Την Δευτέρα 10/5 και την τρίτη 11/5 ανακοινώθηκε από την διοίκηση της Άρσις, σε εκτάκτως προγραμματισμένες συναντήσεις προσωπικού με τους εργαζόμενους στα  safe zone Διαβατών και Λαγκαδικίων αντίστοιχα, η λήξη της χρηματοδότησης του προγράμματος και το κλείσιμο των safe zone. Πιο αναλυτικά, ανακοινώθηκε ότι μέχρι τις 30/6 κλείνει το safe zone σε Διαβατά και Ριτσώνα ενώ για τα υπόλοιπα safe zone που λειτουργούν υπό την αιγίδα της Άρσις υπάρχει μια ανανέωση του προγράμματος μέχρι τέλος Σεπτέμβρη με όρο, όμως, ότι μέσα στην υπογεγραμμένη ανανέωση ο χρηματοδότης έχει την δυνατότητα να διακόψει οποιαδήποτε στιγμή τη χρηματοδότηση και τη λειτουργία των safe zone.

Εργαζόμενοι που επί χρόνια βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της προσφυγικής «κρίσης» αναμένεται να βρεθούν από την μια στιγμή στην άλλη στο αέρα. Η λήξη της χρηματοδότησης αφορά στο σύνολο πάνω από 170 συναδέρφους/ισσες μας σε πανελλαδικό επίπεδο και πρόκειται για μία από τις μαζικότερες απολύσεις που συγκρίνεται μόνο σε επίπεδο κλεισίματος μονάδος βαριάς βιομηχανίας.

Το αντικείμενο της εργασίας μας είναι από μόνο του δύσκολο και ψυχοφθόρο, αφού ως εργαζόμενοι/ες πεδίου, εργαζόμενοι πρώτης γραμμής, συνεργαζόμαστε με ανθρώπους που έχουν βιώσει τραυματικές εμπειρίες στις χώρες καταγωγής τους και στο βασανιστικό ταξίδι τους,  οι οποίες επηρεάζουν τον ψυχισμό και πολλές πλευρές της ζωής τους έως και σήμερα που βρίσκονται σε ασφαλέστερα πλαίσια διαβίωσης. Εμείς, σαν επαγγελματίες και εργαζόμενοι, προσπαθούμε μέσα σε δύσκολες, συχνά, συνθήκες να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας στα άτομα αυτά με φροντίδα, επαγγελματισμό, κατανόηση και ενσυναίσθηση σε καθημερινή, 24ωρη βάση, 365 ημέρες το χρόνο.

Εργαζόμαστε υπό το καθεστώς επαναλαμβανόμενων συμβάσεων ορισμένου χρόνου, με αποτέλεσμα να μην κατοχυρώνεται, ακόμα και μετά από χρόνια εργασίας, κανένα εργασιακό δικαίωμα. Οι υπερωρίες δεν πληρώνονται όπως προβλέπεται από το νόμο, αλλά ανταλλάσσονται με ρεπό. Βιώνουμε τον «φόβο της λήξης της συνεργασίας μας» σε κάθε αξιολόγηση που έρχεται με το πέρας των 2 μηνών,  3 μηνών και  6 μηνών συμβάσεων ασχέτως εάν πολλοί/ες από μας είμαστε μακροχρόνια εργαζόμενοι στην Άρσις. Υποχρεούμαστε σε ένταξη στο μητρώο μελών ΜΚΟ, κάτι που σημαίνει ότι οφείλουμε να προσκομίζουμε ανά τρεις μήνες το ποινικό μας μητρώο στις οργανώσεις. Προστέθηκε λοιπόν ο φόβος της απόλυσης για όσους δεν πληρούν τις προϋποθέσεις εγγραφής στο μητρώο, το φακέλωμα μας και η καταπάτηση των προσωπικών μας δεδομένων, ενώ πλέον,  η μη καταβολή των δεδουλευμένων αποτελεί συχνό μοτίβο το οποίο προκαλεί μια μόνιμη αβεβαιότητα ενώ ταυτόχρονα δε λαμβάνουμε ξεκάθαρες απαντήσεις ως προς τη θολότητα γύρω από τις καθυστερήσεις της μισθοδοσίας μας.

Ως εργαζόμενοι/ες, καλούμαστε να λογοδοτούμε ανά τακτά χρονικά διαστήματα για το εύρος των υπηρεσιών που παρέχουμε, παρά τις συνθήκες εργασιακής επισφάλειας και εκμετάλλευσης που επικρατούν. Σαφώς, πρόκειται για μια άνιση σχέση, όπου οι εργαζόμενοι/ες είναι υποχρεωμένοι να λογοδοτούν στον εργοδότη και στον χρηματοδότη, χωρίς όμως να τηρούνται οι συνθήκες της αμφίδρομης σχέσης που ορίζεται μεταξύ εργοδοσίας και μισθωτών, μη γνωστοποιώντας στους εργαζομένους διαδικασίες που τους αφορούν άμεσα, χωρίς καμία μέριμνα για την ασφάλεια της εργασιακής σχέσης.

ΖΗΤΑΜΕ:

1) Σταθερή και μόνιμη εργασία, με εργασιακά δικαιώματα και συμβάσεις αορίστου χρόνου.

2) Αποζημιώσεις για όσους συναδέλφους/ισσες δεν απορροφηθούν σε άλλα προγράμματα και κοινωνικά κριτήρια απορρόφησης. 

3) Την άμεση απόσυρση της ΚΥΑ για το μητρώο εργαζομένων σε ΜΚΟ

Καλούμε σε συνέλευση όλων των εργαζομένων στις Μ.Κ.Ο την Κυριακή 30 Μάη στις 18.00 στο πάρκο του εργατικού κέντρου Θεσσαλονίκης.

                                                                                                                                              Πρωτοβουλία εργαζομένων από τα safe zone

              Σωματείο βάσης εργαζομένων στο χώρο της ψυχικής υγείας και κοινωνικής πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)

                       Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6976044591

  E-mail επικοινωνίας: psyxoswmateio@riseup.net

Καλούμε τις συναδέλφισες και τους συναδέλφους στη συνέλευση του ΣΒΕΨΥΚΟΙ που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή, 23/5, στις 17.30 στο πάρκο δίπλα στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.

Θα συζητηθεί το νέο αντιεργατικό νομοσχέδιο, το μητρώο μελών μκο, διαχειριστικά ζητήματα, δράσεις κ.ά.

Καλούμε όλους και όλες να στηρίξουν και να συμμετέχουν ενεργά στο σωματείο.

υ.σ. Θα τηρηθούν τα απαραίτητα μέτρα προστασίας

Η δημιουργία του νέου μητρώου λειτουργεί ουσιαστικά σαν πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων καθώς αποκλείει από την εργασία σε ΜΚΟ όσους/ες δεν έχουν λευκό ποινικό μητρώο, ενώ συντελεί στο να παρουσιαζόμαστε ως ένα είδος εργαζομένων που χρειάζεται επιτήρηση, είναι δυνητικά επικινδύνοι/ες και παραβατικοί/ες και τροφοδοτεί τις ρατσιστικές ρητορικές πάνω στις οποίες χτίζεται η κρατική διαχείριση των μεταναστευτικών πληθυσμών.

Καμία εργοδοσία και κανένα υπουργείο δεν έχει δικαίωμα να ζητάει και να διατηρεί τέτοιου είδους προσωπικά μας δεδομένα και έγγραφα

Άμεση απόσυρση του νόμου για το μητρώο μελών σε ΜΚΟ

Θεσσαλονίκη: Σάββατο 8/05 στο πάρκο μπροστά στο Εργατικό Κέντρο στις 17.30

Αθήνα: Κυριακή 09/05 στο θεατράκι στο λόφο του Στρέφη στις 18:30

Σωματείο βάσης εργαζομένων σε ΜΚΟ (ΣΒΕΜΚΟ)

Σωματείο εργαζομένων στην ΜΚΟ Άρσις

Σωματείο βάσης εργαζομένων στον χώρο της ψυχικής υγείας και κοινωνικής πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)

«Παράξενη Πρωτομαγιά, μ’ αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνια»

(Γκάτσος Ν.)

Πέρασαν 130 χρόνια από τη στιγμή της εργατικής διεκδίκησης στο Σικάγο για την καθιέρωση του 8ωρου και καλύτερων εργασιακών συνθηκών. Το 1886 στο Σικάγο 400.000 εργάτες απήργησαν και βγήκαν στους
δρόμους διεκδικώντας τα εργατικά τους δικαιώματα τα οποία κερδήθηκαν ύστερα από άγριες συγκρούσεις και δολοφονίες εργατών από την αστυνομία. Εκείνη η στιγμή χαράχθηκε στη μνήμη όλων των εργαζομένων παγκοσμίως ως μέρα τιμής και αγώνα.

Σήμερα οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες βρισκόμαστε μπροστά σε μια έντονη επίθεση ενάντια στα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα μας. Δουλεύουμε το λιγότερο 8ώρες τη μέρα με απλήρωτες και αδήλωτες υπερωρίες. Το κλίμα αβεβαιότητας και επισφάλειας συνοδεύεται με το φόβο της απόλυσης, την ανασφάλιστη εργασία και την καθιέρωση του κατώτατου μισθού. Οι καιροί θέλουν να θεωρείται τυχερό το άτομο που δουλεύει 48 ώρες την εβδομάδα και λαμβάνει 586ευρώ. Και ο κόσμος που στέκεται στην ουρά του ΟΑΕΔ για την κάρτα ανεργίας όλο και πληθαίνει.

Την ίδια στιγμή λοιπόν που η κυβέρνηση αδιαφορεί για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας και της εκπαίδευσης, φέρνει προς ψήφιση ένα νομοσχέδιο με μοναδικό στόχο να αυξήσει το κέρδος των αφεντικών και να αφαιρέσει κάθε εργατικό δικαίωμα από εμάς. Ο προς ψήφιση νόμος  έρχεται να νομιμοποιήσει τις αυθαιρεσίες των εργοδοτών. Παράλληλα βάζει στο στόχαστρο και το δικαίωμα στην απεργία και την ίδια την ύπαρξη των εργατικών σωματεία και των συλλογικών μας οργάνων.

Η επίθεση όμως δεν θα μείνει χωρίς απάντηση από εμάς. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και να οργανωνόμαστε στους χώρους δουλειάς μας, διεκδικώντας  ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία για όλους/ες, σταθερό ωράριο εργασίας, αύξηση μισθού, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και συλλογικές
συμβάσεις εργασίας.

Άμεση Απόσυρση του Αντεργατικού νομοσχεδίου Χατζηδάκη

Οργάνωση στους χώρους εργασίας

Αυξήσεις στους μισθούς και συλλογικές συμβάσεις

Δημόσια υγεία και παιδεία για όλους/όλες

Καλούμε τους συναδέλφους και τις συναδέλφισες να απεργήσουν και να συμμετέχουν στο κάλεσμα στις 6/5 στις 10.30, Καμάρα

Σωματείο Βάσης Εργαζόμενων στο Χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6976044591

E-mail επικοινωνίας: psyxoswmateio@riseup.net

Τo Σ.Β.Ε.ΨΥ.ΚΟΙ (Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον χώρο της ψυχικής υγείας και κοινωνικής πρόνοιας)  δραστηριοποιείται  στους εργασιακούς χώρο της ψυχικής υγείας, της απεξάρτησης, της ειδικής αγωγής και της κοινωνικής πρόνοιας, δηλαδή σε εργαζομένους οι οποίοι δουλεύουν σε χώρους όπως: Ιδιωτικά κέντρα ειδικής αγωγής, κατάρτισης και αποκατάστασης (λογοθεραπευτήρια/ ψυχολογικά κέντρα/ φυσικοθεραπευτήρια/ συμβουλευτικά κέντρα), σε ειδικά σχολεία- ΚΕΔΔΥ, ΜΚΟ, σε δομές απεξάρτησης, σε ψυχιατρικές κλινικές, σε κέντρα ημέρας, σε κέντρα ψυχικής υγείας, στα ψυχιατρικά/ ψυχολογικά τμήματα των νοσοκομείων και των ΕΣΥ ως συμβασιούχοι ορισμένου, αορίστου χρόνου ιδιωτικού δικαίου ή εργαζόμενοι με σύμβαση έργου (ΣΟΧ, ΚΟΧ), στα ιατροπαιδαγωγικά κέντρα (δημόσια ή ιδιωτικά).

Το μόνο όργανο λήψης αποφάσεων είναι η συνέλευση μας, στην οποία συμμετέχουμε όλοι ισότιμα χωρίς διοικητικά συμβούλια και προεδρεία. Αγωνιζόμαστε ενάντια  στην υποβάθμιση των ζωών μας, για σταθερό μισθό, ασφάλιση για όλες τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους, ελεύθερη πρόσβαση για όλους/ες στις δομές υγείας και παιδείας ,κάλυψη των απαραίτητων θέσεων σε κάθε δομή, συλλογικές συμβάσεις, προάσπιση των δικαιωμάτων των χρηστών δομών ψυχικής υγείας και κοινωνικής πρόνοιας και στόχος μας είναι η οργανωμένη παρουσία μας στους χώρους εργασίας.

Το Σ.Σ.Μ (Σωματείο, Σερβιτόρων, Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων στον κλάδο του επισιτισμού κεντρικής Μακεδονίας)

ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη το 2010. Στα χρόνια λειτουργίας του έχει πραγματοποιήσει, έχει σταθεί αλληλέγγυο και έχει συμμετάσχει σε εργατικές διεκδικήσεις τόσο για τα μέλη του όσο και για άλλους συνάδελφους και συναδέλφισσες. Στα πλαίσια όξυνσης του ταξικού ανταγωνισμού, το ΣΣΜ έχει συμμετάσχει σε αγώνες και συντονισμούς που αφορούν ευρύτερα εργασιακά ζητήματα εκτός του κλάδου, απεργίες, κινήσεις που αφορούν την αλληλεγγύη σε μετανάστ(ρι)ες, έχει πραγματοποιήσει παρεμβάσεις  και εκδηλώσεις που αφορούν την δημόσια πρόσβαση στην περίθαλψη, τη στέγαση κ.α.

Το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών Εργαζομένων στον κλάδο του Επισιτισμού είναι σωματείο βάσης. Αυτό σημαίνει πως λειτουργεί με τακτικές γενικές συνελεύσεις, οι οποίες αναγνωρίζονται ως το μόνο όργανο λήψης αποφάσεων και στις οποίες συμμετέχουν όλοι ισότιμα και μακριά από τη λογική της ανάθεσης του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, των αρχηγών και των ειδικών. Είναι ανοιχτό σε όλες/όλους τις/τους εργαζόμενες/ους του κλάδου, εκτός φυσικά από αφεντικά, υπεύθυνους, προϊστάμενους, φασίστες, σεξιστές, ομοφοβικούς, τρανσφοβικούς και αυτούς που προσπαθούν να αντλήσουν ψήφους ή υπεραξία για το κομματικό τους μαγαζί.

Καμπάνια οικονομικής ενίσχυσης των Σωματείων μας.

Ως σωματεία βάσης αγωνιζόμαστε μακριά από τους εργατοπατέρες της ΓΣΣΕ-ΑΔΕΔΥ και αποτελούμε κομμάτι του αδιαμεσολάβητου,  και ακηδεμόνευτου ταξικού αγώνα.  Τα δύο σωματεία μαζί συστεγαζόμαστε στην οδό Μακρυγιάννη 7 στη Θεσσαλονίκη και η βασική μας οικονομική ενίσχυση προέρχεται από τις συνδρομές μελών αλλά και απλών συναδέλφων μας. Κατά την διάρκεια της πανδημίας και των αυστηρών μέτρων ο χώρος αυτός έχει παραμείνει κλειστός κάτι που έχει καταστήσει την αποπληρωμή του ενοίκιού και των λειτουργικών εξόδων δυσκολότερη. Ειδικά τώρα που τα αφεντικά μας εκμεταλλεύονται την πανδημία με σκοπό το πέρασμα μέτρων για την περαιτέρω κερδοφορία στην πλάτη μας το μόνο που έχουμε είναι η ταξική μας αλληλεγγύη. …..

Η καμπάνια αυτή έχει σκοπό να συγκεντρώσει το ποσό των 1000 ευρώ για την κάλυψη των λειτουργικών εξόδων στα γραφεία μας στην Μακρυγιάννη 7 και δικαστικά έξοδα.

Για την οικονομική ενίσχυση:  https://www.firefund.net/ssm

Το Σάββατο (10/4) στις 19.00 θα πραγματοποίησουμε μαζί με το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων σε ΜΚΟ (ΣΒΕΜΚΟ) διαδικτυακή εκδήλωση-συζήτηση με θέμα τη θέσπιση του μητρώου μελών ΜΚΟ. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί μέσω Zoom (το σχετικό link θα σταλεί μία μέρα πριν την εκδήλωση σε e-mail).

“Και συνεχίζουμε να ερωτούμε: Για ποιο λόγο κρίνει το Υπουργείο ότι κάποιος που έχει καταδικαστεί για μία «κλοπή» ή μία «Διατάραξη της Οικιακής Ειρήνης» δε θα έπρεπε να εργάζεται σε ΜΚΟ; Με ποιον τρόπο αυτό δρα προστατευτικά προς τους ωφελούμενους των υπηρεσιών μας;

Με βάση τα παραπάνω, δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε ότι, αν οποιοσδήποτε και οποιαδήποτε είχε ανάλογες καταδίκες αποκλειόταν από την εργασία, τότε μιλάμε για την έμμεση εισαγωγή ενός ιδιότυπου πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων. Και αυτό γιατί, οι εργαζόμενοι/ες στο αντικείμενο αλλά και όσοι/ες ελπίζουν να βρουν δουλειά σε αυτό, θα πρέπει να απέχουν από οποιαδήποτε συνδικαλιστική ή άλλη κινητοποίηση θα τους εξέθετε σε ανάλογο κίνδυνο. Ενώ όσοι και όσες κάποια στιγμή στο παρελθόν είχαν την ατυχία να βρεθούν με μια τέτοια –καθόλου σπάνια, επαναλαμβάνουμε, για ανθρώπους που συνδικαλίζονται ή ευρύτερα, αγωνίζονται– σχετική καταδίκη, θα απολυθούν.” (Κείμενο του ΣΒΕΨΥΚΟΙ)

Για την αφίσα: αφίσα

Πρόσφατα το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στο Χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας έστειλε επιστολή σε αρμόδιους φορείς αναφορικά με τις σοβαρές ανησυχίες για την Υπουργική Απόφαση με αριθμό οικ.10616/2020 (ΦΕΚ Β’ 38209-9-2020) “Καθορισμός λειτουργίας του «Μητρώου Ελληνικών και Ξένων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ)» και του «Μητρώου Μελών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ)», που δραστηριοποιούνται σε θέματα διεθνούς προστασίας, μετανάστευσης και κοινωνικής ένταξης εντός της Ελληνικής Επικράτειας”, και ιδίως για τα άρθρα 10, 11, 12 και 14 αυτού.

Η επιστολή στάλθηκε : στην Ειδική Γραμματεία Συντονισμού Εμπλεκόμενων Φορέων, στην  Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, στην Εθνική Αρχή Διαφάνειας,  στο Συνήγορο του Πολίτη, στο Γραφείο Πρωθυπουργού Ελληνικής Δημοκρατίας και στον  Υπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου.

Ακολουθεί το κείμενο:

Το σωματείο βάσης εργαζομένων στον χώρο της ψυχικής υγείας και κοινωνικής πρόνοιας ιδρύθηκε το 2016 ενώ εδρεύει και δραστηριοποιείται στην Θεσσαλονίκη.

Στο σωματείο μας εντάσσονται εργαζόμενοι/ες στο χώρο της ψυχικής υγείας, της απεξάρτησης, της ειδικής αγωγής και της κοινωνικής πρόνοιας, οι οποίοι/ες δουλεύουν σε χώρους όπως: ιδιωτικά κέντρα ειδικής αγωγής, αποκατάστασης (λογοθεραπευτήρια/ψυχολογικά κέντρα), σε ειδικά σχολεία- ΚΕΔΔΥ, ΜΚΟ, σε δομές απεξάρτησης, σε ψυχιατρικές κλινικές, σε κέντρα ημέρας, σε κέντρα ψυχικής υγείας, σε νοσοκομεία, ιατροπαιδαγωγικά κέντρα (δημόσια ή ιδιωτικά).

Με το παρόν έγγραφο θέλουμε να εγείρουμε τους, αφενός νομικούς και αφετέρου κοινωνικούς/ηθικούς προβληματισμούς μας για μία σειρά ζητημάτων αρμοδιότητας σας που ανακύπτουν αναφορικά με την εγγραφή των εργαζομένων, μελών, συνεργατών και εθελοντών στο «Μητρώο Μελών ΜΚΟ», και ιδίως για τα κάτωθι δύο αναφερόμενα άρθρα του νόμου:

Άρθρο 10

  «Μητρώο Μελών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (Μ.Κ.Ο.)»

 Οι φορείς που έχουν εγγραφεί και πιστοποιηθεί στο «Μητρώο Ελληνικών και Ξένων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (Μ.Κ.Ο.)» κατά τα οριζόμενα στην παρούσα, υποχρεούνται να εγγράψουν στο «Μητρώο Μελών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (Μ.Κ.Ο.)» που συστάθηκε και λειτουργεί στο Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, τα φυσικά πρόσωπα τα οποία είναι μέλη, υπάλληλοι ή συνεργάτες τους επ` αμοιβή ή σε εθελοντική βάση και ασκούν δραστηριότητά επ` ονόματί τους, ενεργά, σε θέματα διεθνούς προστασίας, μετανάστευσης και κοινωνικής ένταξης εντός της Ελληνικής Επικράτειας. […]»

 Άρθρο 11

 “Προϋποθέσεις και δικαιολογητικά εγγραφής στο «Μητρώο Μελών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (Μ.Κ.Ο.)

1. Για την εγγραφή στο «Μητρώο Μελών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (Μ.Κ.Ο.)» των φυσικών προσώπων του άρθρου 10, αυτά υποχρεούνται να πληρούν τις κάτωθι προϋποθέσεις:

 α. να μην έχουν καταδικαστεί τελεσίδικα για οποιοδήποτε ποινικό αδίκημα (εξαιρουμένων αυτών του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, της διατάραξη κοινής ησυχίας, της επαιτείας και οτιδήποτε δεν υποδεικνύει ιδιαίτερης βαρύτητας παραβατική συμπεριφορά), και ιδίως για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, δωροδοκία, απάτη, τρομοκρατικά εγκλήματα ή εγκλήματα συνδεόμενα με τρομοκρατικές δραστηριότητες, νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή χρηματοδότηση της τρομοκρατίας και παιδική εργασία και άλλες μορφές εμπορίας ανθρώπων, διακίνηση ναρκωτικών ουσιών, παιδεραστία, σεξουαλική κακοποίηση, για εγκλήματα διακινδύνευσης της ζωής, εγκλήματα κατά της σωματικής ακεραιότητας, εγκλήματα κατά της προσωπικής ελευθερίας, εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και εγκλήματα κατά περιουσιακών αγαθών,

  β. να υποβάλλουν υποχρεωτικά τα κάτωθι στοιχεία:

 αα. Στοιχεία ταυτότητας ή διαβατηρίου, ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, ΔΟΥ,

 ββ. Επαγγελματική δραστηριότητα, έδρα,

 γγ. Διεύθυνση μόνιμης κατοικίας στην Ελλάδα,

 δδ. Τηλ. επικοινωνίας,

 εε. Διεύθυνση ηλεκτρονικής αλληλογραφίας (E-mail).

  2.Τα απαραίτητα προσκομιζόμενα δικαιολογητικά είναι τα εξής:

α. αντίγραφο ταυτότητας ή διαβατηρίου, β. αντίγραφο ποινικού μητρώου (που να έχει εκδοθεί έως τρεις μήνες πριν την υποβολή του), γ. υπεύθυνη δήλωση του φυσικού προσώπου ότι δεν έχει καταδικαστεί με τελεσίδικη καταδικαστική απόφαση για οποιοδήποτε ποινικό αδίκημα (εξαιρουμένων αυτών του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, της διατάραξης κοινής ησυχίας, της επαιτείας και οτιδήποτε δεν υποδεικνύει ιδιαίτερης βαρύτητας παραβατική συμπεριφορά) και ιδίως για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, δωροδοκία, απάτη, τρομοκρατικά εγκλήματα ή εγκλήματα συνδεόμενα με τρομοκρατικές δραστηριότητες, νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή χρηματοδότηση της τρομοκρατίας και παιδική εργασία και άλλες μορφές εμπορίας ανθρώπων, διακίνηση ναρκωτικών ουσιών, παιδεραστία, σεξουαλική κακοποίηση, για εγκλήματα διακινδύνευσης της ζωής, εγκλήματα κατά της σωματικής ακεραιότητας, εγκλήματα κατά της προσωπικής ελευθερίας, εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και εγκλήματα κατά περιουσιακών αγαθών, δ) βιογραφικό,

ε) σύμβαση εργασίας ή συμφωνητικό παροχής υπηρεσιών εθελοντικής εργασίας.”

 Πρώτα από όλα, οφείλουμε να εγείρουμε τον προβληματισμό μας για την ασάφεια του νόμου στο άρθρο το οποίο περιγράφει τα αδικήματα εκείνα τα οποία αποτελούν εμπόδιο στην εγγραφή κάποιου εργαζομένου στο Μητρώο:

«να μην έχουν καταδικαστεί τελεσίδικα για οποιοδήποτε ποινικό αδίκημα (εξαιρουμένων αυτών του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, της διατάραξη κοινής ησυχίας, της επαιτείας και οτιδήποτε δεν υποδεικνύει ιδιαίτερης βαρύτητας παραβατική συμπεριφορά), και ιδίως για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, δωροδοκία, απάτη, τρομοκρατικά εγκλήματα ή εγκλήματα συνδεόμενα με τρομοκρατικές δραστηριότητες, νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή χρηματοδότηση της τρομοκρατίας και παιδική εργασία και άλλες μορφές εμπορίας ανθρώπων, διακίνηση ναρκωτικών ουσιών, παιδεραστία, σεξουαλική κακοποίηση, για εγκλήματα διακινδύνευσης της ζωής, εγκλήματα κατά της σωματικής ακεραιότητας, εγκλήματα κατά της προσωπικής ελευθερίας, εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και εγκλήματα κατά περιουσιακών αγαθών».

Η διατύπωση «να μην έχουν καταδικαστεί τελεσίδικα για οποιοδήποτε ποινικό αδίκημα» ακολουθείται από μία ασαφή διατύπωση που εξαιρεί κάποια αδικήματα χωρίς να περιγράφει ποια είναι αυτά: «εξαιρουμένων αυτών του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, της διατάραξη κοινής ησυχίας, της επαιτείας και οτιδήποτε δεν υποδεικνύει ιδιαίτερης βαρύτητας παραβατική συμπεριφορά». Πουθενά στον νόμο δεν αναφέρεται ρητά ποια αδικήματα «δεν υποδεικνύουν ιδιαίτερης βαρύτητας παραβατική συμπεριφορά» σύμφωνα με το νομοθέτη. Επιπλέον η επαιτεία, που κατά την παραπάνω διατύπωση εξαιρείται, ήδη 2 χρόνια πριν εκδοθεί η συγκεκριμένη Υπουργική Απόφαση είχε παύσει να αποτελεί ποινικό αδίκημα, αφού το πταίσμα αυτό είχε ήδη καταργηθεί με το άρθρο 23 του Ν.4571/2018, ενώ και με το Νέο Ποινικό Κώδικα (Ν.4619/2019) τα πταίσματα καταργούνται σύμφωνα με το άρθρο 468. Και αυτές οι ήδη ασαφείς διατυπώσεις, ακολουθούνται από μία διατύπωση αντικρουόμενη με αυτές «και ιδίως για…» η οποία εξειδικεύει τα αδικήματα εκείνα που αξιολογούνται από το νομοθέτη ως αυξημένης ποινικής απαξίας.

Συνολικά η διατύπωση του άρθρου 11, παράγραφος 1α, η οποία περιλαμβάνει 3 αντικρουόμενα ή/και ασαφή σημεία, καθιστά την ερμηνεία της συγκεκριμένης Υπουργικής Απόφασης αδύνατη. Θέτουμε λοιπόν, ως σωματείο που εκπροσωπεί τους εργαζομένους στον συγκεκριμένο κλάδο που ήδη καλούνται από τους εργοδότες τους να προσκομίσουν τα ποινικά τους μητρώα, ρητή ερώτηση ως προς την ερμηνεία της διάταξης αυτής.

Από την διατύπωση της η διάταξη αυτή θα μπορούσε να έχει δύο ερμηνείες. Αφενός, ότι πρέπει να μην έχουν καταδικαστεί τελεσίδικα για κανένα αδίκημα «εξαιρουμένων αυτών του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, της διατάραξη κοινής ησυχίας, της επαιτείας και οτιδήποτε δεν υποδεικνύει ιδιαίτερης βαρύτητας παραβατική συμπεριφορά». Και πάλι εδώ παραμένει τελείως αόριστο το ποια είναι εκείνα τα αδικήματα που ορίζονται ως αδικήματα που δεν υποδεικνύουν «ιδιαίτερης βαρύτητας παραβατική συμπεριφορά», από το νομοθέτη. Αφετέρου, ότι πρέπει να μην έχουν διαπράξει κανένα αδίκημα από αυτά που περιγράφονται στο τέλος του άρθρου 11, παράγραφος 1α, ήτοι: «συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, δωροδοκία, απάτη, τρομοκρατικά εγκλήματα ή εγκλήματα συνδεόμενα με τρομοκρατικές δραστηριότητες, νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες ή χρηματοδότηση της τρομοκρατίας και παιδική εργασία και άλλες μορφές εμπορίας ανθρώπων, διακίνηση ναρκωτικών ουσιών, παιδεραστία, σεξουαλική κακοποίηση, για εγκλήματα διακινδύνευσης της ζωής, εγκλήματα κατά της σωματικής ακεραιότητας, εγκλήματα κατά της προσωπικής ελευθερίας, εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και εγκλήματα κατά περιουσιακών αγαθών». Σε κάποιες περιπτώσεις είναι ρητό σε ποια αδικήματα αναφέρεται (αναφέρονται ρητά τα αδικήματα για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, δωροδοκία, απάτη, κα), αλλά σε άλλες περιπτώσεις αναφέρονται γενικές διατυπώσεις που παραπέμπουν σε ολόκληρα κεφάλαια του Ποινικού Κώδικα της χώρας μας: «εγκλήματα διακινδύνευσης της ζωής, εγκλήματα κατά της σωματικής ακεραιότητας, εγκλήματα κατά της προσωπικής ελευθερίας, εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και εγκλήματα κατά περιουσιακών αγαθών».

Είναι εύκολα αντιληπτό από τα παραπάνω ότι η διατύπωση του νόμου εγείρει ρητά αμφιβολίες ως προς την ερμηνεία του αλλά και την υλοποίηση αυτού. Συγκεκριμένα ερωτούμε: Με βάση ποιον νόμο, η ορισθείσα από τη συγκεκριμένη Υπουργική Απόφαση  (άρθρο 12, παράγραφος 2), αρμόδια υπηρεσία θα κληθεί να αποφασίσει ποιοι εργαζόμενοι θα εγγραφούν στο μητρώο και ποιοι θα απορριφθούν, όταν ο εν λόγω νόμος δεν ορίζει πουθενά τα αδικήματα με βάση τα οποία η επιτροπή καλείται να λάβει την εν λόγω απόφαση;

Σε μία ευνομούμενη πολιτεία, το λογικό θα ήταν οι αντίστοιχες κρατικές επιτροπές να αποφασίζουν βάσει του νόμου – και όχι βάσει της προσωπικής αξιολόγησης των μελών τους επί ασαφών νόμων. Περαιτέρω ανησυχίες σχετικά με τη διαφάνεια της διαδικασίας εγείρονται από το γεγονός ότι το άρθρο 12 παράγραφος 2 δεν λέει ποια θα είναι η “αρμόδια υπηρεσία” που θα εισηγείται στον Ειδικό Γραμματέα Συντονισμού Εμπλεκόμενων Φορέων, ο οποίος θα αποφασίζει, ούτε αν η υπηρεσία αυτή θα είναι μονοπρόσωπο ή πολυπρόσωπο όργανο, ούτε αν θα συνεδριάζει με τήρηση πρακτικών που θα δημοσιεύονται ή όχι.

Επιπροσθέτως, οφείλουμε να υπογραμμίσουμε την παρακάτω παραδοξότητα: για κανέναν άλλο εργαζόμενο στην Ελλάδα, ούτε καν στον Δημόσιο Τομέα, και ειδικά ούτε καν στα πιο ευαίσθητα κομμάτια αυτού, όπως είναι η Παιδεία, δεν ορίζονται ανάλογοι περιορισμοί για την εργασία. Στις περιπτώσεις αυτές ορίζονται συγκεκριμένα αδικήματα που ένας εργαζόμενος δεν μπορεί να έχει διαπράξει, και η λίστα αδικημάτων είναι λιτή και συγκεκριμένη, όπως προβλέπεται στο άρθρο 8 παρ.1 του Υπαλληλικού Κώδικα (Ν. 3528/2007):

“1.     Δεν διορίζονται υπάλληλοι:

α) Οσοι καταδικάσθηκαν για κακούργημα και σε οποιαδήποτε ποινή για κλοπή, υπεξαίρεση (κοινή και στην υπηρεσία), απάτη, εκβίαση, πλαστογραφία, απιστία δικηγόρου, δωροδοκία, καταπίεση, απιστία περί την υπηρεσία, παράβαση καθήκοντος, καθ` υποτροπή συκοφαντική δυσφήμηση, καθώς και για οποιοδήποτε έγκλημα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή έγκλημα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.

β) Οι υπόδικοι που έχουν παραπεμφθεί με τελεσίδικο βούλευμα για κακούργημα ή για πλημμέλημα της περίπτωσης α`, έστω και αν το αδίκημα έχει παραγραφεί.”

Πραγματικά απορούμε πώς είναι δυνατόν κάποιος να μπορεί να εργαστεί στο Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, για παράδειγμα, ή σε μία Αναπτυξιακή Εταιρία που υλοποιεί κρατικά χρηματοδοτούμενα έργα εκατομμυρίων ευρώ, αλλά την ίδια στιγμή δε θα μπορεί να εργαστεί σε μία ΜΚΟ και να μοιράζει ρούχα σε έναν καταυλισμό.

Επιπλέον, σε συνθήκες συνταγματικού κράτους δικαίου, η εμπλοκή οποιουδήποτε σε παράνομες πράξεις απαιτείται να αποδεικνύεται με δικαστικές αποφάσεις και όχι με τελείως αμφίβολα “έγγραφα αρμόδιας δημόσιας αρχής”, όπως δέχεται το άρθρο 14 παρ.1 ββ της συγκεκριμένης Υπουργικής Απόφασης.

Προχωρώντας πέρα από τις εμφανείς ασάφειες του νόμου και τις νομικές προεκτάσεις των ασαφειών αυτών, οφείλουμε να υπογραμμίσουμε και τους προβληματισμούς μας περί του πνεύματος του εν λόγω νόμου.

Αντιλαμβανόμαστε, φυσικά, ότι η εργασία την οποία επιτελούν οι εργαζόμενοι/ες στο αντικείμενο μας, είναι εξαιρετικά ευαίσθητης φύσης. Και ότι μία διαδικασία που θα διασφαλίζει ότι άτομα που έχουν καταδικαστεί για αδικήματα σχετιζόμενα με την παιδική κακοποίηση, την σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση, την ρατσιστική βία, την σωματεμπορία, την εμπορία ουσιών κλπ δεν θα ήταν λογικό να εργάζονται σε κλάδους παιδικής προστασίας, εν γένει προστασίας ευάλωτων κοινωνικό-οικονομικά ομάδων, απεξάρτησης, ένταξης κτλ. Όμως στο εν λόγω νομοθέτημα, το εύρος των αδικημάτων που καθιστούν κάποιον ‘’ακατάλληλο’’ για εργασία στον τομέα των ΜΚΟ ξεφεύγει κατά πολύ από ένα λογικό και αναμενόμενο πλαίσιο που θα αποσκοπούσε όντως στην προστασία των ωφελούμενων. Πέραν λοιπόν από την ασάφεια του παρόντος νόμου, εγείρουμε προβληματισμούς και επί του πνεύματος αυτού, μιας και διαφαίνεται ότι το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου επιχειρεί εδώ να αποτρέψει την δυνατότητα εργασίας όχι μόνο σε όσους έχουν διαπράξει υψηλής ποινικής και κοινωνικής απαξίας εγκλήματα, όπως αυτά που αναφέραμε παραπάνω, αλλά για σχεδόν όλα τα αδικήματα του ποινικού κώδικα, ακόμα και πλημμεληματικού χαρακτήρα.

Όπως είναι προφανές, κάτι τέτοιο θα έχει καταστροφικές συνέπειές για όλους και όλες τους αποφυλακισμένους/ες, απεξαρτημένους/ες και άλλες κοινωνικά ευάλωτες ομάδες που κάποια στιγμή στο παρελθόν είχαν αναγκαστεί να καταφύγουν στη μικρό-παραβατικότητα. Ομάδες που, όπως είναι γνωστό, συχνά βρίσκουν δουλειά σε οργανώσεις τέτοιου τύπου ακριβώς γιατί πολλές φορές αυτό τους βοηθάει στην επανένταξή τους και με την σειρά τους, πλέον, οι άνθρωποι αυτοί βοηθάνε επόμενους να απεξαρτηθούν και επανενταχθούν. Επίσης αποκλείει και όλους τους πρόσφυγες και μετανάστες/τριες, που επίσης πολύ συχνά εργάζονται σε ανάλογες οργανώσεις, συνήθως ως διερμηνείς, που μπορεί να είχαν καταδικαστεί κάποια στιγμή για οποιαδήποτε μικρο-παραβατική συμπεριφορά.

Ιδίως εδώ υπογραμμίζουμε το γεγονός ότι τα ανάλογα αδικήματα, χαμηλής ποινικής απαξίας και ρητά σχετιζόμενα με την μικρο-παραβατικότητα που προκύπτει από την κοινωνική και οικονομική περιθωριοποίηση συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων, των ίδιων αυτών ομάδων που εμείς καλούμαστε καθημερινά μέσω της δουλειάς μας να υποστηρίξουμε προκειμένου να επανενταχθούν, περιλαμβάνονται μέσα στα ασαφώς οριζόμενα κεφάλαια του ποινικού κώδικα, όπως αυτά αναφέρονται στο άρθρο 11, παράγραφος 1^α. Ανάμεσα σε αυτά περιλαμβάνονται και αδικήματα πολύ μικρής ποινικής και κοινωνικής απαξίας, πλημμεληματικού χαρακτήρα και απολύτως άσχετα με το αντικείμενο της δουλειάς μας. Ενδεικτικά: Συμπλοκή, Σωματική βλάβη από αμέλεια, Απειλή, Διατάραξη οικιακής ειρήνης, Κλοπή, Αυθαίρετη χρήση μεταφορικού μέσου, Κλοπή και υπεξαίρεση μικρής αξίας, Φθορά ξένης ιδιοκτησίας, κα.

Είναι αυτονόητο, ότι άτομα που κρατούνταν σε σωφρονιστικά Ιδρύματα της χώρας και έχουν πλέον αποφυλακιστεί, άτομα που κατάφεραν να απεξαρτηθούν από παράνομες ουσίες, άτομα που ζούσαν για χρόνια κάτω από τα όρια της φτώχιας, σε συνθήκες αστεγότητας ή εξαθλίωσης κα. και προσπαθούν να ενταχθούν εκ νέου στην κοινωνία, απαραίτητη προϋπόθεση για το οποίο είναι φυσικά η εύρεση εργασίας, θα έχουν διαπράξει αδικήματα όπως η «Κλοπή» ή η «Αυθαίρετη χρήση μεταφορικού μέσου». Τα άτομα αυτά λοιπόν, χρόνια μετά από τις πράξεις εκείνες, δεν θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να αναζητήσουν εργασία και να ενταχθούν; Με ποιον τρόπο αναμένεται να συνεχίζουμε να εργαζόμαστε για την υποστήριξη των ομάδων αυτών, όταν την ίδια στιγμή ακόμα και οι ΜΚΟ, που σαφώς αποτελούν ούτως ή άλλως από τους ελάχιστους εργοδότες που θα πρόσφεραν εργασία σε τέτοια άτομα, τώρα δε θα επιτρέπεται να το κάνουν;

Πέραν όμως του κοινωνικού αποκλεισμού και στιγματισμού που απορρέει από τα παραπάνω, εγείρεται ταυτόχρονα και ένα ζήτημα περιορισμού της συνδικαλιστικής δράσης και της κοινωνικοπολιτικής έκφρασης. Και αυτό γιατί, η δραστηριοποίηση γύρω από κοινωνικά κινήματα -συνδικαλιστικά, ταξικά, περιβαλλοντικά, αντιρατσιστικά, αντιφασιστικά, αντικατασταλτικά κ.α.- ενέχει προφανώς και την πιθανότητα σύλληψης κατά την διάρκεια πορειών και συλλαλητηρίων (όπως π.χ. στις γενικές απεργίες κατά την ψήφιση εργασιακών νομοσχεδίων, σε αγωνιστικές επετείους όπως η πρωτομαγιά και η 17^η Νοέμβρη, σε αντιφασιστικά συλλαλητήρια όπως οι συγκεντρώσεις κατά την διάρκεια της δίκης της Χρυσής Αυγής κ.α). Όσοι και όσες έχουν συμμετάσχει έστω και μία φορά στην ζωή τους σε κάτι αντίστοιχο, γνωρίζουν, ότι δεν είναι καθόλου απίθανο σε περίπτωση επεισοδίων, κατά τη διάρκεια μία από τις γνωστές σε όλους τυχαίες συλλήψεις διαδηλωτών μέσα στο πλήθος, οποιοσδήποτε διαδηλωτής να βρεθεί συλληφθέντας. Όπως επίσης, δεν είναι καθόλου απίθανο, εν τέλει να καταδικαστεί. Τα αδικήματα σε τέτοιες περιπτώσεις  έχουν συνήθως να κάνουν με την διατάραξη κοινής ειρήνης, την αντίσταση κατά της αρχής, την απείθεια, την ρύπανση, κ.α..

Περαιτέρω τονίζουμε ότι μας ανησυχεί εξαιρετικά πολύ το για ποιον λόγο όλα αυτά τα αδικήματα που αποτελούν τόσο συχνά αποδοθέντα σε διαδηλωτές αδικήματα, όπως η «Φθορά», αλλά ακόμα και η «Διατάραξη Οικιακής Ειρήνης» (!) συμπεριλήφθηκαν στο νόμο. Αυτό το γεγονός, εν συναρτήσει με το γεγονός ότι τα μέλη της αρμόδιας υπηρεσίας που θα εισηγείται δεν είναι ανακοινωμένα και τα πρακτικά της επιτροπής δε θα δημοσιεύονται, μας κάνει εκ των προτέρων καχύποπτους σχετικά με τα κριτήρια με τα οποία η εν λόγω υπηρεσία θα εισηγείται και ο Ειδικος Γρμματέας θα αποφασίζει  για το ποιοι εργαζόμενοι θα εντάσσονται στο Μητρώο και ποιοι όχι, ιδίως μιας και ο νόμος στην πραγματικότητα δεν ορίζει καμία ρητή λίστα αδικημάτων και αφήνει στην απόλυτη αρμοδιότητα τους, εν (νομικώ) κενώ, την κρίση. Και συνεχίζουμε να ερωτούμε: Για ποιο λόγο κρίνει το Υπουργείο ότι κάποιος που έχει καταδικαστεί για μία «κλοπή» ή μία «Διατάραξη της Οικιακής Ειρήνης» δε θα έπρεπε να εργάζεται σε ΜΚΟ; Με ποιον τρόπο αυτό δρα προστατευτικά προς τους ωφελούμενους των υπηρεσιών μας;

Με βάση τα παραπάνω, δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε ότι, αν οποιοσδήποτε και οποιαδήποτε είχε ανάλογες καταδίκες αποκλειόταν από την εργασία, τότε μιλάμε για την έμμεση εισαγωγή ενός ιδιότυπου πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων. Και αυτό γιατί, οι εργαζόμενοι/ες στο αντικείμενο αλλά και όσοι/ες ελπίζουν να βρουν δουλειά σε αυτό, θα πρέπει να απέχουν από οποιαδήποτε συνδικαλιστική ή άλλη κινητοποίηση θα τους εξέθετε σε ανάλογο κίνδυνο. Ενώ όσοι και όσες κάποια στιγμή στο παρελθόν είχαν την ατυχία να βρεθούν με μια τέτοια –καθόλου σπάνια, επαναλαμβάνουμε, για ανθρώπους που συνδικαλίζονται ή ευρύτερα, αγωνίζονται– σχετική καταδίκη, θα απολυθούν.

Ακόμα και τώρα, τη στιγμή της υλοποίησης της συγκεκριμένης Υπουργικής Απόφασης , σας καλούμε να την αποσύρετε και να την αντικαταστήσετε με μία νέα, που ρητά θα ορίζει τα αδικήματα για τα οποία οι εργαζόμενοι δεν θα πρέπει να έχουν καταδικαστεί. Περαιτέρω τονίζουμε ότι τα αδικήματα αυτά θα πρέπει να είναι όντως τα αδικήματα αυξημένης ποινικής και κοινωνικής απαξίας, τα οποία όντως σχετίζονται με τη δυνατότητα επιτέλεσης της εργασίας μας (όπως είναι όντως, για παράδειγμα, τα αδικήματα του Δέκατου Ένατου Κεφαλαίου: Εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και εγκλήματα οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής).

Την Πέμπτη 21/1/2021 ανακοινώθηκε τηλεφωνικώς στον συνάδελφο Μ.Σ η απόλυση του από την Ε.Κ.Πο.Σ.Π.Ο Νόστος. Ως αιτία απόλυσης αναφέρεται ότι δεν πληρούνται από μέρους του  «οι προϋποθέσεις και τα δικαιολογητικά εγγραφής στο Μητρώο Μελών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων»  γεγονός που οφείλεται στο βεβαρημένο ποινικό του μητρώο, αποτέλεσμα σύλληψης στο σορό κατά την μεγάλη διαδήλωση στις 5/5/2010, ημέρα ψήφισης από τη βουλή του πρώτου μνημονίου, και την καταδίκη του για πλημμέλημα σε φυλάκιση 7 μηνών με τριετή αναστολή.

Είναι η πρώτη απόλυση σε ΜΚΟ η οποία έρχεται ως αποτέλεσμα της εφαρμογής της ΚΥΑ (10616/2020)  που αφορά στην κατάρτιση του Μητρώου Μελών ΜΚΟ. Μιας ΚΥΑ η οποία αποτελεί αντισυνταγματικό τερατούργημα και θέτει ως προϋπόθεση για να μπορεί να δουλέψει κάποιος/α σε ΜΚΟ, που δραστηριοποιείται στο προσφυγικό, να μην έχει καταδικαστεί στο παρελθόν πρακτικά για οποιοδήποτε αδίκημα εκτός αυτών που υπάγονται στον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Περιορισμοί οι οποίοι δεν ισχύουν π.χ. για να πιάσει κάποιος/α δουλειά στην αστυνομία ή τις ένοπλες δυνάμεις. Φαίνεται ότι  αναμένεται να προκαλέσουν και άλλες απολύσεις και καθιστούν κάθε εργαζόμενο/η σε ΜΚΟ όμηρο μπροστά στο ενδεχόμενο οποιασδήποτε καταδίκης  άσχετης με το αντικείμενο εργασίας.

Ως Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στο χώρο της Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας έχουμε ήδη κινήσει, σε συνεργασία με το ΣΒΕΜΚΟ και το Σωματείο εργαζομένων στη ΜΚΟ Άρσις, νομικές διαδικασίες ώστε η ΚΥΑ να καταπέσει στο ΣτΕ ως αντισυνταγματική. Αυτό όμως μόνο δεν αρκεί. Είμαστε δίπλα στον Μ.Σ καθώς και σε όποιον/α τυχών συνάδελφο/ισα βρεθεί σε αντίστοιχη θέση. Διεκδικούμε την άμεση επαναπρόσληψη του συναδέλφου και την απόσυρση της ΚΥΑ.

Κανένας συνάδελφος μόνος – καμία συναδέλφισα μόνη. Όλοι/ες μαζί μπορούμε να ανατρέψουμε τους βαθύτατα ρατσιστικούς και αντιδραστικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης, οι οποίοι βάζουν στο στόχαστρο πρόσφυγες, μετανάστες και εργαζόμενους σε ΜΚΟ. Θα μας βρουν μπροστά τους.

Αναδημοσιεύουμε το κείμενο του συναδέλφου Μ.Σ.:

“ Την Πέμπτη 21/01/2021, μου ανακοινώθηκε τηλεφωνικώς από τον φορέα Ε.Κ.Πο.Σ.Π.Ο Νόστος  η καταγγελία της σύμβασης μου. Ο επίσημος ”σπουδαίος” λόγος της απόλυσης μου είναι ότι δεν πληρούνται από μέρους μου οι ”προϋποθέσεις και δικαιολογητικά εγγραφής στο Μητρώο Μελών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων” Άρθρο 11 παρ. 1, ΦΕΚ Τεύχος Β’ 3820 09.09.2020. Με άλλα λόγια το ποινικό μου μητρώο είναι βεβαρημένο και σύμφωνα με τη νέα διάταξη του ΦΕΚ, δεν δικαιούμαι να συνεχίζω να εργάζομαι στον φορέα. Συνέπεια αυτού, εγώ χάνω τη δουλειά μου και παραβιάζονται ”νομίμως” απόρρητα προσωπικά μου δεδομένα.

Τι ήταν αυτό που αμαύρωσε το ποινικό μου μητρώο; Η συμμετοχή μου στα κινήματα και στους κοινωνικούς αγώνες. Πιο συγκεκριμένα, στις 05/05/2010, καλείται πανελλαδική απεργία κατά της ψήφισης του πρώτου μνημονίου που υποθηκεύει το μέλλον και την αξιοπρέπεια όλης της εργατικής τάξης και εγώ, όπως χιλιάδες άλλες/άλλοι από την τάξη μου, έδωσα το παρόν στις κινητοποιήσεις. Προς τα τελειώματα της διαδήλωσης, ο κύριος όγκος της διαλυόταν μη μπορώντας να αντέξει την αποπνικτική ατμόσφαιρα στο Σύνταγμα και την καταστολή της αστυνομίας.

Κομμάτια της διαδήλωσης διαλύονται και μας απωθούν να τρέξουμε σε γύρω στενά παράλληλα της Συγγρού. Κάπου εκεί κάνει έφοδο η τότε ομάδα ΔΕΛΤΑ με αρχηγό γνωστό παιδί της ΕΛΑΣ, ο οποίος είχε κατηγορηθεί πολλάκις για αυθαίρετη αστυνομική βία και συμπεριφορά σε ανθρώπους του κινήματος, βλέπε επίθεση στο Στέκι Μεταναστών στις 05/05/2010, δολοφονική επίθεση Αμερικανίδας διαδηλώτριας Β.Ρ. στις 15/11/2010 και πολλά άλλα. Λέω ”είχε” κατηγορηθεί, καθώς τον συγκεκριμένο αστυνομικό δεν βρέθηκε κανένα δικαστήριο να τον καταδικάσει για τις πράξεις του.

Περιττό να περιγράψω τη διαδικασία της σύλληψης μου. Από τις θολές εικόνες που έχω στο μυαλό μου, θυμάμαι καμιά δεκαριά άτομα να με έχουν ακινητοποιημένο στην άσφαλτο και να με γρονθοκοπών σε όλο μου το σώμα. Μου ανοίγουν το σακίδιο, στο οποίο είχα σύνεργα της τότε δουλειάς μου στο τότε υπάρχον περιοδικό ΓΑΛΕΡΑ, γραφική ύλη κυρίως και περιοδικά. Μαζεύονται όλοι από πίσω μου και χωρίς να μιλάνε νιώθω να ανοίγουν και να ”πειράζουν” το σακίδιο μου. Μέχρι να έρθει να με πάρει περιπολικό, οι αστυνομικοί της ΔΕΛΤΑ με παίρνουν από οποιοδήποτε βλέμμα που θα μπορούσε να αντιδράσει στη σύλληψη μου και με απομονώνουν. Το ξύλο συνεχίζεται αμείωτο, όπως και οι χυδαίες λεκτικές εκφράσεις προς το πρόσωπό μου και την οικογένεια μου. Δεν λείπουν οι ροχάλες τους πάνω μου, οι φωτογραφίες τους μαζί μου, σαν τρόπαιο, ενώ ταυτόχρονα τα μηχανάκια τους με χτυπάγαν από πίσω κατά τη διάρκεια της μετακίνησης μου προς το περιπολικό. Αργότερα την ίδια μέρα, συνειδητοποίησα στη ΓΑΔΑ ότι τελικά το σακίδιο μου ”γέννησε” τρία κομμάτια μάρμαρο. Η δικογραφία φαίνεται έχει στηθεί πλήρως εις βάρος μου. Κατηγορίες; Κουκουλονόμος, διατάραξη ειρήνης, σύσταση ομάδας που προσέφυγε σε βίαιες πράξεις – βανδαλισμούς, απρόκλητη σωματική βλάβη εις βάρος των αστυνομικών.

Από το 2010 περνάνε εφτά χρόνια μέχρι να δικαστεί η υπόθεση μου. Από αυτά τα εφτά χρόνια, τα πέντε ήμουν όμηρος του κράτους σε καθεστώς περιοριστικών μέτρων. Παρουσία στο Α.Τ της γειτονιάς μου δυο φορές το μήνα και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα. Όλα αυτά τα χρόνια δεν μου μένει να κάνω τίποτα παρά υπομονή για λήξη των περιοριστικών μου μέτρων, ενώ παράλληλα η οικονομική ελίτ αυτού του τόπου με περισσή ασυδοσία παρανομεί κατά το δοκούν και νομιμοποιεί ό,τι έκνομο θέλει να νομιμοποιήσει.

Εν τέλει, το 2017, το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Αθηνών με κρίνει ένοχο για απρόκλητη σωματική βλάβη, κατα συρροή  του άρθρου 189 παρ. 2, με συνολική ποινή φυλάκισης εφτά μήνες και τριετή αναστολή. Κάτι αναμενόμενο, καθώς κανένα δικαστήριο από ότι φαίνεται δεν πρόκειται να δεχτεί ότι η αστυνομία λέει ψέματα. Κανένα δικαστήριο δεν πρόκειται να δεχτεί ότι η αστυνομία δέρνει, βασανίζει και στήνει έτοιμα κατηγορητήρια σε αγωνιστές/ριες. Κανένα δικαστήριο δεν θα δεχτεί να αμφισβητηθεί το δικαίωμα των εξουσιαστών να καταπιέζουν τους εξουσιαζόμενους. Φαίνεται άλλωστε στην μέχρι σήμερα στάση της ελληνικής δικαιοσύνης να βγάζει ”λάδι” βαρόνους ναρκωτικών – ιδιοκτήτες ομάδων, παιδεραστές με βουλευτική ιδιότητα και μεγαλοκαρχαρίες φαρμακευτικών συμφερόντων. Ενώ παράλληλα βγάζει την μεγαλύτερη εκδικητικότητα της απέναντι στα κομμάτια της εργατικής τάξης, του κινήματος, της LGBTQ κοινότητας, τους μετανάστες/ριες, τους Ρομά, την καθαρίστρια που δεν έχει απολυτήριο λυκείου και τον κουλουρά που πουλάει κουλούρια χωρίς άδεια.

Κάπως έτσι φτάνουμε στο τώρα. Δυο μήνες προτού λήξει η αναστολή μου, δέχομαι τηλεφώνημα από τον φορέα ΝΟΣΤΟΣ ότι απολύομαι. Και απευθύνομαι σε σένα, που διαβάζεις αυτό το κείμενο. Πώς θα ένιωθες στη θέση μου; Τι θα έκανες; Πώς θα αντιδρούσες; Είσαι στο ”λάθος σημείο, τη λάθος στιγμή” και στήνεται ολόκληρη πλεκτάνη εις βάρος σου. Στήνεται κάτι που δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να αποδείξεις το αντίθετο. Μπολιάζεται ο φόβος μέσα σου και μέσα στους/στις συντρόφους/ισσες σου για σένα και ”κάθεσαι” σπίτι σου μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα. Περνάνε νερό τα καλύτερα χρόνια της ζωής σου και εσύ βρίσκεσαι σε καθεστώς ομηρίας. Προσπαθείς να αναδιοργανωθείς. Βρίσκεις δουλειά, και ξαφνικά εμφανίζεται μία ΚΥΑ που λέει ότι δεν έχεις δικαίωμα στην εργασία. Πέρα λοιπόν από την ελευθερία σου, έχεις μπροστά σου έναν μηχανισμό που εκδικητικά αποφασίζει να σου στερήσει το δικαίωμα να ζήσεις. Και απολύεσαι. Δεν χωράς στο σύστημα αυτό ούτε σαν εργαζόμενος με τους δικούς τους όρους και σε πετάει έξω με σκοπό την πλήρη εξόντωσή σου. Ξέρεις ότι δεν θα ακουστείς ποτέ στα πάνελ τους, δεν θα γραφτεί η υπόθεση σου ούτε στα πιο ψηλά γράμματα των εφημερίδων τους και τόνος λάσπης θα πέσει πάνω σου επειδή τόλμησες να αμφισβητήσεις την κυριαρχία τους πάνω σου. Σε ρωτάω τι θα έκανες, όταν παίρνουν και διαχειρίζονται κάποιοι ένα προσωπικό σου δεδομένο και εξ’ αιτίας αυτού διαπομπεύεσαι με ανήθικο τρόπο στον χώρο εργασίας σου. Τι θα έκανες;

Δεν έχω υψηλές προσδοκίες για το που θα καταλήξει αυτός ο πόλεμος εναντίον μας.  Έτσι κι αλλιώς είναι ένα παιχνίδι που παίζεται στα δικά τους γήπεδα. Μια ζωή σαλπάρουμε με φουρτούνα χωρίς πανί και αέρα να φυσάει κόντρα. Σίγουρα είναι δικαίωση μια απόφαση ακύρωσης της απόλυσής μου, αλλά δεν φτάνει. Δεν θα έπρεπε να φτάνει. Υπάρχει ηθική βλάβη. Το 2021 με απολύουν από τη δουλειά μου, όπως απολύονταν τόσοι και τόσες στο παρελθόν λόγω πολιτικών φρονημάτων. Πλέον ο φορέας Ε.Κ.Πο.Σ.Π.Ο ΝΟΣΤΟΣ δεν μου χρωστάει απλά μια θέση εργασίας, αλλά πολλά παραπάνω που αφορούν το κομμάτι που έχει κάθε άνθρωπος για να πορεύεται, την αξιοπρέπεια του.

Απέναντι σε όλη αυτή την αδικία που γίνεται νόμος στα στόματα των ισχυρών, επιλέγω την οργή. Απέναντι στον ”ωχαδερφισμό” που γίνεται κανονικότητα στη ζωή μικρών ανθρώπων, επιλέγω την οργή. Επιλέγω να σταθώ αλληλέγγυος στις δεκάδες συναδέλφισσες/ους που έχουν ποινικό μητρώο και να παλέψω για την κατάργηση αυτής της διάταξης – έκτρωμα που καταπατά ανθρώπινα δικαιώματα. Σήμερα είμαι εγώ, αύριο θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε από εμάς.

Και κάτι τελευταίο. Σε περίπτωση που κάποιος/α συμφωνεί με το δικαίωμά μας να εργαζόμαστε και να ζούμε αξιοπρεπώς, αλλά ενδεχομένως διαφωνεί με τον αγώνα μας, γιατί τσαλακώνει τους ρυθμούς κανονικότητάς του/της, απαντήστε μου σε αυτό το ερώτημα: μπορώ να “δουλέψω, να στέλνω μήνυμα για να καταναλώσω, να πηγαίνω στο κρεβάτι, και να πεθάνω ήσυχος στα βαθειά γεράματα”;

Εγω θα μείνω με τις αδερφές και τους αδερφούς μου να συγκρουστώ.

    Απολυμένος Εργαζόμενος του φορέα Ε.Κ.Πο.Σ.Π.Ο ΝΟΣΤΟΣ

Να γίνει άμεση ανάκληση της απόλυσης του συναδέλφου Μ.Σ.

Να αποσυρθεί η ΚΥΑ για το μητρώο εργαζομένων σε ΜΚΟ

Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στο χώρο της ψυχικής υγείας και της κοιν.πρόνοιας

https://svepsykoi.espivblogs.net/

psyxoswmateio@riseup.net

6976044591