσε άμεσα και τους ίδιους τους ωφελούμενους, καθώς δεν μπορούσαν να αγοραστούν τα αναγκαία για τα παιδιά είδη). Αξίζει να σημειωθεί ότι με την έναρξη της επίσχεσης τους καταβλήθηκε ένας μισθός, κάτι όμως που δεν αποδείχτηκε ικανό να οδηγήσει σε ανάσχεση των κινητοποιήσεων. Ακολούθησαν παραστάσεις διαμαρτυρίας έξω από τα κεντρικά γραφεία της οργάνωσης και συνελεύσεις εργαζομένων της ΑΡΣΙΣ που πραγματοποιήθηκαν στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και στις οποίες τέθηκαν πάγια εργασιακά ζητήματα για όλους τους/τις εργαζόμενους/ες, με βασικότερο αυτό των συμβάσεων εργασίας αορίστου χρόνου. Πραγματοποιήθηκε στάση εργασίας στις 26/4 (την οποία κάλεσαν τα σωματεία ΣΒΕΜΨΥΚΟΙ και ΣΒΕΜΚΟ σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη), με μεγάλη συμμετοχή συναδέλφων/ισσών και στις συναντήσεις με την εργοδοσία δόθηκε η δέσμευση από την πλευρά της διοίκησης ότι θα εξετάσει το αίτημα των συμβάσεων αορίστου χρόνου. Εν τέλει οι συνάδελφοι αποπληρώθηκαν στα τέλη Μαΐου και μέχρι σήμερα η διοίκηση της ΑΡΣΙΣ έχει φροντίσει ώστε η μισθοδοσία να καταβάλλεται με δίμηνη ή το πολύ τρίμηνη καθυστέρηση. Παρότι αυτό φυσικά δεν είναι το ιδανικό, σίγουρα είναι μια κατάκτηση, ένα πρώτο βήμα, που αποδεικνύει ότι ο αγώνας τους και η αλληλεγγύη των συναδέλφων τους επέφεραν απτά αποτελέσματα. Το ζήτημα όμως των συμβάσεων αορίστου χρόνου παραμένει εκκρεμές και η διοίκηση, παρότι εν μέσω κινητοποιήσεων είχε δεσμευτεί για απάντηση, μέχρι στιγμής έχει αποφύγει να απαντήσει με οποιοδήποτε τρόπο στις συνεχείς οχλήσεις των εργαζομένων και του σωματείο για εκ νέου συνάντηση. Συνέχεια ανάγνωσης

Το σωματείο βάσης εργαζομένων στο χώρο της ψυχικής υγείας και κοινωνικής πρόνοιας στηρίζει τους εργαζόμενους στην ΒΙΟΜΕ όπου την Πέμπτη το πρωί θα βρίσκονται στα δικαστήρια για να μπλοκάρουν τον πλειστηριασμό του εργοστασίου.

Πριν την απεργιακή προσυγκέντρωση και πορεία της Καμάρας την Πέμπτη να βρεθούμε στις 11:00  όλοι/όλες στα δικαστήρια

Σωματείο βάσης εργαζομένων στο χώρο της ψυχικής υγείας και κοινωνικής πρόνοιας

29/10 18:30 ΤΣΙΜΙΣΚΗ ΜΕ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ: ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ

1/11 12:00 ΚΑΜΑΡΑ: ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ

Διακλαδική απεργία από τα κάτω 1η Νοέμβρη

Το Σωματείο Βάσης εργαζομένων στο χώρο της ψυχικής υγείας και κοινωνικής πρόνοιας στηρίζει το κάλεσμα των 7 σωματείων που αποφάσισαν την κήρυξη διακλαδικής απεργίας την 1 Νοέμβρη. Με τη σειρά μας καλούμε τους εργαζόμενους/ες στον χώρο της ψυχικής υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας να απεργήσουν την μέρα εκείνη με κεντρική αιχμή τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και τις αυξήσεις στους μισθούς μας.

Στον κλάδο μας βλέπουμε ολοένα και συχνότερα συναδέλφους/ισσες να εργάζονται με μισθούς κατώτερους από τον βασικό, με το πρόσχημα της “εργασίας για απόκτηση προϋπηρεσίας”. Την ίδια στιγμή, τα αφεντικά στις ΜΚΟ και στα κέντρα παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας, όπως και σε πολλά κέντρα λογοθεραπείας πληρώνουν τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες με 2,5 ή 3  ευρώ την ώρα, τη στιγμή που αυτά αμείβονται με 10πλασια ποσά από τους λήπτες των υπηρεσιών.

Οι συνθήκες εργασίας είναι τόσο αβέβαιες -καθώς συχνά δουλεύουμε με δίμηνες συμβάσεις, με συμβάσεις έργου ή με  μπλοκάκι- που δεν γνωρίζουμε καλά-καλά αν θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε την επόμενη μέρα. Προφανώς δεν λείπουν και οι υπερωρίες (συχνά απλήρωτες), τα σπαστά ωράρια και οι επισφαλείς συνθήκες εργασίας. Με λίγα λόγια, οι τύχες μας, εξαρτώνται καθαρά και μόνο από τα κέφια των αφεντικών μας.

Πρόσφατα χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι αιφνιδιαστικές απολύσεις στην ΜΚΟ ΜΕΤΑδραση , όπου στις 31 Αυγούστου απολύθηκαν 2 εργαζόμενοι αλλά και οι απολύσεις δύο εργαζόμενων στην ΜΚΟ Άρσις -μελών του υπό σύσταση σωματείου εργαζομένων Άρσις- καθώς και η εκδικητική απόλυση στην ΜΚΟ Praxis την ίδια περίοδο. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, όπως και σε άλλες τόσες, η εργασία μας καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες και κρίνουμε ΑΝΑΓΚΑΙΟ να καλύπτεται από συμβάσεις αορίστου χρόνου, να έχουμε σταθερό μισθό και ασφάλιση.

Η συμμετοχή μας στην διακλαδική απεργία εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο λειτουργίας του σωματείου, όπου προτάσσει την αδιαμεσολάβητη οργάνωση στους χώρους εργασίας, μακριά από τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της
ΑΔΕΔΥ και τον γραφειοκρατικοποιημένο συνδικαλισμό. Η συμμετοχή όλων μας στην διακλαδική απεργία είναι επιτακτική, για να αναθαρρήσουμε, να δείξουμε τη συλλογική μας δύναμη στους εργοδότες μας, την ίδια στιγμή που αυτοί μαζί με τις εκάστοτε κυβερνήσεις κάνουν ότι μπορούν για να περισταλεί το δικαίωμα των εργαζομένων στην απεργία.

Καταλήγοντας, παραθέτουμε απόσπασμα από το κείμενο των 7 σωματείων που συμμετέχουν στην διακλαδική απεργία της 1ης Νοέμβρη:

“Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι αμείβονται με πολύ χαμηλούς μισθούς, μισθούς που οριακά εξασφαλίζουν την επιβίωση. Εδώ και χρόνια, με τους νόμους των Μνημονίων έχει επιβληθεί κατώτερος μισθός 586 ευρώ μικτά (και για τους νέους κάτω των 25 υποκατώτατος μισθός 511 μικτά). Οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΕΓΣΣΕ, κλαδικές, επιχειρησιακές) ουσιαστικά έχουν διαλυθεί. Στις περισσότερες περιπτώσεις εκεί που υπάρχουν ΣΣΕ, είναι είτε «διακοσμητικές», είτε για να καταγράφουν την εργασιακή χειροτέρευση. Για εμάς τους εργαζόμενους είναι επιτακτικό να δουλεύουμε με μισθούς σύμφωνα με τις ανάγκες μας και με Συλλογικές Συμβάσεις που θα κατοχυρώνουν και θα διευρύνουν δικαιώματα.”

Παλεύουμε για:
– Αυξήσεις στους μισθούς σύμφωνα με τις ανάγκες μας.
– Κατάργηση της μισθολογικής διάκρισης σε βάρος των νέων σε ηλικία εργαζομένων (υποκατώτατος μισθός για κάτω των 25 ετών).
– Να καταργηθεί η νομοθετική ρύθμιση που επιτρέπει ορισμό του κατώτατου μισθού με κρατική παρέμβαση.
– Επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της ισχύος των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ).
– Επαναφορά των μισθών-ημερομισθίων-ωρομισθίων στα επίπεδα που προέβλεπαν οι ΣΣΕ (Εθνική Γενική, κλαδ διαπραγματεύσεις για μισθολογικές αυξήσεις.
– Κατάργηση των μνημονιακών νόμων που υπονόμευσαν την ελεύθερη προσφυγή των σωματείων στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ).
– Επεκτασιμότητα των συλλογικών συμβάσεων. Κανένας εργαζόμενος χωρίς συλλογική σύμβαση.
– Μείωση του χρόνου εργασίας.

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΧΕΡΙΑ!

Να κάνουμε την 1η Νοέμβρη το πρώτο απαραίτητο βήμα για την ταξική οργάνωση και αντεπίθεση, το πρώτο και απαραίτητο βήμα που θα σπάσει το φόβο που νοιώθει ο καθένας μας μόνος του, το πρώτο και απαραίτητο βήμα που θα κάνουμε όλοι και όλες μαζί.

ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ

ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΑΟΡΙΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ/ΕΣ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΠΑΓΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΕΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον χώρο της ψυχικής υγείας και κοινωνικής πρόνοιας

svepsykoi.espivblogs.net,

psyxoswmateio@riseup.net

Το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στο Χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας καλεί τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στις συνελεύσεις που θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 3/10 και 17/10 στον ελευθεριακό χώρο Sabot ( Γκαρμπολα 4, περιοχή μπιτ μπαζάρ) στις 19.00.