ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ & ΔΩΡΕΑΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗΣ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ & ΔΩΡΕΑΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗΣ

Είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση νομοθετεί με γνώμονα τα συμφέροντα των λίγων και του κεφαλαίου. Ό,τι νομοσχέδιο προωθεί είναι σε βάρος του λαού και υπέρ των ιδιωτικών συμφερόντων. Από τα αντεργατικά νομοσχέδια των προηγούμενων χρόνων μέχρι τα πιο πρόσφατα νομοσχέδια για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και τη διάλυση της Δημόσιας Ψυχικής Υγείας και Απεξάρτησης, η κυβέρνηση σταθερά στοχεύει στην περαιτέρω όξυνση των ανισοτήτων, των διακρίσεων και αποκλεισμών στο όνομα μάλιστα του «εκσυγχρονισμού» και της «προόδου».

Για να δούμε σε τι είδους εκσυγχρονισμό αναφέρεται…

Στο νομοσχέδιο για τη Δημόσια Ψυχική Υγεία και Απεξάρτηση, εκτός των άλλων, αναφέρεται ότι σκοπός του αποτελεί «…τα άτομα που αντιμετωπίζουν προκλήσεις στην ψυχική τους υγεία να τοποθετούνται για πρώτη φορά και κατά τρόπο εμβληματικό, στο επίκεντρο του ΕΣΥ και να αντιμετωπίζονται … χωρίς διακρίσεις, με απόλυτο σεβασμό στα δικαιώματα και τις ανάγκες τους … και καταπολέμηση του κοινωνικού στίγματος … και βελτιστοποίηση της ποιότητας ζωής των εξαρτημένων ατόμων…».

Ωστόσο, αυτό που στην πραγματικότητα συνεπάγεται είναι από τη μία η κατάργηση των ψυχιατρείων ΨΝΑ και ΨΝΘ, με το πρόσχημα της ολοκλήρωσης της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης, που σχεδόν ποτέ δεν ξεκίνησε στην Ελλάδα, χωρίς να προβλέπει τη δημιουργία κοινοτικών παρεμβάσεων και δομών κοινωνικής ένταξης και από την άλλη το πέρασμα των υπόλοιπων δομών ψυχικής υγείας σε ένα Εθνικό Δίκτυο Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας (ΕΔΙΨΥ) σε σύμπραξη με τον ιδιωτικό, κερδοσκοπικό ή «μη» τομέα. Αντίστοιχα, στοχεύει στο πέρασμα όλων των δημόσιων προγραμμάτων απεξάρτησης στον Εθνικό Οργανισμό Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων (ΕΟΠΑΕ).

Με τη σύσταση ενός τεράστιου φορέα υπό την εποπτεία και διοίκηση των Υγειονομικών Περιφερειών προωθείται το κλείσιμο/ συγχώνευση μονάδων και καταργείται η μέχρι τώρα αυτονομία των ψυχιατρικών μονάδων. Έτσι, φαίνεται ότι θα επιτρέπονται εύκολες μετακινήσεις εργαζομένων ανά την περιφέρεια για να καλύπτουν τα κενά που θα συνεχίζουν να υπάρχουν και η «από τα πάνω» λήψη αποφάσεων από έναν φορέα εξουσίας προς τις εποπτευόμενες δομές του χωρίς να δίνεται η απαραίτητη έμφαση στις γεωγραφικές και ταυτοτικές ιδιαιτερότητες της κάθε δομής και των ληπτών υπηρεσιών τους και χωρίς να προβλέπεται η ύπαρξη ή δημιουργία των απαραίτητων δομών διασύνδεσης για τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Στο νομοσχέδιο γίνεται ακόμη λόγος για διαφάνεια και έλεγχο όλων των φορέων υπό ΔΣ που θα ορίζει η κυβέρνηση και για «Πληροφοριακό Σύστημα Επιδημιολογικής Επιτήρησης και Θεραπευτικής Διαχείρισης» για την πορεία των διαγνώσεων, τη διάρκεια νοσηλειών, τη λήψη φαρμακευτικής αγωγής κλπ, παρουσιάζοντας τα ως εκσυγχρονιστικές και προοδευτικές πολιτικές. Γίνεται ξεκάθαρο από τη χρήση και μόνο των όρων «έλεγχος», «επιτήρηση» και «διαχείριση» το συγκεντρωτικό μοντέλο που προωθεί η κυβέρνηση με στόχο την περιστολή της ατομικής και συλλογικής ελευθερίας και ιδιαίτερα, την ολοκλήρωση της αυταρχικής διαχείρισης της ζωής των κοινωνικά απενταγμένων.

Πρόκειται λοιπόν για ένα νομοσχέδιο που όπως φαίνεται στοχεύει απλώς στη διοικητική και οργανωτική «μεταρρύθμιση» και όχι σε μία ουσιαστική μεταρρύθμιση στον χώρο της ψυχικής υγείας και απεξάρτησης για τις εργαζόμενες/ους και λήπτες/τριες των υπηρεσιών. Τα πραγματικά προβλήματα του τομέα είναι άλλα: είναι η υποχρηματοδότηση, η υποστελέχωση, οι υποβαθμισμένες συνθήκες εργασίας και περίθαλψης και η στοχευμένη απουσία ολιστικών προσεγγίσεων. Ως ζητούμενο, επομένως, δεν τίθεται η βελτίωση της λειτουργίας των υπαρχουσών δομών με επίκεντρο τον άνθρωπο και η δημιουργία νέων, που θα ενισχύουν το σύστημα ψυχικής υγείας και απεξάρτησης, αλλά η «μείωση της βλάβης», που θέλει τους ανθρώπους απλά λειτουργικούς και όχι κινητοποιημένους και πραγματικά ενταγμένους στην κοινωνία.

Η αναφορά στην ψυχιατρική μεταρρύθμιση από μια κυβέρνηση που απαξιώνει με κάθε τρόπο την ανθρώπινη ζωή (βλέπε την τραγική υποβάθμιση του ΕΣΥ ή τις μαζικές δολοφονίες στα Τέμπη και στην Πύλο) και αντιμετωπίζει κάθε κοινωνικό ζήτημα με όρους καταστολής («Νόμος και Τάξη»), είναι εντελώς προσχηματική και κυνική. Ενδεικτικά, αναρωτιόμαστε πώς η κυβέρνηση θα καταφέρει τη μείωση της (ακούσιας ή μη) νοσηλείας και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ληπτών υπηρεσιών ψυχικής υγείας και απεξάρτησης ενώ γνωρίζουμε ότι με τις πολιτικές της στρατηγικές προκρίνει τα κυρίαρχα ιατροκεντρικά και βιολογικής προσέγγισης μοντέλα αδιαφορώντας για τους ψυχοκοινωνικούς παράγοντες που συνοδεύουν τα ζητήματα της ψυχικής υγείας και εξάρτησης.

Υποστηρίζουν επίσης προσχηματικά και κυνικά ότι με το νέο νομοσχέδιο θα οριοθετήσουν τη μέχρι τώρα ανεξέλεγκτη λειτουργία των ιδιωτικών φορέων για την αντιμετώπιση των εξαρτήσεων. Ξέρουμε όμως καλά ότι μόνος στόχος της είναι να ανοίξει τον δρόμο σε ιδιώτες και ΜΚΟ να αλωνίζουν χωρίς εμπόδια σε όλες τις δομές και τα πεδία που αφορούν την ψυχική υγεία και απεξάρτηση.

Αντιλαμβανόμαστε συνεπώς ότι στην πραγματικότητα η κυβέρνηση στοχεύει στη διάλυση του Δημόσιου Τομέα της Ψυχικής Υγείας και Απεξάρτησης, προωθεί την ομογενοποίηση των θεραπευτικών προσεγγίσεων (στεγνά – μη στεγνά προγράμματα) ακυρώνοντας την αυτονομία και φιλοσοφία του κάθε φορέα και ανοίγει την πόρτα στον ιδιωτικό τομέα – όπως ακριβώς οι πολιτικές που εφαρμόζει στον τομέα της Υγείας αποσκοπούν στην ουσία στην ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ και την ενίσχυσης της «επιχειρηματικής πρωτοβουλίας».

Αποτέλεσμα όσων αναφέρθηκαν αποτελεί η μείωση της πρόσβασης και ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών στους μέχρι τώρα λήπτες/τριες τους, στο ήδη υποστελεχωμένο και υποχρηματοδοτούμενο σύστημα Ψυχικής Υγείας στην Ελλάδα, τη διαχείριση της ανθρώπινης ζωής με όρους κόστους – οφέλους, την απουσία κοινοτικής και εξατομικευμένης παρέμβασης και αξιοπρεπών συνθηκών περίθαλψης.

Με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση στοχοποιεί τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν ζητήματα ψυχικής υγείας και εξάρτησης και τους εργαζόμενους και εργαζόμενες στον χώρο, χωρίς φυσικά να αναλαμβάνει καμία ευθύνη για τον ρόλο της στη διαιώνιση των ζητημάτων αυτών, καθότι συνδέονται άμεσα με την ανεργία, τη φτωχοποίηση, την εντεινόμενη εργασιακή εκμετάλλευση, τους κοινωνικούς αποκλεισμούς κλπ, όλα παράγωγα των πολιτικών που η ίδια επιλέγει να εφαρμόζει.

 

ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΤΑ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΠΑΤΟΥΝ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΔΗΜΟΣΙΕΣ & ΠΟΙΟΤΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ ΥΓΕΙΑΣ, ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΕΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ.

Σωματείο Βάσης Εργαζόμενων στο Χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6976044591
E-mail επικοινωνίας:
psyxoswmateio@riseup.net

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤ(ΡΙ)ΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι τα τελευταία χρόνια, το κράτος, με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα, αποσύρεται από τις (όποιες) λειτουργίες κοινωνικής πρόνοιας, κοινωνικών παροχών κλπ είχε στο παρελθόν και πλέον περιορίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Το μόνο που μπορεί να «παρέχει» πλέον ο κρατικός μηχανισμός στην κοινωνική βάση που πλήττεται καθημερινά με όλο και μεγαλύτερη ένταση από τις πολιτικές που υποτιμούν το επίπεδο διαβίωσης και εργασίας της (ακρίβεια σε βασικά αγαθά, εργασιακός μεσαίωνας, ανεργία, υψηλά ενοίκια, ιδιωτικοποιήσεις κ.α.) είναι έλεγχος και καταστολή (το γνωστό διαφημιστικό/προεκλογικό σλόγκαν του «Νόμος και Τάξη»). Αυτό είναι και το απαραίτητο συμπλήρωμα της κυριαρχίας του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, που μετατρέπει κάθε μέρος της ανθρώπινης ζωής και δραστηριότητας σε εμπόρευμα, που μετατρέπει, εν τέλει, την ανθρώπινη κοινωνία σε μια ζούγκλα «αγοράς», στην οποία επιβιώνει μόνο ο ισχυρότερος.

Αυτήν την περίοδο, είναι η σειρά της Δημόσιας Παιδείας να δεχτεί το επόμενο χτύπημα. Η συνταγή είναι γνωστή και την είδαμε να επαναλαμβάνεται ουκ ολίγες φορές τα τελευταία χρόνια, με χαρακτηριστικότερο –και οδυνηρότερο– παράδειγμα αυτό του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Σταθερή, μεθοδική και πολύχρονη κρατική υποχρηματοδότηση, υποστελέχωση και απαξίωση, υπονομεύουν όλο και περισσότερο τις εναπομείνασες δημόσιες λειτουργίες, ώστε να δοθεί ο χώρος να αναπτυχθούν παράλληλα «ιδιωτικές επιχειρηματικές πρωτοβουλίες» χαμηλής ποιότητας με στόχευση πάρα μόνον την κερδοφορία.

Θα ήταν αφελές να υποστηρίξουμε ότι δεν υπάρχουν ήδη ταξικοί φραγμοί στην Δημόσια Παιδεία – όπως δυστυχώς και σε κάθε τι «Δημόσιο», άλλωστε. Όχι μόνο υπάρχουν, αλλά και πληθαίνουν τις τελευταίες δεκαετίες, σε όλη την κλίμακα της εκπαιδευτικής διαδικασίας (φροντιστήρια, ιδιαίτερα, πτυχία ξένων γλωσσών και υπολογιστών, δουλειά παράλληλα με τις σπουδές, μεταπτυχιακά επί πληρωμή/απλήρωτα διδακτορικά κλπ). Σε αυτά ήρθε να προστεθεί ο νόμος 4777 (Κ-Χ) ο οποίος θεσμοθέτησε την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, τις διαγραφές φοιτητών και τα πειθαρχικά, δυσχεραίνοντας την πρόσβαση και την φοίτηση στα πανεπιστήμια σε σημαντική μερίδα της κοινωνικής βάσης και ανοίγοντας τον δρόμο σε συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων.

Σύμφωνα με την κυβέρνηση λοιπόν, «ωριμάσαν οι συνθήκες» ώστε αυτοί οι ταξικοί φραγμοί στην ανώτατη εκπαίδευση, να ενταθούν ακόμα περισσότερο, λαμβάνοντας πλέον και τυπική/ θεσμική μορφή. Έτσι, επαναφέρει το ζήτημα της δυνατότητας ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων καταθέτοντας προς ψήφιση ένα σχετικό νομοσχέδιο στις 8 Μαρτίου, σχεδόν μιάμιση δεκαετία μετά το μπλοκάρισμα της κατάργησης του άρθρου 16 του συντάγματος από το μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα του ’06 -’07.

Ευτυχώς για όλους/όλες μας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες σήκωσαν το γάντι που τους πέταξε η κυβέρνηση, και τους τελευταίους μήνες έχει ξεσπάσει ένα δυναμικό και μαζικό φοιτητικό κίνημα που με καταλήψεις, ομιλίες/εκδηλώσεις, διαδηλώσεις και συγκρούσεις κ.α., επιχειρεί να μπλοκάρει τα σχέδια της κυβέρνησης και του ιδιωτικού κεφαλαίου που αυτή υπερασπίζεται, προασπιζόμενο τα δημόσια και δωρεάν χαρακτηριστικά που έχουν διατηρηθεί με αγώνες ακόμα εντός του πανεπιστημίου, κόντρα στην τρομοκρατία και την καταστολή, κόντρα στην απροσχημάτιστη προπαγάνδα των ΜΜΕ και τις θρασύδειλες επιθέσεις της ΕΛ.ΑΣ.

Η λύση στις αδυναμίες της τριτοβάθμιας παιδείας και της παιδείας γενικότερα δεν είναι ούτε οι ιδιωτικοποιήσεις, ούτε η καταπάτηση της ελεύθερης έκφρασης και η φίμωση της κριτικής και κοινωνικοπολιτικής σκέψης των φοιτητών/τριών αλλά η ενίσχυση της με αύξηση της χρηματοδότησης, του προσωπικού, της έρευνας προς όφελος της κοινωνίας και η προστασία του ασύλου. Τα πανεπιστήμια πρέπει και θα συνεχίσουν να είναι χώρος ανάπτυξης ιδεών και γνώσης όσο και αν στόχος των κυβερνήσεων είναι η καταστολή και η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Ο αγώνας των φοιτητών και των φοιτητριών ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, είναι αγώνας που επιχειρεί να μπλοκάρει την περεταίρω ταξική μας υποτίμηση, είναι αγώνας που αφορά όλη την κοινωνική βάση, και γι’ αυτό, ως εργαζόμενες/οι, δεν οφείλουμε τίποτα λιγότερο από το να τον ενισχύσουμε με όλες μας τις δυνάμεις.

ΟΧΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ ΚΙ ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ

ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΣΠΑΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕ ΟΠΛΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

* Στηρίζουμε τα μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων στην πανεκπαιδευτική πορεία την ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου: Παρασκευή 8/3, 12:00 Καμάρα

 

Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον Χώρο της Ψυχικής Υγείας & Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6976044591

E-mail επικοινωνίας: psyxoswmateio@riseup.net

Κάλεσμα σε 24ώρη απεργία/ πορεία στις 28 Φεβρουαρίου

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ                                         

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ/ΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

Έναν χρόνο μετά το κρατικό έγκλημα των Τεμπών και τα ερωτήματα για το δικαίωμα στη ζωή και για τους όρους αυτής παραμένουν αναπάντητα και επίκαιρα. Οι ζωές μας παραμένουν αναλώσιμες στον βωμό του κέρδους και η κρατική αυθαιρεσία ατιμώρητη. Έναν χρόνο μετά την προσπάθεια διαμόρφωσης συνειδήσεων και απόδοσης ατομικών ευθυνών, οι ημέρες συμπίπτουν με την εξεταστική επιτροπή. Μία ακόμη εξεταστική επιτροπή φιάσκο και προσπάθειας συγκάλυψης, αποποίησης πολιτικών ευθυνών, θρασείας απόδοσης αποκλειστικής ευθύνης και πάλι στον σταθμάρχη και επίκλησης στο «δικαίωμα της σιωπής» για το εσκεμμένο «μπάζωμα» στο σημείο του δυστυχήματος, το οποίο κατέστρεψε σημαντικά στοιχεία που θα συνέβαλαν στην ανάδειξη των πραγματικών ενόχων.

Ενώ είναι σαφές ότι οι ευθύνες για την κρατική δολοφονία των Τεμπών είναι διαχρονικές και αφορούν σε συγκεκριμένες πολιτικές διαχείρισης και στις πολιτικές λιτότητας τόσο της τωρινής όσο και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Αφορούν στις ελλείψεις χρηματοδότησης και προσωπικού στις συγκοινωνίες, που είχαν και έχουν ως αποτέλεσμα την εντατικοποίηση της εργασίας, τη μείωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών και την υποσυντήρηση του δικτύου μεταφορών, η οποία καθώς δεν καλύπτονταν από τον κρατικό προϋπολογισμό γινόταν με προχειρότητα, στην εμπλοκή διαφορετικών εταιρικών συμφερόντων και φυσικά στο ξεπούλημα και ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ.

Κρατικός μηχανισμός και κεφάλαιο καταπατούν αδιάκοπα και καθημερινά τα εργασιακά μας δικαιώματα αδιαφορώντας για την ίδια μας τη ζωή. Τα εργατικά ατυχήματα αυξάνονται, οι μισθοί μειώνονται και οι απλήρωτες υπερωρίες παραμένουν. Συμβάσεις μετατρέπονται σε μερικής απασχόλησης, εκφοβισμοί και απολύσεις συνεχίζονται και οι συνθήκες διαβίωσης μας παρακμάζουν όσο η φορολογία διαρκώς ανεβαίνει και οι εξώσεις, οι πλειστηριασμοί και τα ενοίκια κατοικιών αυξάνονται.

Ταυτόχρονα παιδεία και υγεία ξεπουλούνται. Νομοσχέδια για ιδιωτικά πανεπιστήμια και διάλυση της δημόσιας ψυχικής υγείας και απεξάρτησης αναμένεται να ψηφιστούν. Παράλληλα απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία σε δημόσιες δομές υγείας επιβεβαιώνουν την εμπορευματοποίηση της υγείας και την κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα της, με το κεφάλαιο να κερδοφορεί περισσότερο και τις κοινωνικές ανισότητες να οξύνονται.

Ακόμη, δεν μας εκπλήσσει για ακόμη μία φορά ότι η ΓΣΕΕ μέχρι και σήμερα δεν έχει προκηρύξει απεργία, καθώς ούτε πριν από έναν χρόνο δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, όταν ακόμη μετρούσαμε τα θύματα της κρατικής δολοφονίας στα Τέμπη. Είναι στα δικά μας χέρια, των εργαζομένων, να κινητοποιηθούμε και να οργανωθούμε απέναντι στην καταπίεση, την φτωχοποίηση και εξαθλίωση, τον θάνατο, το έγκλημα. Ενάντια στην εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση των πάντων. Σε αυτό το σύστημα διαφθοράς και εκμετάλλευσης, σε βάρος της πλειοψηφίας της κοινωνίας μας προς όφελος του κεφαλαίου, δεν χωρούν πια η υποταγή και η συμμόρφωση. Να μην ξεχνάμε ότι οι εργαζόμενοι/ες του Πρ.Σωματείου του ΟΣΕ ήταν αυτοί/ες που με προειδοποιήσεις και απεργιακές κινητοποιήσεις επιχειρούσαν να γνωστοποιήσουν στην κοινωνία και το υπουργείο Συγκοινωνιών τις άθλιες συνθήκες στις συγκοινωνίες.

Θα συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε στους χώρους δουλειάς μας, σε σωματεία, να απεργούμε και να διεκδικούμε αξιοπρεπείς συνθήκες για τη ζωή μας σε όλα τα πεδία. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία για όλους/ες, σταθερό ωράριο εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και συλλογικές συμβάσεις εργασίας, καταπολέμηση των διακρίσεων βάσει φύλου και σε βάρος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Για κοινούς αγώνες εργατών/τριών, φοιτητών/τριών, αγροτών/τισσών, εργαζομένων στον χώρο της υγείας.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΕΣ/ΟΥΣ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ/ΙΣΣΕΣ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024 στην Καμάρα στις 10:30

Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον Χώρο της Ψυχικής Υγείας & Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)

Τηλέφωνο επικοινωνίασ: 6976044591

 E-mail επικοινωνίας: psyxoswmateio@riseup.net

 

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΓΑΤ(ΡΙ)ΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤ(ΡΙ)ΕΣ

Οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι στις ΜΚΟ γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το αντικείμενο της εργασίας μας εκτός από δύσκολο είναι πολύ συχνά και ψυχοφθόρο, αφού όσοι/ες από μας εργαζόμαστε στο «πεδίο», συνεργαζόμαστε με ανθρώπους που έχουν βιώσει τραυματικές εμπειρίες,  οι οποίες επηρεάζουν τον ψυχισμό και πολλές πλευρές της ζωής τους έως και σήμερα που βρίσκονται σε ασφαλέστερα πλαίσια διαβίωσης. Εμείς, σαν επαγγελματίες και εργαζόμενοι/ες, προσπαθούμε μέσα σε δύσκολες συχνά, συνθήκες, να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας στα άτομα αυτά με φροντίδα, επαγγελματισμό, κατανόηση και ενσυναίσθηση σε καθημερινή βάση, όλο το χρόνο. 
Όμως όλα τα παραπάνω συνήθως συμβαίνουν υπό το καθεστώς ακραίας εργασιακής επισφάλειας. Οι υπερωρίες δεν πληρώνονταν ποτέ αλλά πάντα ανταλλάσσονταν με ρεπό, πολύ πριν αυτό καθιερωθεί ως νόμιμο με το αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη. Στο όνομα της υποτιθέμενης «κοινωνικής προσφοράς» επιτελούνται συστηματικά σφοδρές καταπατήσεις της εργατικής νομοθεσίας (συμβάσεις ορισμένου χρόνου για εργαζόμενους/ες που δουλεύουν στο ίδιο πόστο για χρόνια, συνεχόμενες υπερωρίες, δουλειά τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες ή ακόμη και απλήρωτη εργασία για μεγάλα χρονικά διαστήματα). Άλλοτε ως «μπλοκάκι» και υποτιθέμενοι/ες «συνεργάτες/τριες», και άλλοτε ως «εθελοντές/τριες» ή «μαθητευόμενοι/ες» με πρόσχημα την απόκτηση προϋπηρεσίας, οι εργοδότες δίνουν διάφορες «ταμπέλες» στην εργασίας μας ώστε να την καταστήσουν ακόμα πιο ευέλικτη, ακόμα πιο επισφαλή. 
 
Μια ιδιαίτερα επισφαλή συνθήκη είναι και το “μπλοκάκι” με τους εργαζομένους/ες να βαφτίζονται –με την απροκάλυπτη, πλέον, υποστήριξη του κράτους– «ελεύθεροι επαγγελματίες» από τις οργανώσεις (πχ Μετάδραση, Praxis, Terre Des Hommes) στις οποίες εργάζονται, κάτι που σημαίνει ότι δεν δικαιούνται άδειες και δώρα, δεν λαμβάνουν προσαύξηση τα Σαββατοκύριακο και τις αργίες, δεν έχουν ασφάλιση, δεν έχουν την δυνατότητα απεργίας (γιατί δεν θεωρούνται εργαζόμενοι/ες), δεν έχουν κάλυψη για εργατικά ατυχήματα, δεν έχουν σταθερό μισθό ούτε μπορούν να προβλέψουν πόσο και πότε θα εργαστούν κάθε μήνα, με τις μη ιατρικές κατηγορίες εργαζομένων να παίρνουν χαμηλότερο μισθό επειδή επωμίζονται το κόστος του ΦΠΑ, ενώ ταυτόχρονα, δέχονται γενικά πιέσεις από τις οργανώσεις ώστε να εργάζονται πιο συχνά ή περισσότερες ώρες, αλλά και να φέρουν εις πέρας απαιτητικότερα καθήκοντα, με την πιθανότητα φυσικά, αν δεν «ανταποκριθούν» στις όποιες απαιτήσεις, να πέσουν σε δυσμένεια. Και, παρότι έστω και σ’ αυτό το καθεστώς, υπάρχει η δυνατότητα υπογραφής συμβολαίου που θα ρύθμιζε σε κάποιον βαθμό τους όρους εργασίας (πχ θα διασφάλιζε έναν μίνιμουμ μισθό) κάτι τέτοιο, για προφανείς λόγους, δεν επιλέγεται από την εργοδοσία. 
Οι οργανώσεις «υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων» φαίνεται ότι σέβονται τα δικαιώματα όλων πέραν αυτών που εργάζονται σε αυτές. Το σωματείο μας από την αρχή της δράσης του έχει να αντιμετωπίσει οργανώσεις οι οποίες προσπαθούν επιμελώς να ντύσουν με τον μανδύα  της «εθελοντικής προσφοράς» και του ομαδικού πνεύματος των «συνεργατ(ρι)ών» και να κρύψουν πίσω από την προβολή του “ανθρωπιστικού” ή όποιου άλλου έργου τους, την άγρια εκμετάλλευση του εργατικού τους δυναμικού. Από την πρώτη στιγμή, σταθήκαμε κριτικά σε αυτή την αφήγηση, αναδείξαμε την υποκρισία της εργοδοσίας, εναντιωθήκαμε έμπρακτα στην εργοδοτική αυθαιρεσία και δηλώσαμε πως «είμαστε εργάτ(ρι)ες και όχι συνεργάτ(ρι)ες ή εθελοντ(ρι)ες!» 
Ως Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στο χώρο της ψυχικής υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας, δε μπορούμε παρά να τασσόμαστε στο κοινό μέτωπο αγώνα των δυνάμεων της εργασίας που παλεύουν για αξιοπρέπεια, υπερασπιζόμενοι/ες συλλογικά και αποφασιστικά τα εργατικά μας συμφέροντα απέναντι σε αυτά των αφεντικών. Με όπλο μας την αλληλεγγύη, οργανωνόμαστε αδιαμεσολάβητα και δεν αφήνουμε κανέναν και καμία μόνο/η απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και αναλγησία.
 
ΜΕ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗΣ & ΑΓΩΝΕΣ ΕΡΓΑΤ(ΡΙ)ΩΝ 
ΓΚΡΕΜΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ 
Σωματείο Βάσης Εργαζόμενων στο Χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ) 

Γενική Απεργία, 21 Σεπτεμβρίου 2023

Το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον Χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας συμμετέχει στην Γενική Απεργία της 21ης Σεπτεμβρίου 2023 και καλεί όλους τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες του κλάδου μας να απεργήσουν.
Σήμερα, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες βρισκόμαστε μπροστά σε μια έντονη επίθεση ενάντια στα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα μας. Μετά την προκλητική ψήφιση του εκτρωματικού νομοσχέδιου του Χατζηδάκη, που ήρθε να νομιμοποιήσει με κρατική βούλα τις αυθαιρεσίες των εργοδοτών (κατάργηση του 8ωρου και των συλλογικών συμβάσεων, καθιέρωση των απλήρωτων υπερωριών -θα δίνονται ως άδεια-, κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας σε επιπλέον κλάδους, κλπ) και παράλληλα την ευθεία επίθεση στο δικαίωμα στην απεργία και την ίδια την ύπαρξη των εργατικών σωματείων και των συλλογικών μας οργάνων, έρχεται να συμπληρωθεί αυτό το έργο με το καινούριο νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη βουλή.
Σαν να μην έφτανε η μέχρι τώρα καταπάτηση των εργατικών κεκτημένων, ο Άδωνης Γεωργιάδης μετά την κατάργηση του 5θημέρου, επεκτείνει την τακτική λειτουργία των επιχειρήσεων και τις Κυριακές μειώνοντας την αποζημίωση του Σαββάτου από 60% σε 40% και της Κυριακής από 75% στο 40%. Επιπλέον, με το νομοσχέδιο Χατζηδάκη προβλεπόταν έστω τυπικά ο ίδιος ο εργαζόμενος να διευθετήσει τον χρόνο εργασίας του σχετικά με το 10ώρο εργασίας. Με το καινούριο νομοσχέδιο ο εργοδότης είναι αυτός που κανονίζει τον ημερήσιο χρόνο εργασίας του εργαζομένου. Πλέον θα επιτρέπεται 13ωρη εργασία την ημέρα, 78 ώρες εβδομαδιαίως, η κατάργηση του διαλείμματος, η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας σε καινούργιους κλάδους, και ως αποτέλεσμα της περαιτέρω ελαστικοποίησης της εργασίας καταργείται και μια σειρά επιδομάτων. Επίσης, προχωρά στην ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης καθώς «προβλέπονται ποινικές και χρηματικές κυρώσεις στην περίπτωση παρεμπόδισης εργαζομένων, οι οποίοι δεν συμμετέχουν σε απεργία, να προσέλθουν, να παρέχουν ή να αποχωρήσουν από την εργασία» (άρθρο 31).
Όλα αυτά την ώρα που μετράμε ακόμα τα θύματα των καταστροφικών πυρκαγιών και των πλημμυρών. Την ώρα που δεν γνωρίζουμε ακόμα το μέγεθος των καταστροφών, αποτέλεσμα των αυθαίρετων και εγκληματικών πολιτικών τους, μας δείχνουν για άλλη μια φορά ότι οι προθέσεις του κρατικού μηχανισμού και του κεφαλαίου είναι ξεκάθαρες ως προς το πόσο αναλώσιμες είναι οι ζωές μας, με την αδιαφορία για ασφάλεια στον βωμό του κέρδους.
Εδώ και πάνω από ένα χρόνο οι αυξήσεις τιμών σε ενέργεια, είδη πρώτης ανάγκης και καύσιμα, σε συνδυασμό με τα ήδη υψηλά ενοίκια και τα αυξημένα ποσοστά ανεργίας, έχουν οδηγήσει ήδη σε ένα μεγάλο κύμα φτωχοποίησης και σε ασφυκτικές συνθήκες διαβίωσης για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες. Η καταστροφή της ζωικής και αγροτικής παραγωγής στη Θεσσαλία μας προϊδεάζει για έναν χειμώνα ακόμα πιο σκληρό, με μεγαλύτερη ακρίβεια, εντατικοποίηση πλειστηριασμών και φτωχοποίηση μεγάλης μερίδας του λαού. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες αντί να αμείβονται για την εργασία τους, θα πρέπει να εργάζονται νυχθημερόν σε επισφαλείς συνθήκες εργασίας για τα βασικά.
Η επίθεση όμως δεν θα μείνει χωρίς απάντηση από εμάς. Ξέρουμε, ότι μπορούμε να βασιστούμε μόνο στις δικές μας δυνάμεις, στη δική μας οργάνωση, κόντρα τόσο στα αφεντικά, όσο και στα τσιράκια τους. Θα συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε στους χώρους δουλειάς μας σε ακηδεμόνευτα και μαχητικά σωματεία, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία για όλους/ες, σταθερό ωράριο εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
ΠΕΜΠΤΗ 21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
09:00 ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στα κεντρικά γραφεία της ΜΚΟ Άρσις,  Λέοντος Σοφού με Εγνατία
10:00 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ | ΚΑΜΑΡΑ
Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον Χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)

Απεργία ενάντια στο νομοσχέδιο Γεωργιάδη | Πέμπτη 21-9-2023

Το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον Χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας συμμετέχει στην Γενική Απεργία της 21ης Σεπτεμβρίου 2023 και καλεί όλους τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες του κλάδου μας να απεργήσουν.

Σήμερα, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες βρισκόμαστε μπροστά σε μια έντονη επίθεση ενάντια στα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα μας. Μετά την προκλητική ψήφιση του εκτρωματικού νομοσχέδιου του Χατζηδάκη, που ήρθε να νομιμοποιήσει με κρατική βούλα τις αυθαιρεσίες των εργοδοτών (κατάργηση του 8ωρου και των συλλογικών συμβάσεων, καθιέρωση των απλήρωτων υπερωριών -θα δίνονται ως άδεια-, κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας σε επιπλέον κλάδους, κλπ) και παράλληλα την ευθεία επίθεση στο δικαίωμα στην απεργία και την ίδια την ύπαρξη των εργατικών σωματείων και των συλλογικών μας οργάνων, έρχεται να συμπληρωθεί αυτό το έργο με το καινούριο νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη βουλή.

Σαν να μην έφτανε η μέχρι τώρα καταπάτηση των εργατικών κεκτημένων, ο Άδωνης Γεωργιάδης μετά την κατάργηση του 5θημέρου, επεκτείνει την τακτική λειτουργία των επιχειρήσεων και τις Κυριακές μειώνοντας την αποζημίωση του Σαββάτου από 60% σε 40% και της Κυριακής από 75% στο 40%. Επιπλέον, με το νομοσχέδιο Χατζηδάκη προβλεπόταν έστω τυπικά ο ίδιος ο εργαζόμενος να διευθετήσει τον χρόνο εργασίας του σχετικά με το 10ώρο εργασίας. Με το καινούριο νομοσχέδιο ο εργοδότης είναι αυτός που κανονίζει τον ημερήσιο χρόνο εργασίας του εργαζομένου. Πλέον θα επιτρέπεται 13ωρη εργασία την ημέρα, 78 ώρες εβδομαδιαίως, η κατάργηση του διαλείμματος, η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας σε καινούργιους κλάδους, και ως αποτέλεσμα της περαιτέρω ελαστικοποίησης της εργασίας καταργείται και μια σειρά επιδομάτων. Επίσης, προχωρά στην ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης καθώς «προβλέπονται ποινικές και χρηματικές κυρώσεις στην περίπτωση παρεμπόδισης εργαζομένων, οι οποίοι δεν συμμετέχουν σε απεργία, να προσέλθουν, να παρέχουν ή να αποχωρήσουν από την εργασία» (άρθρο 31).

Όλα αυτά την ώρα που μετράμε ακόμα τα θύματα των καταστροφικών πυρκαγιών και των πλημμυρών. Την ώρα που δεν γνωρίζουμε ακόμα το μέγεθος των καταστροφών, αποτέλεσμα των αυθαίρετων και εγκληματικών πολιτικών τους, μας δείχνουν για άλλη μια φορά ότι οι προθέσεις του κρατικού μηχανισμού και του κεφαλαίου είναι ξεκάθαρες ως προς το πόσο αναλώσιμες είναι οι ζωές μας, με την αδιαφορία για ασφάλεια στον βωμό του κέρδους.

Εδώ και πάνω από ένα χρόνο οι αυξήσεις τιμών σε ενέργεια, είδη πρώτης ανάγκης και καύσιμα, σε συνδυασμό με τα ήδη υψηλά ενοίκια και τα αυξημένα ποσοστά ανεργίας, έχουν οδηγήσει ήδη σε ένα μεγάλο κύμα φτωχοποίησης και σε ασφυκτικές συνθήκες διαβίωσης για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες. Η καταστροφή της ζωικής και αγροτικής παραγωγής στη Θεσσαλία μας προϊδεάζει για έναν χειμώνα ακόμα πιο σκληρό, με μεγαλύτερη ακρίβεια, εντατικοποίηση πλειστηριασμών και φτωχοποίηση μεγάλης μερίδας του λαού. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες αντί να αμείβονται για την εργασία τους, θα πρέπει να εργάζονται νυχθημερόν σε επισφαλείς συνθήκες εργασίας για τα βασικά.

Η επίθεση όμως δεν θα μείνει χωρίς απάντηση από εμάς. Ξέρουμε, ότι μπορούμε να βασιστούμε μόνο στις δικές μας δυνάμεις, στη δική μας οργάνωση, κόντρα τόσο στα αφεντικά, όσο και στα τσιράκια τους. Θα συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε στους χώρους δουλειάς μας σε ακηδεμόνευτα και μαχητικά σωματεία, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία για όλους/ες, σταθερό ωράριο εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

ΠΕΜΠΤΗ 21 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

09:00 ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ | ΛΕΟΝΤΟΣ ΣΟΦΟΥ ΜΕ ΕΓΝΑΤΙΑ (στα κεντρικά γραφεία της ΜΚΟ Άρσις)

10:00 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ | ΚΑΜΑΡΑ

Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον Χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)

Καμία καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων – στήριξη των διεκδικήσεων των εργαζομένων στη ΜΚΟ Άρσις

Στο ίδιο έργο και πάλι θεατές βρίσκονται οι εργαζόμενοι/ες σε ΜΚΟ που εντάσσονται στο πρόγραμμα που αφορά εποπτευόμενα διαμερίσματα και δομές φιλοξενίας ασυνόδευτων ανήλικων προσφύγων και το οποίο χρηματοδοτείται από το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου. Για πολλοστή φορά, η καθυστέρηση της εκταμίευσης της χρηματοδότησης οδηγεί στην καθυστέρηση της καταβολής της μισθοδοσίας. Τη συνθήκη αυτή βιώνουν οι εργαζόμενοι/ες σε τακτική βάση τα τελευταία χρόνια, με τα χρονικά διαστήματα που μένουν απλήρωτοι/ες να κυμαίνεται από έναν ή δύο μήνες μέχρι εφτά ή οχτώ. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι εργαζόμενοι/ες πληρώθηκαν μόλις τον Μάιο και παραμένουν απλήρωτοι/ες για τους υπόλοιπους μήνες, με αποτέλεσμα δέκα εργαζόμενοι/ες της ΜΚΟ Άρσις να προχωρήσουν σε επίσχεση εργασίας.

Σαν να μην έφταναν όμως οι αδιανόητες καθυστερήσεις πληρωμών, οι εργαζόμενοι/ες στις δομές φιλοξενίας βρέθηκαν το προηγούμενο διάστημα αντιμέτωποι/ες και με περικοπές προσωπικού, λόγω ελλιπούς χρηματοδότησης. Οι διοικήσεις των ΜΚΟ σε αγαστή συνεργασία με το κράτος, είχαν συμφωνήσει από το 2018 με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ η χρηματοδότηση των δομών να γίνεται με μοναδιαίο κόστος. Για να το πούμε απλά, οι ΜΚΟ πληρώνονται με το κεφάλι, και η βιωσιμότητα ή μη των δομών, εξαρτάται από το αν θα πιάνουν σε εξαμηνιαία ή ετήσια βάση τους στόχους πληρότητας των δομών. Ακριβώς όπως σε μια οποιαδήποτε εταιρεία, μόνο που σε αυτή την περίπτωση το «εμπόρευμα» είναι οι ανήλικοι πρόσφυγες.

Η αντιμεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ που δε διστάζει να προβαίνει σε μαζικά pushbacks ακόμη και ανήλικων προσφύγων, έχει ως αποτέλεσμα να μην πιάνονται οι επιχειρηματικοί στόχοι των ΜΚΟ. Στην ΑΡΣΙΣ οι εργαζόμενοι/ες προσλαμβάνονται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου που δε μετατρέπονται ποτέ σε αορίστου χρόνου, ακόμη κι αν οι συνεχείς ανανεώσεις ξεπερνούν τα 5 ή 10 χρόνια συνεχόμενα (!). Η διοίκηση της ΑΡΣΙΣ, εκμεταλλευόμενη αυτή τη συνθήκη επισφάλειας που η ίδια επιβάλλει στο προσωπικό της, αισθάνεται σίγουρη ότι μπορεί να απολύει και να μετατρέπει από full time σε part time εργαζόμενους/ες,  χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν, και φυσικά, χωρίς αποζημίωση.

Τον περασμένο μήνα, ανακοινώθηκε σε εργαζόμενο του ξενώνα της Άρσις στο Ωραιοκάστρο, ο οποίος δουλεύει εκεί επί 10 συναπτά έτη με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ότι η κατάρτισή του δεν πληροί τις προϋποθέσεις που ορίζει η νέα ΚΥΑ του υπουργείου για την εν λόγω θέση εργασίας, και άρα “δεν θα ανανεωθεί”. Φυσικά, και ασχέτως με την αιτία (είτε δηλαδή έχει να κάνει με τους όρους του υπουργείου είτε με πρωτοβουλία της οργάνωσης) το σίγουρο είναι ότι η οργάνωση βρίσκει ακόμα μια φορά την ευκαιρία να βαφτίσει μια απόλυση, ως “μη ανανέωση”. Ευκαιρία που της προσφέρει το απαράδεκτο και παράνομο –σύμφωνα ακόμα και με την ισχύουσα εργατική νομοθεσία– καθεστώς των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, στο οποίο υποχρεώνει τους εργαζομένους της. Με αυτό τον τρόπο, η οργάνωση αποποιείται των υποχρεώσεων της για καταβολή της προβλεπόμενης αποζημίωσης απόλυσης στον –εδώ και μια δεκαετία– εργαζόμενό της!

Στον ίδιο ξενώνα, αυτήν την φορά για λόγους μειωμένης χρηματοδότησης λόγω χαμηλού αριθμού ωφελούμενων, η οργάνωση ανακοίνωσε στους εργαζομένους ότι μία θέση φροντιστή θα περικοπεί. Μάλιστα, όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, ο συντονιστής του ξενώνα, αρνούμενος να αναλάβει την ευθύνη που προφανώς του αναλογεί, ανέθεσε στους εργαζόμενους να αποφασίσουν μεταξύ τους το… ποιος θα φύγει!!! Το περιστατικό αυτό, αποκορύφωμα της αδιαφορίας και της “ελαφρότητας” με την οποία συμπεριφέρεται η οργάνωση στους εργαζομένους της, θα μπορούσε ίσως να ήταν κωμικό, αν δεν ήταν αφάνταστα εξοργιστικό, μιας και μιλάμε για τις ζωές ανθρώπων.

Για ακόμα μια φορά γίνεται προφανές σε όλους ότι  οι οργανώσεις «υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων» φαίνεται ότι είναι υπερβολικά πρόθυμες να παραβιάσουν και να καταπατήσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων τους.

Ως Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στο χώρο της ψυχικής υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας, δε μπορούμε παρά να δηλώσουμε την αμέριστη και αδιαπραγμάτευτη αλληλεγγύη μας στους εργαζόμενους της Άρσις και δηλώνουμε ότι θα τους στηρίξουμε στις διεκδικήσεις τους με κάθε τρόπο, όπως έχουμε κάνει και όλες τις προηγούμενες φορές που χρειάστηκε, άλλοτε με παρεμβάσεις σε γραφεία διοίκησης και άλλοτε με στάσεις εργασίας και απεργίες.

Τασσόμαστε, λοιπόν, σε κοινό μέτωπο αγώνα για την αξιοπρέπεια όλων μας, υπερασπιζόμενοι/ες συλλογικά και αποφασιστικά τα εργατικά μας συμφέροντα απέναντι σε αυτά των αφεντικών. Με όπλο μας την αλληλεγγύη οργανωνόμαστε αδιαμεσολάβητα και δεν αφήνουμε κανέναν και καμία μόνο/η απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και αναλγησία.

ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ

ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΑΟΡΙΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΕ ΟΣΟΥΣ/ΕΣ ΤΙΣ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ

Σωματείο Βάσης Εργαζόμενων στο Χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)
E-mail επικοινωνίας: psyxoswmateio@riseup.net

Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων στη ΜΚΟ Άρσις

Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων στη ΜΚΟ Άρσις

Στο ίδιο έργο και πάλι θεατές βρίσκονται οι εργαζόμενοι/ες σε ΜΚΟ που εντάσσονται στο πρόγραμμα που αφορά εποπτευόμενα διαμερίσματα και δομές φιλοξενίας ασυνόδευτων ανήλικων προσφύγων και το οποίο χρηματοδοτείται από το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου. Για πολλοστή φορά, η καθυστέρηση της εκταμίευσης της χρηματοδότησης οδηγεί στην καθυστέρηση στην καταβολή της μισθοδοσίας. Την συνθήκη αυτήν βιώνουν οι εργαζόμενοι/ες σε τακτική βάση τα τελευταία χρόνια, με το χρονικά διαστήματα που μένουν απλήρωτοι/ες να κυμαίνεται από έναν ή δύο μήνες μέχρι εφτά ή οχτώ, χωρίς κανένας αρμόδιος να μπορεί -ή να ενδιαφέρεται- να τους ενημερώσει εν το μεταξύ έστω για το πότε, τελικά, θα αποπληρωθούν. Οι εργαζόμενοι της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ που εντάσσονται στο εν λόγω πρόγραμμα («ΜΕΤΟΙΚΟΣ») ενημερώθηκαν αρχές Μαΐου (!) ότι δεν θα πληρωθούν για τον Απρίλιο, αλλά και ότι δεν μπορεί να γίνει καμία πρόβλεψη για το πότε θα ξαναπληρωθούν… γενικά!

Είναι προφανές ότι αυτή η συνθήκη είναι το λιγότερο εξοντωτική, τόσο οικονομικά όσο και ψυχολογικά, για τους/τις εργαζόμενους/ες και τις οικογένειές τους, μιας και δεν τους επιτρέπει να κάνουν ούτε τον βασικό προγραμματισμό για την κάλυψη ακόμα και των στοιχειωδών αναγκών τους, και πόσο μάλλον σε ένα περιβάλλον όπου το κόστος ζωής μας έχει αυξηθεί κατακόρυφα ενώ καθημερινά αντιμετωπίζουμε επιπλέον αυξήσεις τιμών σε βασικά αγαθά (κάτι που, όπως είναι λογικό, εξαναγκάζει κάθε φορά πολλούς/ες σε παραίτηση).

Όπως πάντα, οι διοικήσεις των ΜΚΟ προσπαθούν να πετάξουν το μπαλάκι στο Υπουργείο. Παρότι οι ευθύνες του Υπουργείου είναι δεδομένες, αυτό σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται ότι οι διοικήσεις των ΜΚΟ είναι άμοιρες ευθυνών. Αντιθέτως, ο μόνος υπόχρεος έναντι των εργαζομένων είναι ο εργοδότης, ο οποίος και οφείλει να καταβάλλει έγκαιρα τη μισθοδοσία τους, ανεξαρτήτως της ροής χρηματοδότησης. Το πώς θα ρυθμιστεί κάτι τέτοιο είναι ζήτημα της εργοδοσίας και όχι του εργαζόμενου, ο οποίος παρέχει κανονικά την εργασία του και δικαιούται να αμείβεται κανονικά. Προφανώς σε αυτήν την περίπτωση το ότι δεν υπάρχουν τα χρήματα δεν είναι ευθύνη των απλήρωτων εργαζομένων, αλλά της διοίκησης που έχει αναλάβει την υλοποίηση του εκάστοτε έργου. Οι εργαζόμενοι/ες έχουν υπογράψει σύμβαση εργασίας με την εκάστοτε ΜΚΟ. Εκείνη είναι ο εργοδότης τους, σε εκείνη παρέχουν την εργασία τους, από εκείνη, λοιπόν, απαιτούν να είναι τυπική στις υποχρεώσεις της απέναντί τους, όπως άλλωστε υπήρξανε και οι ίδιοι απέναντί της.

Σαν να μην έφταναν όμως οι αδιανόητες καθυστερήσεις πληρωμών, την περασμένη χρονιά οι εργαζόμενοι/ες στις δομές φιλοξενίας ήρθανε αντιμέτωποι/ες και με περικοπές προσωπικού λόγω ελλιπούς χρηματοδότησης. Οι διοικήσεις των ΜΚΟ σε αγαστή συνεργασία με το κράτος, είχαν συμφωνήσει από το 2018 με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ η χρηματοδότηση των δομών να γίνεται με «μοναδιαίο κόστος». Για να το πούμε απλά, οι ΜΚΟ πληρώνονται με το κεφάλι και η βιωσιμότητα ή μη των δομών εξαρτάται από το αν θα πιάνουν σε εξαμηνιαία ή ετήσια βάση τους στόχους πληρότητας των δομών. Ακριβώς όπως σε μια οποιαδήποτε εταιρεία, μόνο που σε αυτή την περίπτωση, το εμπόρευμα είναι οι ανήλικοι πρόσφυγες. Η αντιμεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ που δε διστάζει να προβαίνει σε μαζικά pushbacks ακόμη και ανήλικων προσφύγων, έχει ως αποτέλεσμα να μην πιάνονται οι επιχειρηματικοί στόχοι των ΜΚΟ.

Είναι εδώ και χρόνια γνωστές σε όλους οι εργασιακές συνθήκες που επικρατούν γενικά στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις: απλήρωτες υπερωρίες, «μπλοκάκι» αντί για ασφάλιση, αναγκαστικός «εθελοντισμός», 3μηνες συμβάσεις και ηθικοί εκβιασμοί στο όνομα μιας αμφιλεγόμενης «φιλανθρωπίας». Στο όνομα της υποτιθέμενης «κοινωνικής προσφοράς» επιτελούνται συστηματικά σφοδρές καταπατήσεις της εργατικής νομοθεσίας (συνεχόμενες υπερωρίες, δουλειά τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες ή ακόμη και απλήρωτη εργασία για μεγάλα χρονικά διαστήματα), που κρύβονται πίσω από την ταμπέλα του εθελοντισμού. Εκμεταλλευόμενα την ηθική δέσμευση των εργαζομένων απέναντι στους εξυπηρετούμενους, τα αφεντικά πατούν ακριβώς πάνω σε αυτή τη σχέση και χρησιμοποιούν τον εκάστοτε εξυπηρετούμενο ως μέσο πίεσης για να αποτρέψουν τον οποιοδήποτε διεκδικητικό αγώνα. Οι οργανώσεις «υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων» φαίνεται ότι σέβονται τα δικαιώματα όλων πέρα από αυτούς που δουλεύουν σε αυτές. Όλα αυτά ολοκληρώνονται με εκδικητικές απολύσεις και συνδικαλιστικές διώξεις που πετάνε εργαζόμενους/ες στη φτώχεια και την ανέχεια σε μια περίοδο που ο πληθωρισμός έχει σπάσει κάθε ρεκόρ και το κόστος ζωής αυξάνεται αλματωδώς.

Ως Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στο χώρο της ψυχικής υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας, δε μπορούμε παρά να δηλώσουμε την αμέριστη και αδιαπραγμάτευτη αλληλεγγύη μας στους απλήρωτους εργαζόμενους των ΜΚΟ που εργάζονται σε δομές φιλοξενίας ασυνόδευτων ανήλικων προσφύγων και σε εποπτευόμενα διαμερίσματα και δηλώνουμε ότι θα τους στηρίξουμε στις διεκδικήσεις τους με κάθε τρόπο, όπως έχουμε κάνει και όλες τις προηγούμενες φορές που χρειάστηκε, άλλοτε με παρεμβάσεις σε γραφεία διοίκησης και άλλοτε με στάσεις εργασίας και απεργίες. Άλλωστε, δεν έχει περάσει καν ένας χρόνος από την επίσχεση εργασίας στην οποία προχώρησαν -για πολλοστή φορά- αρκετές δεκάδες εργαζόμενοι/ες του προγράμματος «ΜΕΤΟΙΚΟΣ» της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ, διεκδικώντας τότε, για ακόμα μια φορά, την ομαλοποίηση των πληρωμών και την καταβολή των δεδουλευμένων τους.

Τασσόμαστε, λοιπόν, σε κοινό μέτωπο αγώνα για την αξιοπρέπεια όλων μας, υπερασπιζόμενοι/ες συλλογικά και αποφασιστικά τα εργατικά μας συμφέροντα απέναντι σε αυτά των αφεντικών. Με όπλο μας την αλληλεγγύη οργανωνόμαστε αδιαμεσολάβητα και δεν αφήνουμε κανέναν και καμία μόνο/η απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και αναλγησία.

ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΕΠΟΠΤΕΥΟΜΕΝΑ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΑ & ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΑΣΥΝΟΔΕΥΤΩΝ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ & ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ

Σωματείο Βάσης Εργαζόμενων στο Χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6976044591
E-mail επικοινωνίας: psyxoswmateio@riseup.net

Πρωτομαγιάτικο απεργιακό κάλεσμα 2023

«Παράξενη Πρωτομαγιά, μ’ αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνια»

(Γκάτσος Ν.)

Κοντεύει σχεδόν ενάμισης αιώνας από τη στιγμή της εργατικής διεκδίκησης στο Σικάγο για την καθιέρωση του 8ωρου και καλύτερων εργασιακών συνθηκών. Το 1886 στο Σικάγο 400.000 εργάτες απήργησαν και βγήκαν στους δρόμους διεκδικώντας τα εργατικά τους δικαιώματα τα οποία κερδήθηκαν ύστερα από άγριες συγκρούσεις και δολοφονίες εργατών από την αστυνομία. Εκείνη η στιγμή χαράχθηκε στη μνήμη όλων των εργαζομένων παγκοσμίως ως μέρα τιμής και αγώνα.

Σήμερα οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες βρισκόμαστε μπροστά σε μια έντονη επίθεση ενάντια στα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα μας. Οι μισθοί μας δεν φτάνουν για να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες, δουλεύουμε απλήρωτοι/-ες, πολλές φορές ανασφάλιστοι/-ες, με υπερωρίες και με τον συνεχή φόβο της απόλυσης ή της μη ανανέωσης της σύμβασής μας. Ακόμα χειρότερα πολλοί/πολλές από εμάς χύνουν το αίμα τους τραυματιζόμενοι/-ες ή δολοφονημένοι/-ες εξαιτίας των πλημμελών μέτρων ασφαλείας που αποτελούν για τα αφεντικά απλά ένα ακόμα πρόσθετο κόστος.

Σε συνθήκες υγειονομικής και οικονομικής κρίσης, η κυβέρνηση, ενώ αδιαφόρησε προκλητικά για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας και παιδείας, εξίσου προκλητικά, έφερε προς ψήφιση τον Ιούνιο του ‘21 ένα νομοσχέδιο που μοναδικό στόχο είχε να αυξήσει το κέρδος των αφεντικών και να τσακίσει τα όποια εργατικά δικαιώματα και κεκτημένα είχαν επιβιώσει από την επέλαση των μνημονίων την προηγούμενη δεκαετία. Το αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη ήρθε να νομιμοποιήσει με κρατική βούλα τις αυθαιρεσίες των εργοδοτών (κατάργηση του 8ωρου και των συλλογικών συμβάσεων, καθιέρωση των απλήρωτων υπερωριών -θα δίνονται ως άδεια-, κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας σε επιπλέον κλάδους κλπ) ενώ παράλληλα επιχείρησε μια ευθεία επίθεση στο δικαίωμα στην απεργία και την ίδια την ύπαρξη των εργατικών σωματεία και των συλλογικών μας οργάνων.

Σα να μην έφταναν τα παραπάνω, εδώ και πάνω από έναν χρόνο βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα τρομερό κύμα ανατιμήσεων σε όλα τα βασικά αγαθά (ρεύμα, βενζίνη, φυσικό αέριο, πετρέλαιο, τρόφιμα κλπ) που σε συνδυασμό με την εκτόξευση των ενοικίων και τους ήδη πετσοκομμένους μισθούς, αλλά και την άνοδο της ανεργίας, έρχονται να δημιουργήσουν μια συνθήκη ασφυκτική, θέτοντας πραγματικό ζήτημα επιβίωσης για πάρα πολλούς και πολλές από εμάς.

Το πρόσφατο κρατικό έγκλημα στα Τέμπη κατέδειξε με ωμό και αναμφισβήτητο τρόπο το πόσο αναλώσιμες είναι πλέον οι ζωές μας για τον κρατικό μηχανισμό και τις εταιρίες, το πόσο ασήμαντη είναι πλέον η ασφάλειά μας μπροστά στα κέρδη τους. Και ενώ ακόμα μετρούσαμε τα θύματα αυτής της τραγωδίας, η κυβέρνηση έφερε νέα νομοσχέδια που αφορούσαν ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων αγαθών, ένα για το νερό και ένα άλλο για την Ογκολογική Μονάδα Παίδων, και όλα αυτά ενώ η υποβάθμιση και κατάρρευση του ΕΣΥ συνεχίζεται σταθερά. Τόσο στους σιδηρόδρομους και τα νοσοκομεία, όσο και γενικά, τα σωματεία είναι αυτά που αναδεικνύουν τα προβλήματα, είναι οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι που γνωρίζουν από μέσα τις παθογένειες και προειδοποιούν και φωνάζουν μήπως και προλάβουν.

Η ολομέτωπη αυτή επίθεση, που συνεπάγεται τόσο την περαιτέρω υποτίμηση της αξίας της εργασιακής μας δύναμης όσο και την συνολική υποβάθμιση των όρων ζωής μας, δεν πρόκειται να μείνει αναπάντητη από εμάς. Θα συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε στους χώρους δουλειάς μας σε ακηδεμόνευτα και μαχητικά σωματεία, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία για όλους/ες και δημόσια δωρεάν παιδεία, σταθερό ωράριο εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Μέσα από τα σωματεία μας μπορούμε να παρέμβουμε στα σχέδια τους και να τα ανατρέψουμε, με συμμετοχή, μαζικότητα και απεργίες.

Ως Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στο χώρο της ψυχικής υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας, δε μπορούμε παρά να τασσόμαστε, λοιπόν, στο κοινό μέτωπο αγώνα των δυνάμεων της εργασίας που παλεύουν για αξιοπρέπεια, υπερασπιζόμενοι/ες συλλογικά και αποφασιστικά τα εργατικά μας συμφέροντα απέναντι σε αυτά των αφεντικών. Με όπλο μας την αλληλεγγύη, οργανωνόμαστε αδιαμεσολάβητα και δεν αφήνουμε κανέναν και καμία μόνο/η απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και αναλγησία.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΟΚΤΑΩΡΟ, ΤΙΣ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ, ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ & ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ & ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ:

Δευτέρα  1η Μάη, 10.00, ΚΑΜΑΡΑ

(Θα ακολουθήσει απεργιακό φαγοπότι στα γραφεία των σωματείων βάσης – Μακρυγιάννη 7)

Σωματείο Βάσης Εργαζόμενων στο Χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6976044591
E-mail επικοινωνίας: psyxoswmateio@riseup.net

Οι μόνοι χαμένοι αγώνες είναι αυτοί που δεν δόθηκαν ποτέ

Δικαιωμένοι οι πρώην εργαζόμενοι/ νες του ΚΔΑΠ ΜΕΑ Dessarollo little stars, στην περιοχή Σταυρούπολη της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι κατήγγειλαν την αυθαιρεσία της εργοδοσίας. Μετά από τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και τις  κινητοποιήσεις με τη στήριξη του σωματείου μας, καθώς και άλλου αλληλέγγυου κόσμου, η εργοδοσία υποχώρησε και καταβλήθηκαν όλα τα δεδουλευμένα τους με τη λήξη των συμβάσεών τους.

Με αυτόν τον τρόπο αποδεικνύεται για ακόμη μια φορά ότι η οργάνωση κι η αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων είναι ο μόνος δρόμος για να διεκδήσουν όσα δικαιούνται. Καλούμε τους/τις συναδέλφους/ισσες που αντιμετωπίζουν οποιοδήποτε πρόβλημα στον χώρο εργασίας τους να μη διστάζουν να επικοινωνούν άμεσα με το σωματείο.

Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον Χώρο της Ψυχικής Υγείας & Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)

 

Στο link ακολουθεί το κείμενο του ΣΒΕΨΥΚΟΙ για την υπόθεση: