Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων στη ΜΚΟ Άρσις
Στο ίδιο έργο και πάλι θεατές βρίσκονται οι εργαζόμενοι/ες σε ΜΚΟ που εντάσσονται στο πρόγραμμα που αφορά εποπτευόμενα διαμερίσματα και δομές φιλοξενίας ασυνόδευτων ανήλικων προσφύγων και το οποίο χρηματοδοτείται από το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου. Για πολλοστή φορά, η καθυστέρηση της εκταμίευσης της χρηματοδότησης οδηγεί στην καθυστέρηση στην καταβολή της μισθοδοσίας. Την συνθήκη αυτήν βιώνουν οι εργαζόμενοι/ες σε τακτική βάση τα τελευταία χρόνια, με το χρονικά διαστήματα που μένουν απλήρωτοι/ες να κυμαίνεται από έναν ή δύο μήνες μέχρι εφτά ή οχτώ, χωρίς κανένας αρμόδιος να μπορεί -ή να ενδιαφέρεται- να τους ενημερώσει εν το μεταξύ έστω για το πότε, τελικά, θα αποπληρωθούν. Οι εργαζόμενοι της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ που εντάσσονται στο εν λόγω πρόγραμμα («ΜΕΤΟΙΚΟΣ») ενημερώθηκαν αρχές Μαΐου (!) ότι δεν θα πληρωθούν για τον Απρίλιο, αλλά και ότι δεν μπορεί να γίνει καμία πρόβλεψη για το πότε θα ξαναπληρωθούν… γενικά!
Είναι προφανές ότι αυτή η συνθήκη είναι το λιγότερο εξοντωτική, τόσο οικονομικά όσο και ψυχολογικά, για τους/τις εργαζόμενους/ες και τις οικογένειές τους, μιας και δεν τους επιτρέπει να κάνουν ούτε τον βασικό προγραμματισμό για την κάλυψη ακόμα και των στοιχειωδών αναγκών τους, και πόσο μάλλον σε ένα περιβάλλον όπου το κόστος ζωής μας έχει αυξηθεί κατακόρυφα ενώ καθημερινά αντιμετωπίζουμε επιπλέον αυξήσεις τιμών σε βασικά αγαθά (κάτι που, όπως είναι λογικό, εξαναγκάζει κάθε φορά πολλούς/ες σε παραίτηση).
Όπως πάντα, οι διοικήσεις των ΜΚΟ προσπαθούν να πετάξουν το μπαλάκι στο Υπουργείο. Παρότι οι ευθύνες του Υπουργείου είναι δεδομένες, αυτό σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται ότι οι διοικήσεις των ΜΚΟ είναι άμοιρες ευθυνών. Αντιθέτως, ο μόνος υπόχρεος έναντι των εργαζομένων είναι ο εργοδότης, ο οποίος και οφείλει να καταβάλλει έγκαιρα τη μισθοδοσία τους, ανεξαρτήτως της ροής χρηματοδότησης. Το πώς θα ρυθμιστεί κάτι τέτοιο είναι ζήτημα της εργοδοσίας και όχι του εργαζόμενου, ο οποίος παρέχει κανονικά την εργασία του και δικαιούται να αμείβεται κανονικά. Προφανώς σε αυτήν την περίπτωση το ότι δεν υπάρχουν τα χρήματα δεν είναι ευθύνη των απλήρωτων εργαζομένων, αλλά της διοίκησης που έχει αναλάβει την υλοποίηση του εκάστοτε έργου. Οι εργαζόμενοι/ες έχουν υπογράψει σύμβαση εργασίας με την εκάστοτε ΜΚΟ. Εκείνη είναι ο εργοδότης τους, σε εκείνη παρέχουν την εργασία τους, από εκείνη, λοιπόν, απαιτούν να είναι τυπική στις υποχρεώσεις της απέναντί τους, όπως άλλωστε υπήρξανε και οι ίδιοι απέναντί της.
Σαν να μην έφταναν όμως οι αδιανόητες καθυστερήσεις πληρωμών, την περασμένη χρονιά οι εργαζόμενοι/ες στις δομές φιλοξενίας ήρθανε αντιμέτωποι/ες και με περικοπές προσωπικού λόγω ελλιπούς χρηματοδότησης. Οι διοικήσεις των ΜΚΟ σε αγαστή συνεργασία με το κράτος, είχαν συμφωνήσει από το 2018 με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ η χρηματοδότηση των δομών να γίνεται με «μοναδιαίο κόστος». Για να το πούμε απλά, οι ΜΚΟ πληρώνονται με το κεφάλι και η βιωσιμότητα ή μη των δομών εξαρτάται από το αν θα πιάνουν σε εξαμηνιαία ή ετήσια βάση τους στόχους πληρότητας των δομών. Ακριβώς όπως σε μια οποιαδήποτε εταιρεία, μόνο που σε αυτή την περίπτωση, το εμπόρευμα είναι οι ανήλικοι πρόσφυγες. Η αντιμεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ που δε διστάζει να προβαίνει σε μαζικά pushbacks ακόμη και ανήλικων προσφύγων, έχει ως αποτέλεσμα να μην πιάνονται οι επιχειρηματικοί στόχοι των ΜΚΟ.
Είναι εδώ και χρόνια γνωστές σε όλους οι εργασιακές συνθήκες που επικρατούν γενικά στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις: απλήρωτες υπερωρίες, «μπλοκάκι» αντί για ασφάλιση, αναγκαστικός «εθελοντισμός», 3μηνες συμβάσεις και ηθικοί εκβιασμοί στο όνομα μιας αμφιλεγόμενης «φιλανθρωπίας». Στο όνομα της υποτιθέμενης «κοινωνικής προσφοράς» επιτελούνται συστηματικά σφοδρές καταπατήσεις της εργατικής νομοθεσίας (συνεχόμενες υπερωρίες, δουλειά τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες ή ακόμη και απλήρωτη εργασία για μεγάλα χρονικά διαστήματα), που κρύβονται πίσω από την ταμπέλα του εθελοντισμού. Εκμεταλλευόμενα την ηθική δέσμευση των εργαζομένων απέναντι στους εξυπηρετούμενους, τα αφεντικά πατούν ακριβώς πάνω σε αυτή τη σχέση και χρησιμοποιούν τον εκάστοτε εξυπηρετούμενο ως μέσο πίεσης για να αποτρέψουν τον οποιοδήποτε διεκδικητικό αγώνα. Οι οργανώσεις «υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων» φαίνεται ότι σέβονται τα δικαιώματα όλων πέρα από αυτούς που δουλεύουν σε αυτές. Όλα αυτά ολοκληρώνονται με εκδικητικές απολύσεις και συνδικαλιστικές διώξεις που πετάνε εργαζόμενους/ες στη φτώχεια και την ανέχεια σε μια περίοδο που ο πληθωρισμός έχει σπάσει κάθε ρεκόρ και το κόστος ζωής αυξάνεται αλματωδώς.
Ως Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στο χώρο της ψυχικής υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας, δε μπορούμε παρά να δηλώσουμε την αμέριστη και αδιαπραγμάτευτη αλληλεγγύη μας στους απλήρωτους εργαζόμενους των ΜΚΟ που εργάζονται σε δομές φιλοξενίας ασυνόδευτων ανήλικων προσφύγων και σε εποπτευόμενα διαμερίσματα και δηλώνουμε ότι θα τους στηρίξουμε στις διεκδικήσεις τους με κάθε τρόπο, όπως έχουμε κάνει και όλες τις προηγούμενες φορές που χρειάστηκε, άλλοτε με παρεμβάσεις σε γραφεία διοίκησης και άλλοτε με στάσεις εργασίας και απεργίες. Άλλωστε, δεν έχει περάσει καν ένας χρόνος από την επίσχεση εργασίας στην οποία προχώρησαν -για πολλοστή φορά- αρκετές δεκάδες εργαζόμενοι/ες του προγράμματος «ΜΕΤΟΙΚΟΣ» της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ, διεκδικώντας τότε, για ακόμα μια φορά, την ομαλοποίηση των πληρωμών και την καταβολή των δεδουλευμένων τους.
Τασσόμαστε, λοιπόν, σε κοινό μέτωπο αγώνα για την αξιοπρέπεια όλων μας, υπερασπιζόμενοι/ες συλλογικά και αποφασιστικά τα εργατικά μας συμφέροντα απέναντι σε αυτά των αφεντικών. Με όπλο μας την αλληλεγγύη οργανωνόμαστε αδιαμεσολάβητα και δεν αφήνουμε κανέναν και καμία μόνο/η απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και αναλγησία.
ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΕΠΟΠΤΕΥΟΜΕΝΑ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΑ & ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΑΣΥΝΟΔΕΥΤΩΝ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ & ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ
Σωματείο Βάσης Εργαζόμενων στο Χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 6976044591
E-mail επικοινωνίας: psyxoswmateio@riseup.net